Η επιστροφή της SWM, μέσω Varese και πρώην Husqvarna!

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

4/11/2014

Μετά την αγορά της Husqvarna από την KTM, μείναμε με την απορία: Τι θα γίνει το εργοστάσιο στο Varese, που η BMW ως προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε εκσυγχρονίσει; Οι πληροφορίες μας έλεγαν πως όταν οι ΚΤΜάδες μπήκαν στο εργοστάσιο, τους κρέμασαν τα σαγόνια μέχρι το πάτωμα, αφού ήταν ό,τι πιο σύγχρονο και τελειότερο είχαν δει ποτέ. Mετά, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σταματήσουν κάθε εργασία εκεί, χωρίς να ανακοινώσουν τι πρόκειται να το κάνουν. Προφανώς, έψαχναν για αγοραστή, και τώρα φαίνεται πως τον βρήκαν, έστω και εν μέρει. Εδώ όμως χρειάζεται ένα flach back στην SWM, την χωματερή ιταλική εταιρία που μπαίνει στην ιστορία μας με την επανεμφάνισή της.

 

Έσσε Ντόπεβιού Έμμε σημαίνει Speedy Working Motors, ένα μάλλον περίεργο όνομα. Στην Ελλάδα τα λέγαμε και Ζβούμ! Ιδρύθηκε στο Μιλάνο το 1971 από τους Piero Sironi και Fausto Vergani, και στην αρχή έβγαζε εντουράκια με κινητήρες Sachs. Αργότερα, πέρασε και στα trial, χρησιμοποιώντας δίχρονους κινητήρες Rotax με περιστροφικές βαλβίδες σε όλα της τα μοντέλα. Όσοι ήταν αρκετά τυχεροί να έχουν ένα Ζβουμ, διηγούνται πως τα μοτέρ ήταν ροπάτα και δυνατά και τα πλαίσια εξαιρετικά. Κρίμα που το 1984, βγάζοντας τα τελευταία της trial, η εταιρία ξεψύχησε. To όνομα της εταιρίας βρισκόταν στην κατοχή του Frederico Fregnan, του βενετσιάνου επιχειρηματία που είχε και την Fantic Motor.

 

Το κλείσιμο του εργοστασίου της Husqvarna στο Varese δημιούργησε ένα κενό, μια μαύρη τρύπα, κι ως γνωστόν οι μαύρες τρύπες προσελκύουν με την βαρύτητά τους ό,τι βρεθεί κοντά τους. Ένας άνθρωπος που ήταν "κοντά", ο μηχανολόγος Ampelio Macchi, που είχε εργαστεί στην Cagiva, την Morini, την Husqvarna και την Αprilia, είδε την ευκαιρία.      

 

"Συναντήθηκα με τον πρόεδρο της Shineray, τον Daxing Gong, κατά την διάρκεια επαγγελματικού ταξιδιού στην Κίνα. Κι εκείνος έχει πάθος με τις off road μοτοσυκλέτες, ενώ οι νέοι ιδιοκτήτες της Husqvarna δεν είχαν ενδιαφέρον για τα μοντέλα που κατασκευάζονταν στο Varese, ούτε είχαν χρήση για το εργοστάσιο. Τους έκανα λοιπόν μια πρόταση για την αγορά των δικαιωμάτων της προηγούμενης γενιάς κινητήρων, 250, 310, 450, 510 και 630, και σ’ αυτούς προστέθηκε ένας νέος 250 που η Husqvarna είχε έτοιμο αλλά ο Pierer ποτέ δεν είχε δει, συν ένα πρωτότυπο 125 με κινητήρα Yamaha-Minarelli. Tους έκανα επίσης μια πρόταση για να νοικιάσουμε ένα μέρος του εργοστασίου, ώστε να μπορούμε να προσλάβουμε τους ανθρώπους που δούλευαν στο εργοστάσιο και έχουν όλη την τεχνογνωσία.

