Σέρρες 4ος γύρος Π.Π.Ταχύτητας

Ρεπορτάζ και παραλειπόμενα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/9/2017

Ο καιρός συνεχίζει να παίζει παράξενα παιχνίδια φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ταχύτητας, αφού το καλοκαίρι οι καταιγίδες ακυρώνουν αγώνες και το φθινόπωρο στις Σέρρες έσκαγε ο τζίτζικας από τη ζέστη. Αυτό όμως μάλλον λειτούργησε θετικά για τον τέταρτο γύρο του πρωταθλήματος, καθώς υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για όλες τις κατηγορίες, όπου βαθμολογικά τα πάντα ήταν ανοιχτά για όλους, σε όλες τις κατηγορίες.

Επιπρόσθετα, ο καλός καιρός έφερε την Κυριακή αρκετό κόσμο στην πίστα, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν είχαμε δει. Προφανώς η προβολή των αγώνων από περισσότερα ΜΜΕ και την τηλεόραση, έχει βοηθήσει στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος.

Έτσι η πίστα των Σερρών απέκτησε την Κυριακή ζωή και θύμιζε λίγο τις παλιές εποχές… Λίγο όμως, διότι η απόφαση να… τρίψουν τα μάρμαρα (!!!!) στις δύο σκάλες των pit box την ημέρα του αγώνα και να απαγορεύει ( ένας θυμωμένος εργάτης και όχι κάποιος της οργάνωσης… ) στον κόσμο να δει από ψηλά τον αγώνα, ξεπερνά την λογική μας. Τη λογική μας συνεχίζουν να ξεπερνούν και οι συνεχιζόμενοι διαπληκτισμοί μεταξύ ΑΜΟΤΟΕ και των ανθρώπων που έχουν αναλάβει την τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων ταχύτητας. Έχουμε φτάσει στον τέταρτο αγώνα της χρονιάς κι ακόμα διαφωνούν (έντονα… ) για το πότε πρέπει να γίνονται οι απονομές. Στην Ελλάδα οι απονομές γίνονται πάντα στο τέλος της ημέρας γιατί… έτσι έκανε η ΕΛΠΑ! Η ΕΛΠΑ έφυγε αλλά η νοοτροπία της παρέμεινε ως είχε σε αυτό το θέμα. Και στους αγώνες καρτ το ίδιο κάνει η ΟΜΑΕ. Τυχαίο; Μπαααα… από την ΕΛΠΑ το πήραν κι αυτοί και το φυλάνε σαν το Άγιο Δισκοπότηρο!  Που είναι το πρόβλημα;

Το πρόβλημα με τις απονομές στο τέλος της ημέρας έχει να κάνει με τους θεατές που βρίσκονται στην πίστα ή παρακολουθούν ζωντανά τους αγώνες.

 

Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι θεατές έρχονται για να δουν τα Superbike, άντε και τα SS600 αν δεν ξενύχτισαν το προηγούμενο Σάββατο. Μόλις πέσει η καρό σημαία στα SBK… αδειάζει ο τόπος!  Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχει μείνει άνθρωπος να χειροκροτήσει τους νικητές, πέρα των μηχανικών και των συγγενών τους… Επιπλέον οι αναβάτες θα πρέπει να ξαναφορέσουν τις φόρμες τους για να πάνε στην απονομή (γράφτηκε ειδικός κανονισμός που το επιβάλει, επειδή πολλοί αγωνιζόμενοι πήγαιναν με σορτς, φανελάκια και σαγιονάρες…), κάτι που φυσικά κάνουν με βαριά καρδιά. Άρα, τόσο για τους θεατές, όσο και για τους αναβάτες, είναι καλύτερα  να γίνονται οι απονομές αμέσως μετά το τέλος κάθε αγώνα. Το ίδιο θέλει και η τηλεόραση, διότι την βολεύει σε χρόνο, αλλά και επειδή θέλει να δείχνει τις ιδρωμένες φάτσες των αναβατών και την φρέσκια ένταση που είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους. Η τηλεόραση είναι πάνω απ΄όλα θέαμα.

