Ducati draXter αλλά και Scrambler Concept: Ντόρος για τα 90 χρόνια!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

25/1/2016

Στην έκθεση της Verona η Ducati παρουσίασε ένα νέο concept πάνω στο Diavel, φτιαγμένο για Dragster, με φρένα και αναρτήσεις την 1299 Panigale. Παράλληλα όμως το draXter έχει τελικό της Termignoni και ξερό συμπλέκτη, πέρα από την προσεγμένη εμφάνιση που παραπέμπει στα ενενήντα χρόνια της εταιρίας. Βέβαια εδώ χρειάζεται μία παρένθεση, καθώς τα αδέρφια Ducati δεν είχαν καμία σχέση το 1926 με τις μοτοσυκλέτες, τις οποίες άρχισαν να κατασκευάζουν μετά το τέλος του πολέμου, σε μια προσπάθεια να προσφέρουν ένα φτηνό μεταφορικό μέσο, για τους κατεστραμμένους από τον πόλεμο Ιταλούς. Έχουμε γράψει αναλυτικά την ενδιαφέρουσα ιστορία της εταιρίας παλιότερα, ωστόσο σαν εταιρία συνολικά, η Ducati μπορεί να γιορτάσει φέτος τα ενενήντα της χρόνια. Η παρουσία της στην έκθεση της Verona έχει αυτό ακριβώς το σκοπό.

 

Η έκθεση της Verona μπορεί να έχει διεθνή χαρακτήρα, αλλά δεν συγκεντρώνει τα βλέμματα εκτός από περιπτώσεις όπως της Ducati φέτος, που επιλέγει να δείξει concept μοντέλα με παγκόσμιο ενδιαφέρον. Εκτός από το draXter η Ducati έδειξε και τρία πολύ όμορφα concept Scrambler με κορυφαίο ίσως το Peace Sixty2: Εμπνευσμένο από τους αγώνες της δεκαετίας του ’60 το Peace έχει φαίρινγκ από plexiglass σχεδιασμένο από τον κ. Martini καθώς και μία στιλάτη σέλα, που το καθιστούν μοναδικό.

 

Το Revolution στοχεύει σε τελείως διαφορετικό κοινό. Το έχει σχεδιάσει η εταιρία Officine Mermaid, που είχε φτιάξει και το Scrambler Scratch. Ιδρυτής της εταιρίας είναι ο Dario Mastroianni, "ο Μαστρογιάννης" που με βάση το Μιλάνο, προσπαθεί να ακολουθεί την μόδα σε κάθε του δημιουργία. Το Revolution έχει καθαρά στυλιστικές επιλογές, αλλά μοναδικές και υπέροχα κατασκευασμένες.

Διαμετρικά αντίθετα από τα υπόλοιπα δύο scrambler, το Studio Dario Lopez  έφτιαξε το Scrambler Artika, που είναι μία μοντέρνα εκδοχή του Ducati Pantah Ice project που είδαμε στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Τότε υπήρχε το Ice Trophy που γινόταν μονάχα με Ducati Pantah τα οποία είχαν επίσης αυτό το έντονο χρώμα. Το Artika έχει καταφέρει να δώσει πολύ καλά το πνεύμα εκείνων των παγωμένων αγώνων με τα εξαιρετικά γραφικά και την προσεγμένη χρήση του αλουμινίου, όμως είναι τα ελαστικά με τα καρφιά εκείνα που το κάνουν να ξεχωρίζει έντονα!

 

Βασισμένα και τα τρία στην νεότερη προσθήκη της scrambler οικογένειας, το Sixty2, τα concept αυτά δίνουν έμπνευση και για τα μεγαλύτερα scrambler…  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani
JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.

Ετικέτες