MotoGP: Το μεγάλο πρόβλημα στο Τέξας και οι «χαριτωμενιές» Rossi-Marquez

Τα σαμαράκια μεγαλώνουν…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/4/2019

Όχι άδικα, η πιο χαριτωμένη στιγμή της χθεσινοβραδινής συνέντευξης τύπου εν αναμονή της έναρξης των δοκιμών στο Τέξας, ήταν όταν ο Marquez συνέκρινε την χειραψία με τον Rossi, σαν το πρώτο φιλί σε γκόμενα. Καθόντουσαν δίπλα-δίπλα, όταν ο Ισπανός δημοσιογράφος τους ζήτησε να σχολιάσουν την χειραψία που είδαμε όλοι λίγο πριν ανέβουν στο βάθρο στον προηγούμενο αγώνα. Και είναι ερώτηση με δημοσιογραφικό ενδιαφέρον και όχι απλά για τον χαβαλέ, από την στιγμή που ο Rossi έχει επιδεικτικά αρνηθεί να δώσει το χέρι του στον Marquez μόλις στο πρόσφατο παρελθόν μπροστά στις κάμερες. Δεν έχει σημασία αν ήταν δικαιολογημένη η στάση του, που ήταν γιατί ο Marquez είχε εκδηλώσει μία επιθετικότητα για την οποία δέχτηκε ποινή και δεν είναι θέμα άποψης δηλαδή αν ήταν επιθετικός ή όχι. Οι τεταμένες σχέσεις των αναβατών μπορούν -και πάντα έτσι είναι- να φανούν στην πίστα κατά την διάρκεια του αγώνα, οπότε η χειραψία έχει και ένα άλλο βαθύτερο μήνυμα και πραγματικό αγωνιστικό ενδιαφέρον όταν οι σχέσεις είναι πικραμένες.

Το ευχαριστήθηκε ο Marquez. «Ήταν σαν την στιγμή που φιλάς ένα κορίτσι» είπε χαρακτηριστικά, θέλοντας να αποτυπώσει εκείνο τον συνδυασμό συγκίνησης, εγρήγορσης και δέους, και όχι να παρομοιάσει τον Rossi με ένα κορίτσι που θα ήθελε να φιλήσει, καθώς ο κόσμος διαβάζει γρήγορα στις μέρες μας και μπερδεύει τα νοήματα. Ο Rossi αρκέστηκε να πει πως ήταν το σωστό μετά από ένα τόσο γρήγορο αγώνα, όπως αυτός που μόλις είχε κάνει ο Marquez. Βέβαια το πραγματικά ενδιαφέρον, εκείνο που θα γέμιζε με αμηχανία την αίθουσα, θα ήταν αν ρωτούσε κανείς κάτι άλλο, πολύ πιο ουσιαστικό. Αν δηλαδή ο Rossi θα έδινε το χέρι του στον Marquez έχοντας τερματίσει πέμπτος και τον συναντούσε εκεί στην συνέντευξη τύπου και όχι πριν το βάθρο που και ο ίδιος πλημμύριζε με χαρά, έχοντας ξανά ζήσει την εφορία του βάθρου σε συνδυασμό με την αμυδρή υπόσχεση πως η Yamaha κατάφερε πλέον να του δώσει την μοτοσυκλέτα που αξίζει… Σε κάθε περίπτωση είναι ένα ευτυχές γεγονός και μακάρι από εδώ και πέρα να έχουν πολλές μεταξύ τους μάχες και όλες τους καθαρές, χωρίς να μπορεί κάποια να φέρει όλα όσα έχουμε δει ως τώρα.

Από εκεί και πέρα αφήνοντας την χαριτωμένη σκηνή, το δράμα όλων των οδηγών εκδηλώθηκε ξεκάθαρα για την κατάσταση της πίστας. Από τον Marquez που πήρε πρώτος τον λόγο, μέχρι τον Dovizioso έπειτα και όλους μετά, το πρόβλημα στον Τέξας θα είναι η κατάσταση της πίστας. Προφανώς το πρώτο τους ζήτημα είναι το γεγονός πως ο  Marquez παραμένει εκεί αήττητος από το 2013 αλλά όλοι τους, όπως φάνηκε από όλα όσα είπαν, έχουν αποδεχτεί από την δεύτερη θέση και κάτω, ως το μέγιστο αποτέλεσμα που περιμένουν να δουν. Ξεκάθαρα περισσότερο από όλους το είπε ο Dovizioso, ενώ ο ίδιος ο Marquez κράτησε μικρό καλάθι ακόμη κι όταν τον κέντρισαν με ερωτήσεις.

