Brembo GP4-MS: MotoGP δαγκάνες για όλους, με αντίστοιχο τίμημα

Τα MotoGP πιο κοντά από πότε
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/12/2018

Βρεθήκαμε με τους ανθρώπους της Brembo στην EICMA, στις αρχές Νοεμβρίου, όπου με περηφάνια μας έδειχναν την monobloc, φτιαγμένη σε CNC, δαγκάνα που βγάζουν πλέον σε μαζική παραγωγή. Αν και το μαζική μπορείς να το πεις μονάχα συγκριτικά με το γεγονός πως μέχρι τώρα κατασκεύαζαν κάτι τέτοιο αποκλειστικά για τα MotoGP και τα WSBK. Φυσικά είχαν και monobloc, φυσικά είχαν και CNC, και όχι τώρα πρόσφατα αλλά εδώ και χρόνια, υπάρχει πλέον όμως σημαντική διαφορά.

Η «MS» είναι η νέα προσθήκη στην οικογένεια GP4 και κατασκευάζεται σε CNC εργαλειομηχανή από ένα ενιαίο κομμάτι αλουμινίου, ακριβώς όπως και οι κατά παραγγελία αγωνιστικές δαγκάνες που η Brembo δίνει στις ομάδες που υποστηρίζει. Η διαδικασία είναι φυσικά το ακριβώς αντίθετο από το γρήγορη και άμεση, κι έτσι το αποτέλεσμα είναι να μιλάμε για μία ακριβή λύση που θα την εκτιμήσεις μονάχα όταν την πιάσεις στα χέρια σου πριν ακόμα φρενάρεις μαζί της. Το "εξαιρετικά ελαφριά", δεν μπορεί να περιγράψει την πραγματικότητα μόλις την πιάσεις στα χέρια σου, που θα είναι και η πρώτη στιγμή που πραγματικά θα αντιληφθείς πως το κατώτερο όριο των €2.500, όπου τοποθετείται περίπου η τιμή εκκίνησης, έχει πραγματικό αντίκρισμα.

Η GP4-MS έχει τέσσερα πιστόνια των 30mm για μοτοσυκλέτες με κέντρα των 100mm, και στην πράξη η βασική διαφορά έναντι των υπόλοιπων δαγκανών, είναι το ελάχιστο βάρος της. Αποφεύγοντας την χύτευση η GP4-MS κερδίζει ορισμένα χαρακτηριστικά που διαφορετικά είναι αδύνατο να συνδυαστούν. Από την στιγμή που δεν χύνεται σε καλούπι, το μέταλλο της GP4-MS έχει διαφορετικές μηχανικές ιδιότητες, κι έτσι αντέχει σε υψηλότερες θερμοκρασίες, ενώ παρά το μικρότερο βάρος η αντοχή του είναι σημαντικά αυξημένη. Αυτό σημαίνει πως αφαιρείται μη-αναρτώμενο βάρος ελαχιστοποιώντας την αδράνεια της μοτοσυκλέτας σε κομβικό σημείο για τις επιδόσεις της στην πίστα.

Έχοντας ξοδέψει ήδη μία περιουσία για ελαφρύτερες ζάντες, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσεις το μη-αναρτώμενο βάρος που είναι από τις πρώτες βελτιώσεις σε μία αγωνιστική μοτοσυκλέτα, το επόμενο στάδιο είναι οι δαγκάνες κι εκεί οι λύσεις που είχε κανείς δεν ήταν πολλές. Ανταγωνισμός και υπήρχε και θα υπάρχει, αλλά η Brembo δίνει τώρα μία πολύ καλή ευκαιρία σε εκείνους που τους ενδιαφέρει η απόδοση και όχι το κόστος, να αναβαθμίσουν τα φρένα τους και συνολικά την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Το ζήτημα είναι πως οι αγωνιστικές δαγκάνες θέλουν συχνό καθάρισμα και συντήρηση καθιστώντας τες μπελά, για εκείνους που σκέφτονται μια πιο συχνή χρήση σε track day ή ακόμη και περιστασιακή οδήγηση στον δρόμο. Έχοντας εξοικονομήσει βάρος από την κατασκευή, η νέα αγωνιστική δαγκάνα της Brembo είναι στεγανοποιημένη κι απέναντι στην σκόνη και τις ακαθαρσίες του δρόμου, διαφέροντας έτσι από τις αντίστοιχες τις ευρύτερης κατηγορίας της, απαιτώντας λιγότερη συντήρηση.

Αυτή είναι ουσιαστικά η βασική –μη κρυμμένη- διαφορά της νέας δαγκάνας, και όχι το γεγονός πως είναι απλά monobloc εκεί που θα εστιάσουν οι περισσότεροι. Αυτό που θα προσέξουν οι λίγοι και που πρέπει να ξέρετε εσείς, ως γενική γνώση για το που έχει φτάσει η τεχνολογία καθώς δεν πρόκειται αύριο να βάλουμε όλοι μας το χέρι στην τσέπη, είναι στην κατασκευή της. Κι αυτό γιατί η GP4-MS διαφέρει από τις υπόλοιπες της σειράς, καθώς προέρχεται απευθείας από μία ράβδο αλουμινίου, που σιγά-σιγά με την μεθοδικότητα και την λεπτομέρεια που υπόσχεται ένα CNC μηχάνημα, κατασκευάζεται η δαγκάνα χωρίς χύτευση. Το θέμα είναι πως και εδώ υπάρχουν ψιλά γράμματα, κι ακριβώς τώρα είναι που αρχίζει να εμφανίζεται η συσχέτιση με τις MotoGP δαγκάνες. Η κατεργασία σε CNC δεν είναι τίποτα νέο και μιλάμε για μεθοδολογία που υπάρχει από το ’83 για τις δαγκάνες των δύο κομματιών, όπως επίσης monobloc η brembo έχει κι άλλες στην γκάμα της. Αυτό που έκανε διαφορετικό, είναι πως επένδυσε στην αναβάθμιση των CNC μηχανών που χρησιμοποιεί στα εργοστάσιά της, κι εκεί πλέον «έριξε» το λογισμικό οδήγησης που έχει αναπτύξει η ίδια. Είναι η πρώτη φορά που το λογισμικό αυτό χρησιμοποιείται για μία δαγκάνα που μπορεί κανείς να αγοράσει στο εμπόριο.

Μετρώντας λοιπόν τέσσερις δεκαετίες και ακολουθώντας την πορεία της τεχνολογίας όλα αυτά τα χρόνια, η brembo περνά τώρα εμπρός, ξεφεύγοντας ολοκληρωτικά. Αν μείνεις στον τίτλο και το όνομα των μέσων που χρησιμοποιούνται η διαφορά δεν πρόκειται να φανεί, καθώς αυτή κρύβεται στις λεπτομέρειες. Αναπτύσσοντας το δικό της πρόγραμμα οδήγησης, η brembo σπάει κάθε περιορισμό που υπήρχε όταν σχεδίαζε μία νέα δαγκάνα και πλέον μπορεί να κάνει ακριβώς εκείνο που δεν μπορούσε πριν, μειώνοντας υλικό από καίρια σημεία και δοκιμάζοντας ενώ βρίσκεται ακόμη στο σχεδιαστήριο, αν αυτό που φτιάχνει είναι τόσο ελαφρύ που θα διαλυθεί. Πρόκειται για μία παράλληλη εξομοίωση, με την διαφορά πως δεν γίνεται να κάνει λάθος. Γιατί όμως, όταν όλα τα προγράμματα κάνουν λάθη, να μην υπάρχει αυτός ο κίνδυνος; Ας δούμε την διαδικασία που μέχρι τώρα ήταν η εξής: Οι monobloc σχεδιάζονταν από έναν τμήμα ανθρώπων κι έπειτα στέλνονταν σε ένα άλλο τμήμα που αναλάμβανε να μεταφέρει τα σχέδια στις δυνατότητες του CNC μηχανήματος, αντιστρέφοντας συχνά την διαδικασία, μέχρι να προκύψει το τελικό αποτέλεσμα με εκατέρωθεν συμβιβασμό. Τώρα η συνεργασία είναι τελείως διαφορετική και το ενδιάμεσο βήμα δεν υπάρχει. Η σχεδίαση γίνεται χρησιμοποιώντας νέους τοπογραφικούς αλγορίθμους που έχουν προκύψει αποκλειστικά μέσα από την εμπειρία της brembo. Εδώ τώρα πρέπει να τονιστεί πως η ανάπτυξη τέτοιων αλγορίθμων δεν είναι μία αποκλειστικότητα της brembo στην ανθρωπότητα. Απλά το ευρύ κοινό μπορεί να την ακούει τώρα, καθώς εδώ κρύβεται η ειδοποιός διαφορά της νέας δαγκάνας. Γεγονός είναι, πως η βελτιστοποίηση διαμόρφωσης (Topology optimization - TO) ως τεχνολογία στην σχεδίαση δομικών στοιχείων κινητήρων και κινητών μερών, έχει κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια και χρησιμοποιείται από όλους, ακόμη κι από τους κατασκευαστές ελαστικών. Το πώς χρησιμοποιείται είναι βέβαια το ζήτημα, αλλά και επτασφράγιστο μυστικό κάθε εταιρίας. Από τα ψήγματα στις αναφορές τους, φαίνεται πως η brembo είναι στον σωστό δρόμο, κι αυτό γιατί ανέπτυξε δικούς της αλγόριθμους. Σε αυτό το κομμάτι της βιομηχανίας, μιλάμε για μία διαδικασία που ξεφεύγει από τον ψηφιακό κόσμο και επεκτείνεται στην επί τόπου μέτρηση και καταγραφή έως ότου διασφαλιστεί μία φόρμουλα πάνω στην οποία θα πατήσουν τα σχέδια από την πρώτη στιγμή.

