BLADE: Εν σειρά τρίκυκλο με υπογραφή «Marabese»! - Σχεδιαστές των Piaggio MP3, Tiger 1050 και πολλών ακόμη

Μία περίεργη λύση που την εξετάζουν σοβαρά
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/1/2020

Οι δύο γιοί του διάσημου σχεδιαστή και εφευρέτη, Luciano Marabese που πέθανε το 2016, πιάνουν και συνεχίζουν ένα από τα πιο παράξενα σχέδιά του. Το τρίκυκλο εν σειρά που είχε φτάσει μάλιστα στο στάδιο του πρωτότυπου κάνοντας δοκιμές στο δρόμο.

Για να καταλάβουμε πως δεν είναι ένα τυχαίο σχέδιο, να θυμίσουμε πως το Studio Marabese που ξεκίνησε ο Luciano και επάξια συνεχίζουν οι γιοι του, έχει σχεδιάσει το εμπρός σύστημα του Piaggio MP3 αλλά και το τρίκυκλο σκούτερ της Quadro - για το οποίο μάλιστα εμείς είχαμε γράψει πως δεν πέφτεις. Είχαμε βέβαια γράψει επίσης πως θα ήταν το καλύτερο τρίκυκλο αν είχε άλλο κινητήρα, άλλες αναρτήσεις, ποιότητα κατασκευής, αν δηλαδή παίρναμε το εμπρός σύστημα και το προσαρμόζαμε σε ένα άλλο, λίγο πιο καλοφτιαγμένο μάλιστα MP3! (από τότε τα Quadro έχουν αλλάξει, ευτυχώς κρατώντας το φανταστικό εμπρός σύστημα).

Το Studio Marabese έχει επίσης σχεδιάσει το Yamaha Tesseract, την περίεργη τετράτροχη μοτοσυκλέτα της Yamaha, (πλαγιάζει πάνω στους τροχούς – όχι σαν ATV) αποδεικνύοντας έτσι, πως έχουν ασχοληθεί ιδιαιτέρως σοβαρά με τους τρεις και τέσσερις τροχούς σε μία μοτοσυκλέτα. Κυρίως γιατί γνωρίζουν πολύ καλά την μοτοσυκλέτα όπως ακριβώς είναι και η έννοιά της, με δύο τροχούς δηλαδή.

Οι βασικότερες μοτοσυκλέτες που έχει σχεδιάσει ο Luciano, έπειτα ο Luciano με τους γιους του και πλέον μόνοι τους οι Riccardo και Roberto, περιλαμβάνουν τις παρακάτω:

Aprilia Atlantic
Aprilia Pegaso 650
Gilera Runner
Gilera Nexus
Gilera Typhoon / NRG
Gilera KZ
Gilera RC
Moto Guzzi V11
Moto Guzzi V10 Centauro
Moto Guzzi Breva 750 - Breva V1100
Moto Guzzi Griso
Moto Guzzi Norge
Moto Morini Corsaro 1200
Moto Morini 9​1⁄2
Moto Morini Granpasso
Piaggio Vespa Gran Turismo 200
Piaggio X8
Piaggio MP3
Piaggio Zip
Piaggio Sfera
Piaggio Exagon
Quadro 350D/S
Triumph Urban Daytona
Triumph Tiger 1050
Triumph Speed Triple
Yamaha MT-03

 

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως με ένα τόσο διευρυμένο πελατολόγιο και αρκετές μοτοσυκλέτες και σκούτερ στο ενεργητικό τους, πως ξέρουν αρκετά καλά το τί κάνουν.

Το πρωτότυπο που τελευταία φορά εργάστηκε ο πατέρας τους το 2006, προηγείται σχεδιαστικά του Piaggio MP3, πάνω σε αυτό εξέλιξαν την ιδέα για δύο τροχούς που στην στροφή θα μεταβάλλουν οριακά την ακτίνα που διαγράφουν, ώστε στην πράξη να πατούν το ίδιο καλά και οι δύο.