Τότε γιατί η ΑΜΟΤΟΕ συνεχίζει να αντιστέκεται στην αλλαγή του προγράμματος των απονομών και επιμένει να τις κάνει στο τέλος της ημέρας; Πολύ απλά, διότι η συζήτηση γίνεται εν βρασμό ψυχής σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ στελεχών και δεν γίνεται με ηρεμία σε ένα τραπέζι, σε θεσμικό επίπεδο. Οπότε χάνεται η ουσία του θέματος της συζήτησης και γίνεται κοκορομαχία. Το γεγονός ότι όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και έχουν μακροχρόνιες σχέσεις που τους επιτρέπουν να μιλάνε χωρίς να πρέπει πρώτα να κλείσουν ραντεβού οι γραμματείς τους, δεν σημαίνει ταυτόχρονα ότι τα θέματα των αγώνων θα συζητιούνται και θα αποφασίζονται καυγαδίζοντας στους διαδρόμους. Η δική μας η θέση σε αυτό το ζήτημα είναι ότι οι απονομές πρέπει να γίνονται αμέσως μετά την καρό σημαία κάθε αγώνα γιατί αυτό είναι καλύτερο για τους αγωνιζόμενους και για τους θεατές που βρίσκονται εκεί, μαζί με τους λόγους που προαναφέραμε. Πραγματικά δεν βλέπουμε ποιο είναι το πλεονέκτημα για να γίνονται στο τέλος της ημέρας. Ίσως να υπάρχει, αλλά εμείς δεν το γνωρίζουμε, ούτε το αντιλαμβανόμαστε.

Ευτυχώς τα αγωνιστικά δρώμενα επισκίασαν όλα αυτά τα παρατράγουδα, αποδεικνύοντας ότι πρωταγωνιστές είναι πάντα οι οδηγοί και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε κομπάρσοι, όσο κι αν η προσωπική μεγαλομανία μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε σημαντικό ρόλο.

Η ημέρα ξεκίνησε υπέροχα, με τον Νότη Παπαπαύλου να τα δίνει όλα για να καταφέρει να πάρει τη νίκη από τον Χρήστο Παπανικολάου.

 

Τα δύο Yamaha R3 που οδηγούσαν ξέφυγαν από την στρατιά των KTM RC 390 που είχαν πίσω τους και έκαναν έναν δικό τους μοναχικό μεν, αλλά ταυτόχρονα υπέροχο αγώνα. Για τον 12χρονο Χρήστο ήταν η δεύτερη φορά που επισκεπτόταν την πίστα των Σερρών, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να κάνει τον ταχύτερο γύρο της κατηγορίας, κατεβαίνοντας στο 1:28.4 Οι πιο παλιοί αναγνώστες μας θα θυμούνται ότι τέτοιους χρόνους έκανε ο Γιώργος Πολίτης με Aprilia RS 250 όταν κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα το 1999 και 2000.

Προφανώς έχουν βελτιωθεί πολύ τα ελαστικά από τότε και πολλοί είπαν ότι τα Pirelli έδωσαν ένα μικρό πλεονέκτημα στο Χρήστο, όμως και ο Νότης γύρισε στο 1:28.7, οπότε δεν νομίζουμε ότι υπήρχε κάποια διαφορά σε αυτόν τον τομέα. Εκεί που όντως υπήρχε διαφορά, ήταν στο σωματικό μέγεθος και βάρος των δύο αναβατών.

Ο Νότης είναι σαφώς ψιλότερος και βαρύτερος και σε αυτή την κατηγορία παίζει καθοριστικό ρόλο. Ο Χρήστος έχει την τέλεια σωματοδομή αυτή τη στιγμή για την κατηγορία και την σωστή ηλικία. Έχει και τον Γιάννη Μπούστα για δάσκαλο, οπότε περιμένουμε πολλά από αυτόν στο μέλλον.

Νομίζουμε ότι του χρόνου ο Νότης πρέπει να κάνει το βήμα για τα SS600, διότι το σώμα του είναι ο βασικός αντίπαλός του αυτή τη στιγμή με το R3. Οδηγικά είναι πανέτοιμος και η κατηγορία των Supersport τον έχει ανάγκη. Ίσως να έπρεπε να το είχε κάνει από φέτος.

