Δοκιμάζουμε την Ducati Panigale 1299! Είμαστε στην Πορτογαλία!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

30/1/2015

Στα νότια της Πορτογαλίας και συγκεκριμένα στην πίστα του Portimao, συναντηθήκαμε με την κορυφαία των Ιταλίδων μοτοσυκλετών. Κορυφαία, μέχρι στιγμής δηλαδή, μέχρι Aprilia και MV Agusta να παρουσιάσουν τα μοντέλα που έχουν υποσχεθεί και μέχρι να γίνει το απαραίτητο συγκριτικό….

Προς το παρόν δεν χορταίνουμε να την περιεργαζόμαστε, πριν ο καιρός μας κάνει την χάρη να βρεθούμε στην σέλα της. Η Panigale αύξησε τον κυβισμό της, με τα υπερμεγέθη πιστόνια που βλέπετε στις φωτογραφίες, βελτίωσε πλαίσιο και θέση οδήγησης και έτσι μεταλλάχθηκε πολύ από την 1199. Καταρχήν η απόκριση του κινητήρα δεν έχει την εκρηκτικότητα που είχε πιο πριν, αλλά περισσότερη δύναμη απλωμένη σε μεγαλύτερη διάρκεια. Υπέροχα σταθερή μοτοσυκλέτα, ακόμα και στην αρχή της μεγάλης ευθείας, που καθώς βγαίνεις με χιλιόμετρα από την παρατεταμένη δεξιά συναντάς το μικρό υψομετρικό σπάσιμο, ελαφραίνοντας αναγκαστικά τον εμπρός τροχό. Εκεί πλαίσιο και ημι-ενεργητικές αναρτήσεις κρατούν προσγειωμένη την μοτοσυκλέτα όσο εσύ κρατάς το γκάζι στο τέρμα, έχοντας αλλάξει ήδη σε έκτη.

Το θέμα των ημι-ενεργητικών αναρτήσεων, θα το αναλύσουμε στο περιοδικό στην έκταση που του αρμόζει, όπως και τα φρένα άλλωστε, καθώς και για το ABS χωρά κουβέντα. Η Ducati μιλά για "cornering ABS" που το προσφέρει η νέα μονάδα της Bosch και έχει συνδυασμένη λειτουργία, εκτός από την στιγμή που μπαίνεις στην πίστα. Αλλάζοντας κατάσταση λειτουργίας, για χρήση σε πίστα, το ABS παύει να λειτουργεί συνδυασμένα και δεν ενεργεί στον πίσω τροχό, μονάχα μπροστά. Σε άλλα modes η λειτουργία του είναι συνδυασμένη και βασίζεται σε όσα έχουμε ήδη δει από την Bosch στην πρώτη τέτοια μονάδα που έβγαλε, την 9ME. Οι αναγνώστες του MOTO θα θυμούνται την δοκιμή εκείνης της μονάδας στο τεύχος 528 και σύμφωνα με τους τεχνικούς της Ducati ισχύουν όσα γράφαμε τότε, σχετικά με τον αισθητήρα κλίσης και τα υπόλοιπα συστήματα, βάση των οποίων λειτουργεί και η νέα μονάδα που έχει η Panigale 1299. Παραμένει επίσης αυτό που είχαμε πει στο τεύχος 528, πως συνδυασμένη λειτουργία στην πίστα και cornerning ABS δεν υφίσταται, και δεν γίνεται να δούμε για σχεδόν μια πενταετία ακόμα. Θα πρέπει κάποια ομάδα να επενδύσει πρώτα σε αυτό, σε συνεργασία με την Bosch, και μετά από τα πρώτα αποτελέσματα στους αγώνες να το δούμε και στην παραγωγή. Προς το παρόν θα πάει κανείς χειρότερα με αυτό στην πίστα, παρά χωρίς. Σε όλες όμως τις άλλες περιπτώσεις, όταν το ABS είναι ενεργοποιημένο, σχεδόν δεν καταλαβαίνεις την στιγμή που ενεργοποιείται, τόσο καλή είναι η λειτουργία του.

Πλαίσιο και θέση οδήγησης έχουν αλλαγές που θα ευνοήσουν τους ψηλότερους αναβάτες, την στιγμή που και η ευελιξία και η σταθερότητα της μοτοσυκλέτας, έχουν βελτιωθεί. Δεν χαίρεσαι απλά να την οδηγείς στην πίστα, η λέξη χαρά είναι λίγο να περιγράψει όσα ζήσαμε στο Portimao. Περισσότερα με την επιστροφή μας! 

 

 

 

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”