Η καταστάση της πίστας είναι το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν και τα σαμαράκια που υπάρχουν. Ένα πρόβλημα σε βαθμό όμως που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα θέματα μετά το Silvestrone καθώς τα πράγματα μπορούν να γίνουν πραγματικά επικίνδυνα. Φρενάροντας με πολύ πάνω από τριακόσια και τον πίσω τροχό να χάνει την επαφή με την άσφαλτο, κάθε ανωμαλία που περνά ο εμπρός τροχός γίνεται βουνό κανονικό και αυξάνει την επικινδυνότητα. Δεν είναι μόνο οι αναρτήσεις, τα χέρια και η συνολική καταπόνηση. Τα σαμαράκια αυτά εκείνη την στιγμή βασανίζουν έντονα το ελαστικό αυξάνοντας την θερμοκρασία και την πίεσή του. Πριν λίγες ημέρες που είμασταν στην Ισπανία και συζητούσαμε με τους υπεύθυνους της Dunlop για τα νέα hypersport ελαστικά που στο κάτω μέρος της κατηγορίας περιλαμβάνουν ελαστικά καθημερινής χρήσης, λέγαμε πως το μεγαλύτερο ζήτημα είναι οι διαφορές σε πίεση που βλέπεις όταν μπαίνεις στην πίστα, όπου μέσα σε δύο μόλις γύρους μπορείς να δεις έως και 0.6 bar διαφοράς. Κι αυτό το νέο πρόβλημα της επίσης νέας αυτής κατηγορίας ελαστικών, απαντάται και στους αγώνες όταν οι πίστες επιφέρουν αυξημένη καταπόνηση στα άκρως εξειδικευμένα, τελείως διαφορετικά από το αέριο που περικλείουν έως και την γόμα τους, αγωνιστικά ελαστικά των MotoGP. Δεν είναι το ίδιο δηλαδή με αυτό που αντιμετωπίζει κάποιος κοινός θνητός, αλλά το πρόβλημα υπάρχει και το Τέξας είναι ένα σημείο που εμφανίζεται πιο έντονα από κάθε αλλού. Η πίστα έστρωσε μία στροφή, την 10η καθώς και σημεία της πριν και μετά, ενώ διορθωτικές επεμβάσεις έχουν γίνει στα μεγαλύτερα από τα σαμαράκια, όμως αυτό δεν διορθώνει σε καμία περίπτωση το πρόβλημα. Απλά κάνει πιο υποφερτή την κατάσταση. Κι αυτό μονάχα ως υπόσχεση. Θα πρέπει να έρθει η FP1 για να είναι βέβαιο πως οι αλλαγές αυτές έχουν το οποιοδήποτε όφελος. Ο Dovizioso ήταν και σε αυτό πιο ξεκάθαρος από τους άλλους, καθώς είπε πως δεν περιμένει καμία βελτίωση, απλά ένα κουκούλωμα. Συνέχισε λέγοντας πως αυτή είναι η χειρότερη εξέλιξη για μία τόσο καλή πίστα, μία από τις πιο όμορφες όλου του πρωταθλήματος! Τόνισε χαρακτηριστικά πως είναι δύσκολο να οδηγήσεις στο Τέξας, πόσο μάλιστα να πας όσο γρήγορα πρέπει – για να πιάσεις και τον Marquez…

