Αυτοί που κυνηγούν τα όνειρά τους: Keinosuke “Keino” Sasaki

Από τον

Βασίλη Καραχάλιο

29/1/2016

Ο Keinosuke “Keino” Sasaki είναι Ιάπωνας, γεννημένος στο Aichi και μεγαλωμένος στην Fukuoka, πόλη του νότιου νησιού της Ιαπωνίας. Η επιρροή του πατέρα του ήταν καθοριστική για τον μικρό Keinosuke. Τα χέρια του πατέρα του έπιαναν. Στο εργαστήριό του έφτιαχνε κοσμήματα από ασήμι, κατασκευές από ξύλο, βιτρώ, κι ο γιός συχνά καθόταν και παρατηρούσε ή "μαστόρευε". Θυμάται πως όταν κατάφερνε να σκαρφαλώσει στο Yamaha XS650 του πατέρα του, προσπαθούσε, αλλά δεν έφτανε να κρατήσει το τιμόνι. Αργότερα, όταν ο Keino ήταν 11 ετών, ο πατέρας του έφερε στο σπίτι ένα τραϊαλάκι, ένα Yamaha TY125, για κείνον και τον αδελφό του. Η προσωπική του ιστορία με τις μοτοσυκλέτες είχε αρχίσει. Για τα 16^α γενέθλιά του, ο πατέρας του του έκανε δώρο ένα σκουτεράκι που είχε βρει παρατημένο στο δρόμο, και μαζί κάθησαν και το έλυσαν, το καθάρισαν, το έφτιαξαν και το ξανάδεσαν. Ο Keino ποτέ δεν θα ξεχνούσε αυτή την αίσθηση ολοκλήρωσης και θριάμβου, ειδικά όταν το έβγαλε για πρώτη φορά βόλτα.

Σπουδάζοντας Ιστορία, ο Keino μπήκε παράλληλα μαθητευόμενος σε ένα τοπικό καστομάδικο, το Shrews, ενώ παράλληλα έκανε διάφορες δουλειές, κυρίως σερβιτόρος. Αργά αλλά σταθερά, το πάθος του για τις μοτοσυκλέτες γινόταν μεγαλύτερο από κείνο για τις ακαδημαϊκές του σπουδές. Πήρε μια απόφαση: Θα πήγαινε στην Αμερική για να φτιάχνει custom μοτοσυκλέτες.

Δεν παράτησε τις σπουδές του. Αντίθετα, πήρε bachelor στην Ιστορία και πέρασε δύο χρόνια εργαζόμενος σε εργοστάσιο αυτοκινήτων της Mitsubishi, για να μαζέψει χρήματα για το ταξίδι και τις σπουδές του στην Αμερική. Όταν ήρθε η ώρα, κι έχοντας μαζί του μόνο ένα μικρό σακίδιο και το μεγάλο του όνειρο, πέταξε πάνω από τον Ειρηνικό κι έφτασε στην Αριζόνα το 1998, για να φοιτήσει στο ΜΜΙ, το Motorcycle Mechanic Institute, που βγάζει μηχανικούς μοτοσυκλετών. Το να είσαι νεαρός Ιάπωνας που γνωρίζει ελάχιστα αγγλικά, ενώ θέλεις να φοιτήσεις σε σχολή μηχανικών, και παράλληλα πρέπει να κάνεις διάφορες δουλειές για να τα βγάλεις πέρα, δεν είναι ό,τι πιο εύκολο. Τελειώνοντας μετά από δύο χρόνια την σχολή, έψαξε για δουλειά στην δυτική ακτή των ΗΠΑ, μάταια όμως. Η μόνη προσφορά εργασίας που είχε ήταν από το Brooklyn, στη Νέα Υόρκη, κι εκεί μετακόμισε το 2000. Εργάστηκε σε συνεργεία, αυτό όμως που ήθελε ήταν να ασχοληθεί με custom μοτοσυκλέτες, τσοπεριές και τέτοια. Κατάφερε να τον προσλάβουν σ’ ένα μαγαζί του SoHo στο Manhattan, όπου μαθήτευσε δίπλα στον θρυλικό "Ιndian Larry", όπως ήταν γνωστός ο Lawrence DeSmedt, που έφτιαχνε old school τσοπεριές ως αρχιμηχανικός στο American Dream Machine. Ο Keino θυμάται: "Δεν ήταν όπως στο σχολείο όπου ο δάσκαλος σου δείχνει βήμα βήμα πως να κάνεις κάτι. Εκεί όλοι κάναμε τα πάντα. Μάθαινα και εμπνεόμουν απλά και μόνο δουλεύοντας δίπλα του. Και τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθα δεν είχαν σχέση με ικανότητες ή γνώσεις, αλλά με τη νοοτροπία και την προσέγγιση στις μοτοσυκλέτες και τη ζωή. Αυτά με επηρρέασαν περισσότερο."