Διότι μπορεί στα SS600 να γίνεται φέτος σφαγή για το πρωτάθλημα, αλλά δεν θα μας χάλαγε καθόλου να ήταν μέσα σε αυτή και ο Νότης.

Η κατηγορία αυτή έχει χωριστεί σε τρεις υποκατηγορίες. Ο Κουτσουμπός και ο Παπαγεωργίου είναι οι δύο αναβάτες που ξέρουν να παίρνουν πρωταθλήματα. Φέτος ο Παπαγεωργίου έμεινε πίσω βαθμολογικά λόγω ατυχιών με τη μοτοσυκλέτα του, όμως ο Κουτσουμπός εξακολουθεί να είναι το σημείο αναφοράς. Πάντα θα βρει τον τρόπο να ανέβει στο βάθρο, ακόμα κι αν όλα του πάνε στραβά.

Απέναντί τους έχουν τον Καρακώστα και τον Μίχα. Πιο νέοι, πιο ενθουσιώδεις, πιο διψασμένοι για την νίκη, ο Δημήτρης και ο Φάνης έχουν την ταχύτητα που χρειάζονται, αλλά και επαρκείς παραστάσεις για να μαζέψουν βαθμούς και όχι μόνο τη δόξα της στιγμής. Σε αυτό τον αγώνα ο Καρακώστας έκανε ένα μεγάλο βήμα στο δρόμο για το πρώτο του πρωτάθλημα. Ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος στα ελεύθερα δοκιμαστικά, όμως η επιλογή της πολύ μαλακιάς γόμμας πίσω ελαστικού για τα χρονομετρημένα αποδείχτηκε λάθος για την καυτή μεσημεριανή άσφαλτο. Ξεκίνησε τρίτος και παρά το δύσκολο έργο να περάσει τον Παπαγεωργίου (έκανε… πυραυλοκίνητη εκκίνηση ο Άλεξ από τις πίσω σειρές), πραγματοποίησε έναν πολύ ψύχραιμο αγώνα που του χάρισε τη νίκη.

Αντίστοιχη αγωνιστική ωριμότητα έδειξε και ο Μίχας που είδε τρίτος την καρό σημαία.

Με τόσο υπέροχα ορεκτικά, ήταν φυσικό ο κόσμος να περιμένει με ενθουσιασμό το κυρίως πιάτο της ημέρας, τα Superbike!

Μέχρι το τέλος των χρονομετρημένων δοκιμαστικών, ο Χάρης Παρασκευόπουλος ήταν με μεγάλη διαφορά ταχύτερος όλων, κατεβαίνοντας στο 1:18.5 ακόμα κι όταν η μεσημεριανή ζέστη ανέβασε τους χρόνους. Στην βαθμολογία ο Σάκης Συνιώρης είχε μια σημαντική διαφορά από τον Χάρη και τον Λευτέρη Πίππο, οπότε αυτός ο αγώνας ήταν πολύ σημαντικός για τους δύο αναβάτες της Yamaha, ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι του τίτλου.

Ο Λευτέρης είχε μέτρια επίδοση στα πρώτα χρονομετρημένα και η άνοδος της θερμοκρασίας στα δεύτερα δεν του επέτρεψε να πετύχει χρόνο που θα τον τοποθετούσε στην πρώτη σειρά της εκκίνησης. Εκεί βρέθηκαν ο Παρασκευόπουλος με την Yamaha R1 του Σπιλιώτη, ο Ιταλός Farinelli Roberto με την R1 της Wolf-Motul και ο Σάκης Συνιώρης με την προσωπική του Aprilia RSV4.

Όμως από την Κ1 ο Χάρης δεν πέρασε ποτέ. Την εκκίνηση πήρε ο Σάκης και ο Χάρης υπερέβαλε εαυτόν για να καλύψει το έδαφος αμέσως, με αποτέλεσμα πτώση και εγκατάλειψη. Ο Πίππος έφτασε στην Κ5 πίσω από άλλες τέσσερεις μοτοσυκλέτες τις οποίες οδηγούσε ο Σάκης Συνιώρης έχοντας μερικά μέτρα πίσω του την κόκκινη R1 του Robert Farinelli.