Η τεράστια πολιτεία του Τέξας γενικά και όχι μόνο στην πίστα του Austin, παρουσιάζει πολλά τέτοια θέματα με το υπέδαφος, καθώς χρειάζονται δυνατά θεμέλια για να καταπολεμήσουν την μεγάλη περιεκτικότητα σε άργιλο. Από προσωπική εμπειρία, θα πω πως αρκετοί δρόμοι στο Τέξας έχουν εξαιρετικά θεμέλια για να στρωθούν πάνω σε ένα πρακτικά ζωντανό υπέδαφος, και δεν πρόκειται ούτε για μυστικό, ούτε για κάτι άγνωστο. Κι επίσης είναι βέβαιο πως αυτό εκείνοι που την έφτιαξαν τα ήξεραν όλα αυτά. Σχεδιαστής της πίστας είναι η εταιρία Tilke Engineers & Architects που ανήκει στον κύριο Tilke, Γερμανό πρώην αγωνιζόμενο με τεράστια εμπειρία στην σχεδίαση και μία εξιδεικευμένη ομάδα αρχιτεκτόνων που επίσης προσέλαβαν Ολλανδούς συμβούλους για την αντιμετώπιση του υπεδάφους. Ξέρετε γιατί Ολλανδούς; Διότι είναι πλέον οι καλύτεροι στον κόσμο να προβλέπουν και να αποτρέπουν μετακινήσεις λάσπης. Για αιώνες έχουν κρατήσει το έδαφός τους κάτω από την θάλασσα μαζί με ποτάμια που το διαρρέουν. Οι Ολλανδοί, ως σύνολο επαγγελματιών στην συγκεκριμένη τεχνογνωσία, δραστηριοποιούνται στο Dubai σε μία από τις μεγαλύτερες μετακινήσεις γης ακριβώς εξαιτίας της εμπειρίας τους, ενώ την κατασκευή της πίστας ανέλαβε η «Austin Commercial» θυγατρική του τεράστιου ομίλου  Austin Industries, που επίσης έχει την μέγιστη εμπειρία στην διαχείριση του υπεδάφους στο Τέξας. Δεν έχει γίνει παράβλεψη λοιπόν, δεν μπορεί να είναι αυτή η εξήγηση για μία ομάδα, που στα χαρτιά τουλάχιστον, φαίνεται ως η πλέον κατάλληλη για κάτι τέτοιο. Με ολοκλήρωση το 2012, μόλις χθες αν μιλάμε για τα χρονικό όρια της γεωλογίας, και σύνολο επένδυσης που υπερβαίνει τα 400 εκατομμύρια δολάρια, η πίστα στο Τέξας δεν δικαιολογεί λάθη. Όλα δείχνουν πως αυτό που συμβαίνει εκεί, ήταν ζήτημα εκτός προβλέψεων και πλέον όλα όσα κάνουν, είναι απλές διορθωτικές επεμβάσεις για να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, γιατί είναι σαν να μετακινείται όλο το βουνό και να ζαρώνει την πίστα. Αυτό, δεν είναι κάτι που φτιάχνεται…

Τα σαμάρια της πίστας στο Τέξας ήρθαν εδώ για να μείνουν λοιπόν, κι αν αυτό ωφελεί την Honda και δυσκολεύει τους υπόλοιπους και κυρίως την Ducati, καθώς αυτοί γκρινιάζουν περισσότερο - είναι κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί απλά. Χρειάζεται εξήγηση. Διότι η Honda κυριάρχησε πριν την εμφάνιση του προβλήματος και κράτησε την κυριαρχία αυτή και μετά. Αυτό σημαίνει πως όλη η τεράστια αυτή εξέλιξη που έχει αυτά τα χρόνια την βοήθησαν και σε μία λεπτομέρεια όπως αυτή, την στιγμή που οι Ιταλοί, με την ιδιαίτερη γεωμετρία που διαφέρει από τους υπόλοιπους, να έχουν άλλα ζητήματα. Ο Crutchlow το αποδίδει στο γεγονός πως πάντα η Honda κυριαρχούσε σε πίστες που δεν έδιναν πρόσφυση. Είναι επίσης γεγονός πως η Honda έχει βελτιώσει την καμπύλη της απόδοσης και τα ηλεκτρονικά σε σημείο που έχει αυξήσει την απόδοση στην ευθεία ομαλοποιώντας την δύναμη στην έξοδο των στροφών. Αυτό δηλαδή που χρόνια τώρα ψάχνει η Yamaha. Τα ηλεκτρονικά θα παίξουν τεράστιο ρόλο στο Τέξας για να πας πάρα πολύ γρήγορα, και τυχαίνει ένας από τους καλύτερους οδηγούς όλων των εποχών να τα έχει στην μοτοσυκλέτα του. Ο Marquez και η Honda αποτελούν πράγματι τον καλύτερο συνδυασμό για το Τέξας με τους άλλους να αντιμετωπίζουν προβλήματα, κι άρα ναι, δεν είναι τυχαίο που κερδίζουν και το αξίζουν απόλυτα…

Ετικέτες

Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]

Η ανωτερότητα των ηλεκτρικών κινητήρων που ευαγγελίζεται η εταιρεία σηκώνει συζήτηση - Όπως και το ρεκόρ που ισχυρίζεται
Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/12/2025

Η Stark Future πραγματοποίησε ανάβαση στο υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, Los Ojos del Salado, φτάνοντας σε υψόμετρο 6.721 μέτρων με τον Ελβετό αναβάτη Jiri Zak επάνω στην ηλεκτρική Varg EX και διατυμπανίζει ότι έσπασε το ρεκόρ για την υψηλότερη ανάβαση με μοτοσυκλέτα που ανήκει στη Yamaha και τον Pol Tarres. Τα δεδομένα την διαψεύδουν. 