Όταν ο Indian Larry πέθανε τον Αύγουστο του 2004, ο Keino έγινε συνέταιρος στο μαγαζί, κι έμεινε εκεί άλλα τέσσερα χρόνια για να τιμήσει τη μνήμη του μέντορά του. Ο ίδιος όμως ο Indian Larry του είχε πει, "Θα κάνεις κάτι δικό σου μια μέρα, και ξέρεις, θα πρέπει να το κάνεις". Ακολουθώντας τη συμβουλή και το όνειρό του, ο Keino άνοιξε το 2008 την Keino Cycles, για να έχει περισσότερες δυνατότητες να δει την δημιουργία μοτοσυκλετών ως τέχνη. Ο Keino είναι ολοκληρωμένος μάστορας και καλλιτέχνης παράλληλα. Δεν τον απασχολεί μόνο η εμφάνιση και το στυλ, αλλά και η λειτουργικότητα. Ξέρει να κάνει τα πάντα, από το να ανακατασκευάσει και να βελτιώσει μέχρι και τους πιο δύσκολους κινητήρες, μέχρι να διαμορφώσει το μέταλλο όπως το έχει φανταστεί. Και το δικό του μαγαζί – εργαστήριο είναι στο Brooklyn.

Μια συνέντευξή του στον Cyril Hunze μας δείχνει ακόμα περισσότερα για το ποιος είναι ο Keino:

Στο λύκειο, τι σου έλεγαν οι καθηγητές σου;

Να σταματήσω να ονειρεύομαι.

Ποιοι ήταν οι ήρωές σου όταν ήσουν παιδί;

Captain Harlock, από ένα γιαπωνέζικο κόμικ επιστημονικής φαντασίας.

Το πρώτο σου μηχανάκι;

Ένα πενηντάρι Suzuki scooter.

Αν δεν δούλευες στο χώρο της μοτοσυκλέτας, τι θα έκανες;

Φορτηγατζής διεθνών μεταφορών.

Τι κάνεις για να χαλαρώσεις; Ακούω τζαζ..

Τι φοβάσαι;

ον θυμό που θα με κάνει να φερθώ ανόητα.

Ποιόν θα ήθελες να συναντήσεις;

Τον Leonardo Da Vinci.

Ποια ταινία σ’ έχει κάνει να κλάψεις;

Πολλές, πάρα πολλές. Πάντα την πατάω.

Πέντε πράγματα που μισείς;

Τις κατσαρίδες, το πατέ, την παράνοια, τους στενόμυαλους ανθρώπους, κι όσους μιλάνε γρήγορα.

Ποιό ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

Το “I hope they serve beer in hell”, του Tucker Max.

Τίποτα ένοχες απολαύσεις;

Τσιγάρο. Κάνει κακό.

Κάνεις καμιά συλλογή;

Εργαλεία που κάνουν τη δουλειά μου πιο εύκολη.

Τι μουσική κατέβασες τώρα τελευταία;

Nina Simone.

Η χειρότερή σου αγορά;

Μια αυτόματη ταΐστρα για γάτες. Οι δύο γάτες μου συνέχεια τη χαλάνε, για να διαμαρτυρηθούν που τις παραμελώ.

Κάτι που έφτιαξες, και ντρέπεσαι γι’ αυτό;

Το πρώτο ρεζερβουάρ που έφτιαξα, από λαμαρίνα. Το έχω ακόμα. Είναι φριχτό.

Το καλύτερο φαγητό που μπορείς να μαγειρέψεις;

Βραστό αυγό.

Πότε θύμωσες πραγματικά;

Όταν είδα μια μάνα να περνάει το δρόμο με κόκκινο, σπρώχνοντας το καροτσάκι με το μωρό της..

Το τέλειό σου Σαββατοκύριακο, όταν είσαι σπίτι;

Να μην έχω κανένα σχέδιο, και να κάνω ό,τι μου έρθει στο μυαλό.

Η χειρότερη ερώτηση που σου έχει κάνει δημοσιογράφος;

Με ρώτησε, "Τι ζώδιο είσαι;"

Ετικέτες

custom

customizing

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

Stark Varg EX: Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου από τα Temu - Λέει ότι το έκανε, αλλά υπάρχει μεγαλύτερο [Video]

Η ανωτερότητα των ηλεκτρικών κινητήρων που ευαγγελίζεται η εταιρεία σηκώνει συζήτηση - Όπως και το ρεκόρ που ισχυρίζεται

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

10/12/2025

Η Stark Future πραγματοποίησε ανάβαση στο υψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, Los Ojos del Salado, φτάνοντας σε υψόμετρο 6.721 μέτρων με τον Ελβετό αναβάτη Jiri Zak επάνω στην ηλεκτρική Varg EX και διατυμπανίζει ότι έσπασε το ρεκόρ για την υψηλότερη ανάβαση με μοτοσυκλέτα που ανήκει στη Yamaha και τον Pol Tarres. Τα δεδομένα την διαψεύδουν.

Εν συντομία: Υπάρχει ένα κωνικό ηφαίστειο που προσφέρεται για αναβάσεις οχημάτων εξαιτίας της ομαλότητάς του και τις εύκολης προσέγγισης με αυτοκίνητο μέχρι περίπου τα 5.000 μέτρα. Εδώ και μία εικοσαετία, 9 στους 10 που θέλουν να σπάσουν το συγκεκριμένο ρεκόρ, επιλέγουν το συγκεκριμένο βουνό και σε ότι αφορά τις μοτοσυκλέτες κολλάνε σε ένα σημείο της σάρας που βυθίζει την μοτοσυκλέτα και έτσι κανείς δεν έχει σπάσει το όριο των 7.000 μέτρων, ενώ είναι αρκετά εύκολο (συγκριτικά και μόνο η λέξη "εύκολο") να φτάσουν στα 6.500 μέτρα.

Ο Tarres επιχείρησε με Tenere και έκανε ρεκόρ δικύλινδρων αλλά επιχείρησε και με YZ450 και έφτασε ψηλότερα από όλους. Εκείνο το ρεκόρ ΔΕΝ έχει σπάσει ακόμη. Η Yamaha το έχει επικοινωνήσει και διάφοροι οργανισμοί καταγραφής ρεκόρ περιμένουν ακόμη να το πιστοποιήσουν. Διασημότερος όλων είναι τα Guiness φυσικά που δεν τα βρήκαν με την Yamaha στην δήλωση του ρεκόρ και δεν έχουν συμπεριλάβει στην λίστα τους την προσπάθεια του Tarres. Η Stark Varg ποντάρει ότι θα μπει στην λίστα αυτή, όμως αυτό δεν σημαίνει πως το YZ450 της Yamaha δεν έχει φτάσει ψηλότερα. Αν η Stark Varg έκανε λόγο για ρεκόρ ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, δεν θα ήταν πρόβλημα. Δηλώνοντας πως έχει πάει ψηλότερα από όλους και μάλιστα πως αυτό συνέβη γιατί δεν έχει τα "προβλήματα των κινητήρων εσωτερικής καύσης σε μεγάλα υψόμετρα" είναι ένα σημαντικό ατόπημα.

Ακόμη και αν οι Ισπανοί δεν θέλουν να υπολογίσουν το ρεκόρ του YZ450, υπάρχει άλλο ρεκόρ μόλις 40 μέτρων που αναγνωρίζεται και από τα Guiness με μόλις διψήφια διαφορά, οπότε ο τονισμός της προσπάθειας ως κάτι που μόνο μία ηλεκτρική μπορεί να κάνει είναι διπλά άτοπος.

Πιο αναλυτικά:

Το μόνο σίγουρο πως ανεβαίνοντας αναπνέει ένας κινητήρας δυσκολότερα. Έχουμε φτάσει εντός Ελλάδας τα 2.810 με τέσσερις μοτοσυκλέτες, ΤΕΥΧΟΣ #625 Δεκέμβριος 2021, και τα 1.301 κυβικά δεν είχαν κανένα θέμα, τα μικρότερα είχαν χάσει λίγη από την δύναμη τους.

Στο Νεπάλ οδηγώντας στα 5.200 μέτρα το πρόβλημα των 400 κυβικών ήταν ακριβώς το ίδιο με πριν, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά. Δεν έχουμε οδηγήσει πάνω από τα 6.000 μέτρα εδώ στο MOTO, αλλά το μόνο σίγουρο, μιλώντας και με τον Tarres, είναι πως κάθε 100 μέτρα είναι και σημαντική η διαφορά ιδιαίτερα αν μιλάμε για ταχεία άνοδο, όπως συμβαίνει στην συγκεκριμένη περίπτωση που απαιτεί δηλαδή μπόλικο γκάζι.

