Australian tour 2015: Στο μεγάλο νησί του Νότου. Καμήλες και δελφίνια

20/7/2015

Μετά την άνυδρη Outback και τον ζεστό αυστραλιανό βορρά, σειρά είχε η δυτική πλευρά της χώρας να ξεδιπλωθεί κάτω από τις ρόδες της ΚΤΜ 1050. Η δίτροχη πορεία μου στην Δυτική Αυστραλία, από την πόλη Broom μέχρι την Perth θα ακολουθούσε πιστά την ακτογραμμή του Ινδικού ωκεανού, διατρέχοντας μια απόσταση περίπου 1.800 χιλιομέτρων, Παρεμπιπτόντως, η κόκκινη γραμμή του χάρτη περνούσε από τις πόλεις Port Hedland, Karrath, Carnarvon και Geraldton.
Την τελευταία φορά που βρέθηκα πάνω σε καμήλα ήταν πριν από πολλά χρόνια στην Αίγυπτο. Να λοιπόν που στην Broom μου δόθηκε η ευκαιρία να κατέβω από την σέλα της μοτοσυκλέτας και να ανέβω ξανά στον ύβο μιας καμήλας! Ο "σκληρός ταξιδιώτης-μαχητής" της Outback θέλησα να ζήσω μια ρομαντική εμπειρία την ώρα του δειλινού, διασχίζοντας με καμήλα την αμμουδερή παραλία Cable Beach.

Συμβαίνει και στα καλύτερα τα σπίτια… Περίπου 100 χιλιόμετρα μετά την πόλη Port Hedland (και 90 χλμ. πριν το επόμενο πρατήριο) κατάφερα να ξεμείνω από βενζίνη. Λάθος υπολογισμός, επιπολαιότητα ή βλακεία; Η λύση δόθηκε τελικά με αρκετά ασυνήθιστο και πρωτότυπο τρόπο. Μετά από 3 ώρες αναμονής στην άκρη του δρόμου, ένα ζευγάρι νεαρών Αυστραλών μου πρόσφερε τα λίγα λίτρα βενζίνης που είχαν για την ηλεκτρογεννήτριά τους, την οποία χρησιμοποιούσαν για το κάμπινγκ. Βλέπετε, όλα τα αυτοκίνητα που σταμάτησαν να με βοηθήσουν (όπως και των σωτήρων μου) ήταν πετρελαιοκίνητα!

Αναμφίβολα, το πιο δυνατό σημείο της δυτικής αυστραλιανής διαδρομής υπήρξε η περιοχή του κόλπου Shark Bay. Χάρη στις φυσικές ομορφιές και το σπάνιο οικοσύστημά της, η περιοχή Shark Bay περιλαμβάνεται από το 1991 στην λίστα των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Σημείο αναφοράς στον υδάτινο παράδεισο Shark Bay αποτελούσαν τα παιχνιδιάρικα δελφίνια της περιοχής Monkey Mia. Αρκετά εξοικειωμένα με τους ανθρώπους, δεν δίσταζαν να έρχονται άφοβα σε πολύ κοντινή απόσταση από την παραλία, κολυμπώντας δίπλα ακριβώς στους λουόμενους.

Και φυσικά, λίγο πριν αντικρίσω την πρωτεύουσα Perth (190 χλμ. βόρεια της πόλης), έκανα μια μικρή παράκαμψη για το Εθνικό Πάρκο “Nambung National Park”, όπου οδήγησα την μαύρη μοτοσυκλέτα μου ανάμεσα στους κιτρινωπούς ασβεστολιθικούς βράχους Pinnacles. Αργά το ίδιο απόγευμα, μπαίνοντας στην Perth, το κοντέρ κατέγραφε 11.150 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.