100km dei Campioni: Μονομαχίες στο Ράντσο του Rossi

Νικητής ο "οικοδεσπότης" του Ράντσου
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

4/12/2019

Στο "κατά Scott ευαγγέλιο" (βλ. Τεύχος ΜΟΤΟ 598) έχει αναφερθεί πως όταν ο Rossi άκουσε ότι οι αγώνες του πρωταθλήματος θα αυξηθούν στους 18 άσπρισαν οι τρίχες του, έγινε πράσινος και γούρλωσε τα μάτια. Ωστόσο, όλα όσα κάνει ο Γιατρός όσο περιμένει να αρχίσει η επόμενη σεζόν, υπονοούν το ακριβώς αντίθετο. Στο παρελθόν όσο “ξεκουραζόταν” για την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο είχε αρκετές συμμετοχές στο Rally Monza, στο οποίο είχε στεφθεί πολλές φορές νικητής.

Η δίψα του για ταχύτητα είναι πραγματικά ακόρεστη και αυτό επιβεβαιώνεται παράλληλα και από το γεγονός ότι τον Φεβρουάριο που θα κλείσει τα 41, δεν έχει απλά πρωταγωνιστικό ρόλο στο πρωτάθλημα όντας ένας εργοστασιακός αναβάτης, αλλά παραμένει και ένας από τους 10 ταχύτερους του κόσμου. Τώρα, διοργάνωσε για έκτη φορά το 100km dei Campioni , όπου πραγματοποιείται παραδοσιακά στο Ράντσο του στην Tavullia, το οποίο μάλιστα συγκέντρωσε τους περισσότερους θεατές από κάθε άλλη φορά, ξεπερνώντας τους 1.200!

Πρόκειται για έναν αγώνα διάρκειας 100 χιλιομέτρων (ή 50 γύρων του Ράντσου) στον οποίο έλαβαν μέρος αρκετές ομάδες αποτελούμενες από δύο αναβάτες η κάθε μία, με τις εναλλαγές των αναβατών να γίνεται κάθε πέντε γύρους. Η εκκίνηση έγινα στα πρότυπα των αγώνων Endurance, μιας και με το “σβήσιμο των φωτών” οι αναβάτες έτρεξαν προς τις μοτοσυκλέτες τους, όπως γίνεται στους αγώνες αντοχής.

Ο Elia Bartolini, που ήταν στην ίδια ομάδα με τον Lorenzo Baldassari, κατάφερε να στρίψει πρώτος στην Κ1, έχοντας πίσω του τον Rossi (ο οποίος για ομόσταβλο είχε τον ετεροθαλή αδερφό του Luca Marini), ενώ κατά πόδας ήταν οι Migno και Manzi. Το πρώτο μέρος του αγώνα είχε τις στιγμές του, με τον Manzi να σημειώνει μια πτώση και τον Rossi να παίρνει τα ηνία του αγώνα απ’ τον Manzi.

Με την ολοκλήρωση των πέντε πρώτων γύρων, ο Marini κατάφερε να βρεθεί πάλι στην κορυφή, με τον Morbidelli (που ήταν ομόσταβλος του Migno) να είναι στην ουρά της μοτοσυκλέτας του και τον Baldassari να είναι τρίτος. Όσο αγώνας εξελίσσονταν η μοτοσυκλέτα του Marini έσβησε και ο Morbidelli βρέθηκε να ηγείται, ενώ τα προβλήματα με την πρόσφυση που αντιμετώπισε ο Bartolini έδωσαν την ευκαιρία στον Αμερικανό JD Beach να παλέψει για την τρίτη θέση.

Η ένταση κορυφώθηκε στους τελευταίους γύρους από την επιτυχή προσπάθεια του Rossi να ανακάμψει απ’ το πρόβλημα που αντιμετώπισε ο αδερφός του και είχε ρίξει την ομάδα τους στις πιο πίσω θέσεις. Στην τελευταία αλλαγή μοτοσυκλετών ο Rossi είχε προσφέρει στον αδερφό του το πλεονέκτημα που χρειαζόταν για να παλέψει για τη νίκη. Σε συνδυασμό με το κώνο που κόλλησε η μοτοσυκλέτα του Morbidelli, ο Marini κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία, με το δίδυμο των Morbidelli – Migno να τερματίζει δεύτερο, όντας έξι δευτερόλεπτα πίσω του.

Στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε η ομάδα των Αμερικανών Beach και Halbert, όπου μετά από μπόλικο θέαμα κατάφεραν να επικρατήσουν ενάντια των Bartolini και Baldassarri. Την πεντάδα έκλεισαν οι Matia Pasini και Manzi, ενώ έκτοι βρέθηκαν οι Celestino Vietti και Marco Bezzecchi. Απομένουν 95 μέρες μέχρι τον πρώτο αγώνα του πρωταθλήματος, υπό το φως των προβολέων του Qatar και αν επιβεβαιωθεί η συμμετοχή του Rossi στο φετινό Dakar που θα ξεκινήσει στις 5 Ιανουαρίου, θα αποτελέσει άλλο ένα δείγμα πως η φλόγα του Γιατρού για τους αγώνες δεν σβήνει ποτέ.

Wayne Gardner: Φροντίζει ο ίδιος πλέον τα τρόπαια και το αρχείο του

Πριν το έκανε η μητέρα του 1ου Αυστραλού Παγκόσμιου Πρωταθλητή στη μεγάλη κατηγορία
Wayne Gardner
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

Wayne Gardner

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Wayne M Gardner

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Wayne M Gardner

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

  • 1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
  • 1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
  • Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
  • Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80
Wayne M Gardner

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

Wayne M Gardner

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.

Wayne M Gardner