Τα ψηλά βουνά είναι απαιτητικά με τα μέλη των αποστολών να χρειάζονται εβδομάδες σταδιακής προσαρμογής για να εγκλιματιστούν στην οροσειρά των Άνδεων. Ακόμη και με την απίστευτη φυσική κατάσταση των κορυφαίων αθλητών τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Το μεγάλα υψόμετρα μπορούν να λυγίσουν τους περισσότερους ανθρώπους με την “ασθένεια του υψομέτρου” να είναι μόνιμος σύντροφος για τις ομάδες που επιχειρούν σε αυτά. Χιονοπτώσεις, κατολισθήσεις, ισχυροί άνεμοι, χαμηλές θερμοκρασίες, απότομές κόψεις, παγωμένα τμήματα και σάρες περιπλέκουν την αναζήτηση και τελική επιλογή βέλτιστης διαδρομής. Ξεκινώντας από το Καταφύγιο Murray στα 4.522 μέτρα, οι δυσκολίες των εγχειρημάτων αυτών είναι δυσκολότερες από όσο οι περισσότεροι φανταζόμαστε.

Το πνεύμα της δημοσίευσης δεν είναι να μειωθεί καμία από τις απόπειρες που καταβάλλουν κατασκευαστές και εταιρείες, επιτυχημένες ή όχι, αλλά μια διευκρίνηση στο τι έχει έως τώρα επιτευχθεί, το οποίο είναι και αντίθετο με τους ισχυρισμούς της Stark Varg για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Το απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου διατηρεί ο Pol Tarres από το 2024 όταν στο πλαίσιο της αποστολής της Yamaha, ανέβηκε έως τα 6.756 μέτρα με ένα cross country YZ450FX, ξεπερνώντας το ρεκόρ των 6.546 μέτρων που είχε κάνει ο Jiri Zak με ένα ΚΤΜ 450 τo 2020.

Στην ίδια αποστολή ο Ισπανός αναβάτης επέκτεινε το ήδη δικό του ρεκόρ ανάβασης σε υψόμετρο για πολυκύλινδρη μοτοσυκλέτα από τα 6.157,5 μετρά (Yamaha Tenere 700 - 2022), στα 6.677 μέτρα, ξανά με ένα Yamaha Tenere 700.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως ένα ρεκόρ δεν καταγράφεται μονάχα από τα Guiness Records καθώς η συγκεκριμένη εταιρεία και οι διαδικασίες της δεν είναι ο μοναδικός "θεματοφύλακας" ρεκόρ στον κόσμο.

Σύμφωνα με αυτήν πάντως, το υψηλότερο υψόμετρο που επιτεύχθηκε ποτέ με μοτοσικλέτα είναι τα 6.639 μέτρα και καταγράφηκε από τους Francisco Rencoret, Max Rencoret και Tomás Rencoret, στις 25 Νοεμβρίου 2025, με την ομάδα (πατέρας και δύο γιοι) να σημειώνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου οδηγώντας τις μοτοσυκλέτες τους έως τα 6.639,976 μέτρα, πάλι στο Ojos del Salado, το ψηλότερο ενεργό ηφαίστειο στον κόσμο, χωρίς να γίνεται αναφορά στις μοτοσυκλέτες.

Η προσπάθεια κεφαλαιοποίησης του εγχειρήματος από το τμήμα marketing της Stark Future είναι τουλάχιστον προβληματική, παρουσιάζοντας την ανωτερότητα των ηλεκτροκινητήρων έναντι των συμβατικών, εσωτερικής καύσης, λόγω της μη εξάρτησης τους από την περιεκτικότητα του ατμοσφαιρικού αέρα σε οξυγόνο που χρειάζεται ο θερμικός κινητήρας για να λειτουργήσει σωστά κατά την καύση του μίγματος. Τι κάνει δηλαδή νιάου νιάου στα κεραμίδια.

Την ίδια στιγμή η Starl Varg φυσικά και “ξεχνάει” να αναφερθεί στα ζητήματα αυτονομίας και ανεφοδιασμού της μοτοσυκλέτας της, το ντύσιμο των μπαταριών με αλουμινοκουβέρτες (φαίνεται στις φωτογραφίες) για την διατήρηση της θερμότητας που απαιτείται ώστε λειτουργούν οι μπαταρίες και κυρίως το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ένα απόλυτο ρεκόρ υψομέτρου, αλλά για την καλύτερη επίδοση ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας, έως τώρα. Χώρια που για να φτάσει εκεί η ηλεκτρική της μοτοσυκλέτα χρειάστηκαν άλλα οχήματα με θερμικούς κινητήρες για να τη μεταφέρουν εκεί πάνω, αλλά και για να την φέρουν ξανά κάτω... Άρα για ποια ακριβώς "νίκη" των ηλεκτρικών έναντι των συμβατικών μοτοσυκλετών υπερηφανεύεται;

Ακόμα και άγοντας όμως την ανάβαση του Tarres με το YZ450FX -το ρεκόρ περιμένει επικαιροποίηση- είναι όντως τόσο μεγάλη επιτυχία για ένα αγωνιστικό enduro, ακόμα και εάν αυτό είναι ηλεκτρικό, το να ξεπεράσει ένα μεσαίο on-off για μόλις 44 μέτρα;