Εν συντομία: Υπάρχει ένα κωνικό ηφαίστειο που προσφέρεται για αναβάσεις οχημάτων εξαιτίας της ομαλότητάς του και τις εύκολης προσέγγισης με αυτοκίνητο μέχρι περίπου τα 5.000 μέτρα. Εδώ και μία εικοσαετία, 9 στους 10 που θέλουν να σπάσουν το συγκεκριμένο ρεκόρ, επιλέγουν το συγκεκριμένο βουνό και σε ότι αφορά τις μοτοσυκλέτες κολλάνε σε ένα σημείο της σάρας που βυθίζει την μοτοσυκλέτα και έτσι κανείς δεν έχει σπάσει το όριο των 7.000 μέτρων, ενώ είναι αρκετά εύκολο (συγκριτικά και μόνο η λέξη "εύκολο") να φτάσουν στα 6.500 μέτρα.

Ο Tarres επιχείρησε με Tenere και έκανε ρεκόρ δικύλινδρων αλλά επιχείρησε και με YZ450 και έφτασε ψηλότερα από όλους. Εκείνο το ρεκόρ ΔΕΝ έχει σπάσει ακόμη. Η Yamaha το έχει επικοινωνήσει και διάφοροι οργανισμοί καταγραφής ρεκόρ περιμένουν ακόμη να το πιστοποιήσουν. Διασημότερος όλων είναι τα Guiness φυσικά που δεν τα βρήκαν με την Yamaha στην δήλωση του ρεκόρ και δεν έχουν συμπεριλάβει στην λίστα τους την προσπάθεια του Tarres. Η Stark Varg ποντάρει ότι θα μπει στην λίστα αυτή, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το YZ450 της Yamaha δεν έχει φτάσει ψηλότερα. Αν η Stark Varg έκανε λόγο για ρεκόρ ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, δεν θα ήταν πρόβλημα. Δηλώνοντας πως έχει πάει ψηλότερα από όλους και μάλιστα πως αυτό συνέβη γιατί δεν έχει τα "προβλήματα των κινητήρων εσωτερικής καύσης σε μεγάλα υψόμετρα" είναι ένα σημαντικό ατόπημα.

Ακόμη και αν οι Ισπανοί δεν θέλουν να υπολογίσουν το ρεκόρ του YZ450, υπάρχει άλλο ρεκόρ μόλις 40 μέτρων που αναγνωρίζεται και από τα Guiness με μόλις διψήφια διαφορά, οπότε ο τονισμός της προσπάθειας ως κάτι που μόνο μία ηλεκτρική μπορεί να κάνει είναι διπλά άτοπος.

Πιο αναλυτικά: 

Το μόνο σίγουρο πως ανεβαίνοντας αναπνέει ένας κινητήρας δυσκολότερα. Έχουμε φτάσει εντός Ελλάδας τα 2.810 με τέσσερις μοτοσυκλέτες, ΤΕΥΧΟΣ #625 Δεκέμβριος 2021, και τα 1.301 κυβικά δεν είχαν κανένα θέμα, τα μικρότερα είχαν χάσει λίγη από την δύναμη τους.

Στο Νεπάλ οδηγώντας στα 5.200 μέτρα το πρόβλημα των 400 κυβικών ήταν ακριβώς το ίδιο με πριν, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε οδηγήσει πάνω από τα 6.000 μέτρα εδώ στο MOTO, αλλά το μόνο σίγουρο, μιλώντας και με τον Tarres, είναι πως κάθε 100 μέτρα είναι και σημαντική η διαφορά ιδιαίτερα αν μιλάμε για ταχεία άνοδο, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση που απαιτεί δηλαδή μπόλικο γκάζι.

Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]
Ο Jiri Zak θα ποντάρει στο ότι Guiness δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει την προσπάθεια της Yamaha - Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχει γίνει

Τα ψηλά βουνά είναι απαιτητικά με τα μέλη των αποστολών να χρειάζονται εβδομάδες σταδιακής προσαρμογής για να εγκλιματιστούν στην οροσειρά των Άνδεων. Ακόμη και με την απίστευτη φυσική κατάσταση των κορυφαίων αθλητών τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το μεγάλα υψόμετρα μπορούν να λυγίσουν τους περισσότερους ανθρώπους με την “ασθένεια του υψομέτρου” να είναι μόνιμος σύντροφος για τις ομάδες που επιχειρούν σε αυτά. Χιονοπτώσεις, κατολισθήσεις, ισχυροί άνεμοι, χαμηλές θερμοκρασίες, απότομές κόψεις, παγωμένα τμήματα και σάρες περιπλέκουν την αναζήτηση και τελική επιλογή βέλτιστης διαδρομής. Ξεκινώντας από το Καταφύγιο Murray στα 4.522 μέτρα, οι δυσκολίες των εγχειρημάτων αυτών είναι δυσκολότερες από όσο οι περισσότεροι φανταζόμαστε.