Όσο οι θεατές παρακολουθούσαν τους δύο πρώτους να αλλάζουν για δύο τρεις φορές την πρώτη θέση στα φρένα της Κ1 και της Κ5, ο Πίππος εντελώς αθόρυβα βρέθηκε πίσω τους. Με τον Ιταλό να δείχνει ότι πέφτει σιγά-σιγά σε ρυθμό μην μπορώντας να κατεβάσει κάτω από το 1:21 μετά τον 11ο γύρο, ο Λευτέρης πέρασε και βρέθηκε μια ανάσα από την πίσω ρόδα του Σάκη.

Η απάντηση του Συνιώρη ήταν ένα σερί 7 γύρων στο 1:20. Ο Πίππος όμως έδειξε να ότι έχει τις δυνάμεις να μείνει κοντά του σε αυτό το κρίσιμο σημείο του αγώνα. Έτσι οι δυο τους ανέβασαν την αγωνία των θεατών στους τελευταίους πέντε γύρους, με πολλές εναλλαγές της πρώτης θέσης.

Η νίκη κρίθηκε στο 0,020! Μια ανάσα έκρινε τον πρώτο από τον δεύτερο και αυτή η ανάσα ήταν του Λευτέρη Πίππου που είχε την ευκαιρία να την πανηγυρίσει στην μνήμη του μηχανικού του Βασίλη Γούλα, που έφυγε από τη ζωή την ημέρα του προηγούμενου αγώνα στα Μέγαρα. Συγκινητικές οι στιγμές μετά το πέσιμο της καρό σημαίας στα Superbike, αλλά και πολύ ανθρώπινα τα συγχαρητήρια και τα λόγια του Σάκη Συνιώρη προς τον Λευτέρη Πίππο.

Η νίκη αυτή όμως δεν αλλάζει την κατάσταση του πρωταθλήματος, αφού ο Σάκης θα πρέπει να μην πάρει καθόλου βαθμούς στον επόμενο διπλό αγώνα των Μεγάρων για να χάσει το πρωτάθλημα. Παρ’ όλα αυτά, και ο επόμενος γύρος έχει πολύ ενδιαφέρον, οπότε ραντεβού εκεί.

Δείτε τα αποτελέσματα του αγώνα, όπως τα δημοσιεύσαμε αμέσως μετά την λήξη του

 

 

Να ευχαριστήσουμε θερμά την BMW Hellas για την παραχώρηση του ολοκαίνουριου MINI Countryman Cooper D για το ταξίδι μας έως την πίστα των Σερρών.

 

Ο εξοπλισμός (φωτογραφικές μηχανές, Laptop κ.τ.λ) επέβαλλαν το ταξίδι αυτό να γίνει με αυτοκίνητο. Προτιμάμε τις μοτοσυκλέτες, διότι τα διόδια κοστίζουν μια περιουσία με το αυτοκίνητο, όμως ευτυχώς ο κινητήρας πετρελαίου των 1500 κυβικών του Mini καίει αέρα και με 80 ευρώ πήγαμε και ήρθαμε!

Βάζεις το cruise control στα 130km/h και με τον κινητήρα στις 1.900 στροφές είσαι σε πεντέμιση ώρες Σέρρες και με δύο στάσεις για φαϊ και καφέ. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είχε πολλά έξτρα στον εξοπλισμό του. Εμείς λατρέψαμε το cruise control με το ραντάρ που προσαρμόζει την ταχύτητα ανάλογα με το όχημα μπροστά σου (αξίζει τα λεφτά του), τα πολύ αναπαυτικά καθίσματα και το τέλειο αυτόματο κιβώτιο που μας “έσωσε” όταν βρήκαμε 16 χιλιόμετρα ουρά ακινητοποιημένων οχημάτων στη Μαλακάσα.