Ο αρχικός τους προβληματισμός, αυτό που όλοι σκέπτονται μόλις το βλέπουν για το βάρος εμπρός, την αδράνεια, την αντίσταση στο γυροσκοπικό κτλ, απλά… επιβεβαιώθηκε αρχικά! Αντί να παρατήσει την ιδέα όμως, ο Luciano – μία δεκαετία πριν φύγει από την ζωή – πειραματίστηκε αρκετά και βρήκε λύση στα παραπάνω.

Το πρόβλημα είναι πως ο σχεδιασμός του δούλευε άψογα με τροχούς 10 ιντσών, και εξαιρετικά δύσκολα με μεγαλύτερους, αφήνοντας τελικά το πρωτότυπο στην άκρη για να ασχοληθεί με το Piaggio MP3, όπως του ζήτησε ένας από τους βασικούς του πελάτες. Κράτησε όλα όσα είχε μάθει και μαζί με τα τους γιους του ανά τακτά χρονικά διαστήματα το εξέταζαν ως μία άσκηση κυρίως και τίποτε περισσότερο.

Αυτό που αλλάζει τώρα, είναι πως η δεύτερη γενιά του Marabese Design Studio αποφάσισε να το βγάλει στην παραγωγή για την αγορά της Ασίας αρχικά. Εκεί δηλαδή που χρειάζονται μία μικρή μοτοσυκλέτα με εξαιρετική πρόσφυση στους γλιστερούς δρόμους, αλλά έχουν και εξαιρετική ευαισθησία με το συνολικό πλάτος. Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα μπορούμε καλύτερα να καταλάβουμε το γιατί.

Ισχύει και κάτι ακόμη, πολύ πιο σοβαρό, ώστε το τρίκυκλο αυτό να φτιαχτεί από Ιταλούς στην Ασία πρώτα, χωρίς το αρχικό πλάνο να περιλαμβάνει την Ευρώπη: Το μοτοσυκλετιστικό κοινό στην Ασία, είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλο μπροστά στο καινούριο και το διαφορετικό, συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Κι αυτό δεν είναι απλά μία άποψη που την ασπαζόμαστε κι εμείς στο περιοδικό, αλλά έχει επίσης μετρηθεί και τεκμηριωθεί, είναι λοιπόν πραγματικότητα.

Αυτή την στιγμή έχουν ήδη καταφέρει να εξελίξουν το σχέδιο με τροχούς 12 ιντσών εμπρός και εξαιρετική πρόσφυση - όπως λένε. Για κινητήρα χρησιμοποιούν έναν τριακοσίων κυβικών που δεν αποκαλύπτουν την προέλευσή του, αλλά είναι με βεβαιότητα από την Κίνα, ενώ έχουν ήδη στο μυαλό τους δικύλινδρους των πεντακοσίων και πεντακοσίων πενήντα κυβικών που θα μπορούσαν να τοποθετηθούν χωρίς να απαιτούνται μεγάλες παραχωρήσεις στο πλαίσιο ή το εμπρός σύστημα. Αυτό, σε περίπτωση που κάποτε έρθει και προς Ευρώπη μεριά...

Προς το παρόν, οι δύο τροχοί με την διαφορετική ακτίνα που διαγράφουν στην στροφή, περιγράφονται από τους σχεδιαστές σαν να είναι ράγες τρένου που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο πτώσης, την ίδια στιγμή που παραμένει πιο ευέλικτο από κάθε άλλο γνωστό τρίκυκλο. Πάντα κατά δήλωσή τους.

Το BLADE αν και προηγείται σχεδιαστικά του MP3, όπως είπαμε, κρίθηκε πως δεν ήταν η κατάλληλη ώρα να συστηθεί στο ευρύ κοινό. Εξακολουθούν να πιστεύουν πως δεν έχει έρθει αυτή η στιγμή, για αυτό και το προετοιμάζουν για την αγορά της Ασίας.

 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: