BMW GS Trophy – 5η μέρα: Στα όρη στα άγρια βουνά!

Το καραβάνι πήρε τους δρόμους
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

13/2/2020

Η χθεσινή μέρα του GS Trophy περιλάμβανε τη μεταφορά του καραβανιού στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας και δεν είχε μεγάλες διαδρομές, σε αντίθεση με σήμερα που οι αναβάτες είχαν να καλύψουν 360 χιλιόμετρα, ισόποσα μοιρασμένα σε εθνική και στριφτερούς βουνίσιους χωματόδρομους. Δύο προκλήσεις τους περίμεναν κατά τη διάρκεια της πέμπτης μέρας, ενώ η κατάταξη άλλαξε για άλλη μια φορά με την ομάδα της Νότιας Αφρικής να παίρνει τα ηνία.

Οι συμμετέχοντες ξεκίνησαν το πρωί με την ανάβαση του όρους Richmond, μέσα από μια διαδρομή μήκους 20 χιλιομέτρων γεμάτη πέτρες και στενούς χωματόδρομους, όπου μέσα απ’ την πυκνή βλάστηση του δάσους οδήγησε τους αναβάτες στη κορυφή του όρους Maugatapu Saddle. Maugatapu στην αρχαία γλώσσα των Μαορί σημαίνει ιερό και το μέρος είναι γνωστό για τους φόνους που διαπράχτηκαν το 1886. Τότε, η συμμορία του Richard Burgess, ενός περιβόητου Άγγλου εγκληματία, δολοφόνησε πέντε ανθρώπους. Ωστόσο, δεν κατάφερε να ξεφύγει απ’ τα χέρια του νόμου και τα τέσσερα απ’ τα πέντε μέλη κρεμάστηκαν, ενώ στον πέμπτο δόθηκε άφεση επειδή έδωσε πληροφορίες για να πιαστούν οι υπόλοιποι.

Επίσης, το Maugatapu Saddle είναι γνωστός προορισμός για όσους κάνουν downhill με mountain bikes. Εκεί οι άνθρωποι της BMW είχαν ετοιμάσει την πρώτη πρόκληση της ημέρας, το Emirates Challenge. Εκμεταλλευόμενοι το βραχώδες τερέν και τα στενά μονοπάτια, οι διοργανωτές έστησαν μια δύσκολη τεχνικά διαδρομή απ’ την οποία έπρεπε να περάσουν οι συμμετέχοντες, ενώ στο τέλος είχαν να απαντήσουν σωστά στις τρεις ερωτήσεις του κριτή. Οι αναβάτες θα έπρεπε να θυμούνται τον αριθμό της πτήσης, την ώρα επιβίβασης και τον αριθμό της θέσης τους, απ’ το αεροπορικό ταξίδι τους στη Νέα Ζηλανδία για τη συμμετοχή στο BMW GS Trophy.

Έπειτα, οι ομάδες κατέβηκαν απ’ το υψόμετρο των 745 μέτρων και το απόγευμα απόλαυσαν μια χαλαρή διαδρομή στο εθνικό δίκτυο κατευθυνόμενοι στο Gorge για να καταλήξουν στη δυτική ακτή του Tasman. Ο παραλιακός δρόμος προσέφερε στους αναβάτες απίστευτα τοπία με θέα τους γκρεμούς και τα τροπικά δάση που συνορεύει.

Ο τελευταίος προορισμός των αναβατών ήταν η παραλία Punakaiki που φημίζεται για τους λόφους με τους ασβεστόλιθους. Εκεί πραγματοποιήθηκε η δεύτερη και τελευταία πρόκληση, το Rab Challenge. Οι αναβάτες έπρεπε να τρέξουν κατά μήκος της παραλίας, να βγάλουν τις μπότες τους στο τέρμα, να στρώσουν τον υπνόσακό του και να μπουν μέσα. Έπειτα, θα έπρεπε να ξαναδιπλώσουν τον υπνόσακο, να ξαναβάλουν τις μπότες τους και να επιστρέψουν στο σημείο εκκίνησης για να συνεχίσει ο συμπαίκτης τους τον αγώνα κάνοντας το ίδιο.

Η ημέρα ήταν αρκετά δύσκολη για το καραβάνι με πολλούς συμμετέχοντες να έχουν αρκετές πτώσεις, όμως δεν τα παράτησαν και συνέχισαν όλοι την προσπάθειά τους.

Κατάταξη μετά το πέρας της 5ης μέρας: 
 
1 South Africa 277
2 France 266  
3 Italy 247  
4 South Korea 233
5 Russia 212
6 Netherlands 208  
7 Brazil 205
8 Australia 192  
9 USA 190  
10 Argentina 186
11 Middle East 186  
12 Latin America 185
13 Nordic 168  
14 Mexico 165
15 UK 164
16 Japan 151
17 India 141
18 Malaysia 141
19 Thailand 136
20 Int. Female Team I 108
21 North Africa 106
22 Int. Female Team II 58 
21 North Africa 106
22 Int. Female Team II 58

Ετικέτες

Wayne Gardner: Φροντίζει ο ίδιος πλέον τα τρόπαια και το αρχείο του

Πριν το έκανε η μητέρα του 1ου Αυστραλού Παγκόσμιου Πρωταθλητή στη μεγάλη κατηγορία
Wayne Gardner
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

Wayne Gardner

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Wayne M Gardner

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Wayne M Gardner

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

  • 1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
  • 1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
  • Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
  • Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80
Wayne M Gardner

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

Wayne M Gardner

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.

Wayne M Gardner