Τα κεφάλαια για αυτή την επιχείρηση προέρχονται όλα από την Κίνα, από την Shineray, που έχει και την πλειοψηφία των μετοχών. Ήταν μεγάλη πρόκληση και αρκετά δύσκολο να καταφέρουμε να φέρουμε αυτά τα χρήματα στην Ιταλία!

Το όνομα της SWM ήταν μια λογική επιλογή: Ήταν μια χωματερή εταιρία, πολύ επιτυχημένη και με καλή φήμη, ενώ δεν είχε στο ενεργητικό της αποτυχημένες προσπάθειες αναβίωσης. Και αποφασίσαμε να γίνεται η κατασκευή και η εξέλιξη των μοτοσυκλετών στην Ιταλία αντί για την Κίνα, καθώς στην Ιταλία υπάρχει όλη η τεχνογνωσία και μπορεί να διασφαλιστεί η ποιότητα. Στόχος είναι η εξαγωγή τεχνογνωσίας στην Κίνα, έτσι ώστε να επωφεληθεί πολλαπλά η Shineray, αλλιώς δεν υπήρχε λόγος να ξοδέψουν τα χρήματά τους.  
Δεν έχουμε σκοπό να φτιάξουμε καθαρόαιμα για να κερδίζουν πρωταθλήματα, αλλά μοτοσυκλέτες αξιόπιστες και ευχάριστες για τους χομπίστες, αν και δεν θα είχαν πρόβλημα να συμμετάσχουν και σε αγώνες, ειδικά με τον νέο μας κινητήρα των 250 κυβικών... Τα 300 και 500 θα έχουν ελαφρά μειωμένη απόδοση σε σχέση με τα παλιότερα αντίστοιχα Husqvarna, και λάστιχα πιο on-off, όχι εντελώς αγωνιστικά. Μιλάμε για μόνο 2-3 ίππους λιγότερους, από ελαφρά χαμηλότερη συμπίεση, που θα αυξήσει σημαντικά την αξιοπιστία. Ά, θα έχουν και εξαιρετική τιμή, κάπου ανάμεσα από 5.500 και 6.000 ευρώ!   
Στην γκάμα μας θα υπάρχουν και ρετρό μοτοσυκλέτες, με αερόψυκτο κινητήρα 400 και 440 κυβικών, σχεδιασμένες από τον Raffaele Zaccagnini, όπως και οι υπόλοιπες."

 

Τα μοντέλα της SWM

     SWM Grand Milano 440 Special
     SWM Grand Milano 440
     SWM Gran Turismo 440
     SWM RS 300 R
     SWM RS 500 R
     SWM SM 450 R
     SWM Silver Vase 440
     SWM Superdual 650

Tα αερόψυκτα 440 χρησιμοποιούν έναν κινητήρα που μοιάζει αντίγραφο του XR400R της Honda, ενώ τα 300, 450 και 500 τους κινητήρες των Husqvarna 310, 450 και 510 πριν το 2010, ενώ το 650 είναι το γνωστό μας TE630. Όπως φαίνεται χρησιμοποιούν και τα πλαίσιά τους, κάτι που μόνο καλό είναι.

Pan America Beyond the Map, Μέρος 5ο – Από την Σκωτία στην Ιρλανδία ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Ο Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι του πάνω στη σέλα της Harley-Davidson Pan America 1250 SP
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

19/9/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε από το Μπέλφαστ στο Δουβλίνο με σύμμαχό τον εξαιρετικό καιρό. Αφού μάζεψε εικόνες και πληροφορίες από την πρωτεύουσα της Ιρλανδίας, συνέχισε το ταξίδι του φτάνοντας στην Ουαλία, μέσω του πλοίου που συνδέει το Δουβλίνο με το Χόλιχεντ.

Στο Χολιχεντ ο Μητσάκης παρευρέθηκε στο μοτοσυκλετιστικό event “3th Adventure Gathering” που διοργάνωσε ο μοτοσυκλετιστής και συγγραφέας Nick Sanders. Έπειτα επιβιβάστηκε με την Harley-Davidson στο υποθαλάσσιο τρένο και βρέθηκε στην Γαλλία.

Ας δούμε παρακάτω τι μας λέει ο Κωνσταντίνος Μητσάκης στην Πέμπτη ανταπόκρισή του:

“Από το συννεφιασμένο Belfast της βρετανικής Βόρειας Ιρλανδίας, η γκρι Harley Davidson Pan America 1250 SP μάς οδήγησε κατόπιν στο Δουβλίνο (168 χλμ. νότια), την πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. Το “Pan America Beyond the Map” έβαζε ρόδα στην 5η κατά σειρά χώρα του ευρωπαϊκού οδοιπορικού και εμείς –με σύμμαχο έναν ιδανικό καιρό– περιηγηθήκαμε στα αστικά όρια της ιρλανδικής πρωτεύουσας, συλλέγοντας όμορφες παραστάσεις και εμπειρίες. Το άγαλμα Molly Malone, ο Καθεδρικός ναός του Αγίου Πατρικίου, η πεζογέφυρα Ha’penny Bridge, το Κάστρο και το μνημείο του Λιμού μάς διηγήθηκαν την πολιτιστική–ιστορική διαδρομή του Δουβλίνου μέσα στο χρόνο, ενώ η παρουσία μας στην άκρως ενδιαφέρουσα ιρλανδική μητρόπολη γιορτάστηκε με άφθονη μπύρα Guinness σε μια παραδοσιακή pub του κέντρου…

   Με την κλεψύδρα του χρόνου να αδειάζει σιγά-σιγά, το “Pan America Beyond the Map” αποχαιρέτησε την Ιρλανδία κι εμείς μεταθέσαμε για μια άλλη φορά την γνωριμία με τη πανέμορφη ιρλανδική ύπαιθρο! Το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Dublin–Holyhead μάς μετέφερε και πάλι στο Ηνωμένο Βασίλειο (και συγκεκριμένα στην Ουαλία), εκεί όπου το φημισμένο πετρόκτιστο κάστρο της Ουαλίας Castell Harlech μάς χάρισε ένα ανεπανάληπτο ταξίδι πίσω στο χρόνο.

   Στην Ουαλία καταλύσαμε τις δυο επόμενες μέρες και ο λόγος ήταν η εκδήλωση “3th Adventure Gathering”, την οποία οργάνωνε στον φιλόξενο χώρο της φάρμας του ο διάσημος Άγγλος μοτο-ταξιδευτής και συγγραφέας Nick Sanders. Αποδεχόμενος την τιμητική πρόσκληση του Nick Sanders, παρουσίασα στους εκατοντάδες μοτοσυκλετιστές που είχαν έρθει και κατασκηνώσει στο χώρο της εκδήλωσης τις δίτροχες ταξιδιωτικές εμπειρίες μου στους δρόμους του κόσμου. Το γεγονός και μόνο πως ήμουν ο επίσημος προσκεκλημένος του “3th Adventure Gathering”, αποτέλεσε για μένα μια μοναδική τιμητική διάκριση!

   Μόλις 470 χλμ. χώριζαν την φάρμα του Nick Sanders (βρισκόταν στην τοποθεσία Machynlleth) από τον τερματικό σταθμό Eurotunnel Le Shuttle, απόσταση την οποία διατρέξαμε αυθημερόν. Κάπου εδώ αποχαιρετήσαμε οριστικά το Ηνωμένο Βασίλειο, επιβιβαστήκαμε στο υποθαλάσσιο τρένο και διασχίσαμε το στενό της Μάγχης. Μισή ώρα μετά, αντικρίζαμε ενθουσιασμένοι την τρικολόρε σημαία της Γαλλίας – η επιστροφή στην ηπειρωτική Ευρώπη ήταν πλέον γεγονός!”