Όσοι θέλετε να μάθετε περισσότερα για το νέο Mini Countryman Cooper D 4All των 1500 κυβικών και 136 ίππων και τα πολύ οικονομικά χρηματοδοτικά προγράμματα που το συνοδεύουν, επισπευτείτε το ειδικό site της MINI:

https://www.mini.com.gr/el_GR/home.html

Αφιέρωμα Γιάννης Περιστεράς: Επιλέγοντας τον δύσκολο δρόμο

Το ταξίδι από τις Αφίδνες έως την Imola
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/9/2020

Αν “γκουγκλάρεις” το όνομα του Γιάννη Περιστερά στη μηχανή αναζήτησης του διαδικτύου, θα βρεις δεκάδες άρθρα και φωτογραφίες που τον αφορούν. Είναι ένα όνομα που όλοι όσοι ασχολούνται με τους αγώνες μοτοσυκλετών το ακούν και διαβάζουν συχνά για τα αγωνιστικά του αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. Όμως η ιστορία ξεκινά αρκετά χρόνια πριν και αυτό που την χαρακτηρίζει είναι η επιλογή του δύσκολου δρόμου προς την κορυφή.   

 

Το ξεκίνημα

O Ιωάννης Περιστεράς γεννήθηκε στις 21/05/2005 και μπορείς να πεις πως γεννήθηκε μέσα στους αγώνες ταχύτητας, αφού το πρώτο του ερέθισμα με τον κόσμο της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας έγινε όταν ήταν μόλις 40 ημερών σε αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας στην πίστα των Σερρών, στην αγκαλιά του πατέρα του Νίκου Περιστερά. Το 2009 σε ηλικία 4 χρονών θα αποκτήσει την πρώτη του μοτοσυκλέτα, ένα Yamaha PW50 και θα ακουστεί για πρώτη φορά το όνομά του από τα μεγάφωνα σε διεθνή αγώνα, κατά την διάρκεια του Supercross στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας του Φαλήρου, μπαίνοντας μέσα στην πίστα υπό το βλέμμα 20.000 θεατών.  

Το 2014 θα κάνει την πρώτη του “πρωταθληματική” εμφάνιση σε επίσημο θεσμό, στο MiniGP CUP, με ένα Honda NSF. Την επόμενη χρονιά, το 2015, αποφασίζει να κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα για τον εαυτό του, συμμετέχοντας ταυτόχρονα σε αγώνες δύο κατηγοριών του θεσμού και μάλιστα με δύο διαφορετικές μοτοσυκλέτες! Στο μεν MiniGP Cup με μοτοσυκλέτα Honda NSF και στο KidGP με μοτοσυκλέτα Blata, κατακτώντας στο τέλος της χρονιάς την 3η και την 2η θέση της βαθμολογίας αντίστοιχα.

Το 2016 κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο στην Ελλάδα στην κατηγορία MiniGP και ταυτόχρονα κάνει το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα Ιταλίας στην κατηγορία Pre-MiniGp με μοτοσυκλέτα Metrakit. Βασικός στόχος είναι η συλλογή εμπειριών από διεθνούς επιπέδου αγώνες και η προετοιμασία του για το Red Bull Rookies Cup, όμως ο Γιάννης καταφέρνει να φέρει και εντυπωσιακά αποτελέσματα. Τον Σεπτέμβριο του 2016, ο αγώνας στην Valelunga έφερε έναν Έλληνα αναβάτη στο βάθρο των νικητών! Στην συγκεκριμένη πίστα θα πάρει την νίκη με την Ohvale σε στεγνό αγώνα και την δεύτερη θέση στα pre-MiniGP. Ο 11χρονος τότε Γιάννης Περιστεράς είχε δείξει πολύ καλά στοιχεία στους προηγούμενους αγώνες της χρονιάς, όμως στη γνωστή Ιταλική πίστα βρέθηκε περισσότερο προπονημένος από ποτέ και με ισχυρή θέληση για ένα καλό αποτέλεσμα, θα γίνει ένας από τους ελάχιστους Έλληνες αναβάτες που ανεβαίνει στο βάθρο σε αγώνα του εξωτερικού με στεγνή πίστα.

 

Άνιση μάχη

Τον Οκτώβριου του 2017 και σε ηλικία μόλις 12 ετών αποφασίζει να συμμετάσχει στην  σκληρή διαδικασία του Red Bull MotoGP Rookies Cup Selection με αντιπάλους μεγαλύτερης ηλικίας αναβάτες. Μάλιστα από τους 109 συνολικά συμμετέχοντες ο Γιάννης είναι ο πιο μικρόσωμος και ελαφρύς (λόγω ηλικίας), έχοντας άλλο ένα σοβαρό μειονέκτημα απέναντι στους διεκδικητές των ελάχιστον θέσεων που οδηγούν στο Red Bull Rookies Cup. Θυμίζουμε πως το Red Bull Rookies Cup ακολουθεί στην πλειοψηφία του το πρόγραμμα των MotoGP και είναι η τελευταία στάση πριν την Moto3. Το πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, φαίνεται από το γεγονός πως αναβάτες όπως ο Joan Mir προσπάθησαν δύο και τρεις φορές μέχρι να πάρουν το εισιτήριο για το Red Bull Rookies Cup. Έτσι, ολόκληρο το 2018 το αφιερώνει στην προετοιμασία του για να επανέλθει πιο δυνατός και έτοιμος, έχοντας στις προπονήσεις την βοήθεια του πολυπρωταθλητή Σάκη Συνιώρη. Οι κόποι και οι θυσίες του μικρού Γιάννη, που έλειωνε μέσα στη δερμάτινη φόρμα του και ακολουθούσε αυστηρή διατροφή και σωματική άσκηση, την στιγμή που τα άλλα παιδάκια στην ηλικία του έπαιζαν με τα κουβαδάκια τους στην παραλία, δεν άργησε να φανεί.

 

Η ανταμοιβή

Η πρώτη του εμφάνιση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ταχύτητας το 2019 ήταν εμφατική, καθώς συνοδεύτηκε με εντυπωσιακές νίκες και ταχύτατους χρόνους, πετυχαίνοντας τρεις νίκες στους τρεις πρώτους αγώνες. Μάλιστα για άλλη μια φορά, συμμετείχε σε δύο κατηγορίες ταυτόχρονα, την SS 300 και την Racing, με μεγαλύτερης ηλικίας αντιπάλους και έγινε ο μικρότερος σε ηλικία νικητής στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος ταχύτητας. Όμως στον μηχανοκίνητο αθλητισμό χρειάζεσαι κάποιες φορές και την τύχη. Ένας σοβαρός τραυματισμός στο πόδι κατά την διάρκεια προπόνησης στην πίστα των Μεγάρων, τον έστειλε στο χειρουργείο λίγες μόλις μέρες πριν τους τελευταίους αγώνες του πρωταθλήματος. Με το πρόγραμμα των ελληνικών αγώνων να έχει ως συνήθως λίγους αγώνες και λίγες συμμετοχές σε κάθε κατηγορία, τέτοιες ατυχίες σε βγάζουν αμέσως από την μάχη του τίτλου, ακόμα κι αν έχεις δημιουργήσει μεγάλη βαθμολογική διαφορά. Την ίδια χρονιά ταξιδεύει στην Ιταλία μαζί με την ομάδα Tsokos Racing του Λάμπρου Τσόκου, και συμμετέχει ως wild card στο CIV (το ιταλικό πρωτάθλημα ταχύτητας).

 

Η διαχείριση της επιτυχίας

Παρά την ισχυρή εμφάνισή του στους ελληνικούς αγώνες, το 2020 ο Γιάννης Περιστεράς παραμένει προσηλωμένος στο απαιτητικό πεδίο μάχης των αγώνων στο εξωτερικό. Όχι οποιωνδήποτε αγώνων, αλλά συγκεκριμένα στο ιταλικό CIV, όπου αποδεδειγμένα βρίσκεται στην κορυφή σε επίπεδο ανταγωνισμού, με αναβάτες παγκοσμίου επιπέδου, όπου ακόμα και νικητές της Moto3 -όπως ο Livio Loi- δυσκολεύονται να ανέβουν στο βάθρο. Οποιαδήποτε θέση μέσα στη δεκαπεντάδα είναι τεράστια επιτυχία και στον τέταρτο αγώνα της χρονιάς για το CIV, με την ομάδα Team Roc'n'DeA και Yamaha R3, τερμάτισε στην 18η θέση μετά από έναν αγώνα που χαρακτηρίστηκε από τεχνικά προβλήματα. Η πλεξούδα της ηλεκτρονικής που επιβάλλει ο κανονισμός, αποδείχτηκε πως είχε κατασκευαστικά προβλήματα σε κάποιες μοτοσυκλέτες, προκαλώντας αναπάντεχες και ξαφνικές δυσλειτουργίες.