Altitude Record

Το πνεύμα της δημοσίευσης δεν είναι να μειωθεί καμία από τις απόπειρες που καταβάλλουν κατασκευαστές και εταιρείες, επιτυχημένες ή όχι, αλλά μια διευκρίνηση στο τι έχει έως τώρα επιτευχθεί, το οποίο είναι και αντίθετο με τους ισχυρισμούς της Stark Varg για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Altitude Record

Το απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου διατηρεί ο Pol Tarres από το 2024 όταν στο πλαίσιο της αποστολής της Yamaha, ανέβηκε έως τα 6.756 μέτρα με ένα cross country YZ450FX, ξεπερνώντας το ρεκόρ των 6.546 μέτρων που είχε κάνει ο Jiri Zak με ένα ΚΤΜ 450 τo 2020.

Altitude Record

Στην ίδια αποστολή ο Ισπανός αναβάτης επέκτεινε το ήδη δικό του ρεκόρ ανάβασης σε υψόμετρο για πολυκύλινδρη μοτοσυκλέτα από τα  6.157,5 μετρά (Yamaha Tenere 700 - 2022), στα 6.677 μέτρα, ξανά με ένα Yamaha Tenere 700.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως ένα ρεκόρ δεν καταγράφεται μονάχα από τα Guiness Records καθώς η συγκεκριμένη εταιρεία και οι διαδικασίες της δεν είναι ο μοναδικός "θεματοφύλακας" ρεκόρ στον κόσμο.

Σύμφωνα με αυτήν πάντως, το υψηλότερο υψόμετρο που επιτεύχθηκε ποτέ με μοτοσικλέτα είναι τα 6.639 μέτρα και καταγράφηκε από τους Francisco Rencoret, Max Rencoret και Tomás Rencoret, στις 25 Νοεμβρίου 2025, με την ομάδα (πατέρας και δύο γιοι) να σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου οδηγώντας τις μοτοσυκλέτες τους έως τα 6.639,976 μέτρα, πάλι στο Ojos del Salado, το ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, χωρίς να γίνεται αναφορά στις μοτοσυκλέτες.

Altitude Record

Η προσπάθεια κεφαλαιοποίησης του εγχειρήματος από το τμήμα marketing της Stark Future είναι τουλάχιστον προβληματική, παρουσιάζοντας την ανωτερότητα των ηλεκτροκινητήρων έναντι των συμβατικών, εσωτερικής καύσης, λόγω της μη εξάρτησης τους από την περιεκτικότητα του ατμοσφαιρικού αέρα σε οξυγόνο που χρειάζεται ο θερμικός κινητήρας για να λειτουργήσει σωστά κατά την καύση του μίγματος. Τι κάνει δηλαδή νιάου νιάου στα κεραμίδια.

Την ίδια στιγμή η Starl Varg φυσικά και “ξεχνάει” να αναφερθεί στα ζητήματα αυτονομίας και ανεφοδιασμού της μοτοσυκλέτας της, το ντύσιμο των μπαταριών με αλουμινοκουβέρτες (φαίνεται στις φωτογραφίες) για την διατήρηση της θερμότητας που απαιτείται ώστε λειτουργούν οι μπαταρίες και κυρίως το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου, αλλά για την καλύτερη επίδοση ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έως τώρα. Χώρια που για να φτάσει εκεί η ηλεκτρική της μοτοσυκλέτα χρειάστηκαν άλλα οχήματα με θερμικούς κινητήρες για να τη μεταφέρουν εκεί πάνω, αλλά και για να την φέρουν ξανά κάτω... Άρα για ποια ακριβώς "νίκη" των ηλεκτρικών έναντι των συμβατικών μοτοσυκλετών υπερηφανεύεται;

Altitude Record

Ακόμα και άγοντας όμως την ανάβαση του Tarres με το YZ450FX -το ρεκόρ περιμένει επικαιροποίηση- είναι όντως τόσο μεγάλη επιτυχία για ένα αγωνιστικό enduro, ακόμα και εάν αυτό είναι ηλεκτρικό, το να ξεπεράσει ένα μεσαίο on-off για μόλις 44 μέτρα;

Altitude Record