Ο Γιάννης ήταν ένας από τους άτυχους που είχαν την προβληματική πλεξούδα στη μοτοσυκλέτα του και η μειωμένη απόδοση του κινητήρα κατά την διάρκεια του αγώνα φάνηκε στην τηλεμετρία, αφού είχε στην ευθεία την μικρότερη τελική από τις υπόλοιπες 31 μοτοσυκλέτες, με 172,8km/h αντί 184,6km/h των αντιπάλων του. Η πανδημία του COVID-19 δημιούργησε πολλά προβλήματα φέτος στους διεθνείς αγώνες και σίγουρα δεν ήταν ό,τι καλύτερο για την αγωνιστική εξέλιξη του Γιάννη. Το πείσμα και οι στόχοι όμως δεν αλλάζουν και μέσα στον Αύγουστο θυσίασε για άλλη μια φορά της διακοπές του και συνέχισε την προετοιμασία του, ταξιδεύοντας στην Ιταλία για δοκιμές στην Imola δίπλα στους αντιπάλους του. Σε αυτή την διάσημη και απαιτητική πίστα της Ιταλίας θα γινόταν η επανεκκίνηση του ιταλικού πρωταθλήματος στις αρχές Σεπτεμβρίου, όπου ο Γιάννης Περιστεράς έκανε άλλο ένα σημαντικό βήμα εμπρός σε αυτό το κακοτράχαλο μονοπάτι που αποφάσισε να ακολουθήσει, καταφέρνοντας να είναι ο ταχύτερος όλων στο τρομακτικό τέταρτο section της Imola. Αυτή είναι η διαφορά αν δεν σε ενδιαφέρει να είσαι μόνο πρώτος στο χωριό σου… Δουλεύεις σκληρά για κάθε section ξεχωριστά.

Ο 15χρονος Γιάννης Περιστεράς συμμετείχε το Σαββατοκύριακο 5-6 Σεπτεμβρίου στους δύο Αγώνες της Ίμολα για το Ιταλικό Πρωτάθλημα CIV, στην κατηγορία Supersport 300, με την Yamaha R3 και την ομάδα Roc'n'DeA.

Το Σάββατο έγινε ο πρώτος από τους δύο Αγώνες και ο Έλληνας οδηγός ξεκίνησε από την 22η θέση, μετά από τεχνικά προβλήματα που είχε αντιμετωπίσει στις Κατατακτήριες Δοκιμές. Τα προβλήματα εντοπίστηκαν στα ηλεκτρικά και τη χαρτογράφηση του κινητήρα και η ομάδα μαζί με τον Έλληνα μηχανικό και Πρωταθλητή Άκη Τσώκο, βρήκαν τις λύσεις και με την εκκίνηση του Αγώνα ο John#41 (όπως ξέρουν τον Γιάννη στην Ιταλία), βρέθηκε να δίνει μάχες με το γκρουπ των οδηγών της πρώτης δεκάδας.

Μια μικρή έξοδος στην προσπάθεια να κερδίσει μια θέση τον έφερε πιο πίσω και έτσι έχασε την επαφή με εκείνο το γκρουπ, δίνοντας τη μάχη για την 11η θέση. Μαζί με δύο Ιταλούς πάλεψε μέχρι τον τελευταίο γύρο, όταν βγήκε και πάλι εκτός ορίων της πίστας για να τερματίσει τελικά 12ος και να πάρει τους πρώτους 4 βαθμούς στο απαιτητικό Πρωτάθλημα, στο οποίο συμμετέχουν έμπειροι οδηγοί μέχρι την ηλικία των 28 χρόνων – όπως επιτρέπεται από τους κανονισμούς.

 

Την προσπάθεια υποστηρίζουν οι εταιρείες: REPSOL Petrolmak S.A., Yamaha ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ, Akrapovic, DNA Filters, TECNO MOTO Performance, SHOEI, KARASSULIS International Transport, Rider Repair Graphics, Peristeras Tyres, Pirelli – INTRAMOTO.