Έτσι έφτασαν να σχεδιάζουν πρώτα τα φρένα των MotoGP, μετά των Superbike και τώρα υπάρχει η δυνατότητα για κάθε έναν κοινό –πλην πλούσιο- θνητό, να αποκτήσει κάτι αντίστοιχο για την μοτοσυκλέτα του, πληρώνοντας ένα ποσό, που αν και σημαντικό δεν συμπεριλαμβάνει το κόστος εξέλιξης αυτής της τεχνολογίας καθώς αυτό έχει καλυφθεί από τις ομάδες. Άλλωστε θα ήταν ολότελα απαγορευτικό σε διαφορετική περίπτωση.

Οι monobloc δαγκάνες έχουν μεγαλύτερη ακαμψία από εκείνες που αποτελούνται από δύο κομμάτια κι αυτό τις κάνει να σχεδιάζονται ελαφρύτερες. Στην μείωση του βάρους όμως είχαμε φτάσει στο όριο που υπήρχε και για πολύ καιρό η brembo, μέσα από την Marchesini, είχε κατευθύνει την προσπάθεια για μείωση του μη- αναρτώμενου βάρους συνολικά στο σύστημα του τροχού, αφήνοντας για λίγο τις δαγκάνες στην άκρη. Αυτό που φέρνει η GP4-MS, είναι η επαναδραστηριοποίηση ακριβώς εκεί, στην μείωση βάρους της δαγκάνας, με τρόπο όμως που μπορεί να γίνει μονάχα ακολουθώντας πραγματικά τις εξελίξεις από τους αγώνες MotoGP και WSBK και όχι απλά ανακοινώνοντας κάτι τέτοιο για λόγους marketing. Δεν ζύγισα την GP4-MS, αλλά πιάνοντάς την στα χέρια μου, ήταν λες και αντί για επίστρωση νίκελ σε μασίφ αλουμίνιο, ήταν απλά… γάλλιο! Εκείνο το αργυρόλευκο πανάλαφρο μέταλλο που λιώνει στην παλάμη σου, τόσο ελαφριά ήταν η αίσθηση!

Η brembo κινείται στην σωστή κατεύθυνση, που λέει πως όταν είσαι στην κορυφή πρέπει να αναθεωρείς τα όρια ο ίδιος και να προχωράς εμπρός, αν θέλεις να συνεχίσεις να είσαι πρώτος. Ολόκληρη η σειρά GP4 κινείται σε αυτή την κατεύθυνση και η MS είναι η κορυφαία τους πρόταση. Αντίστοιχα όμως και με την ίδια τεχνογνωσία κινείται και ο ανταγωνισμός, καταλήγοντας σε αυτό που αναφέρουμε πιο πάνω, πως σημασία έχει η υλοποίηση. Μέχρι τώρα είχαμε φτάσει να έχουμε μία σταθερά για τα φρένα, κι αυτό από άποψη αίσθησης δεν θα αλλάξει. Τώρα ο πόλεμος είναι στην μείωση του βάρους, κρατώντας όλα τα υπόλοιπα δυναμικά στοιχεία. Το βήμα αυτό της brembo είναι τεράστιο προς τα εμπρός, κι απλά περιμένουμε τον υπόλοιπο ανταγωνισμό να δώσει την απάντησή του…

Ετικέτες

Valentino Rossi "100 km of Champions": Νίκη Bagnaia στον εθυμοτυπικό αγώνα με σοβαρό τραυματισμό Pasini

Ο Mattia Pasini αερομεταφέρθηκε εκτάκτως
Valentino Rossi "100 km of Champions": Νίκη Bagnaia στον εθυμοτυπικό αγώνα με σοβαρό τραυματισμό Pasini
Από τον

Παύλο Καρατζά

1/12/2025

Ο αγώνας των 100 χιλιομέτρων που διοργανώνει κάθε χρόνο στο ράντσο του ο Valentino Rossi στιγματίστηκε από τον άσχημο τραυματισμό του Mattia Pasini.

Στον αγώνα που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Ιταλός πολυπρωταθλητής συμμετείχαν αρκετοί διάσημοι αναβάτες όπως οι Marco Bezzecchi, Luca Marini, Francis Bagnaia, Peter Acosta, Augusto Fernandez, Jack Miller, Diogo Moreira, Barry Baltus και Guy Martin.

pecco

Ο αγώνας για πρώτη φορά είχε και αγώνα sprint που έπαιξε και ρόλο στον τρόπο με τον οποίο έβγαλε ο αλγόριθμος τα ζευγάρια. Τον αγώνα κέρδισαν οι Francesco Bagnaia και Augusto Fernandez, όμως ο τραυματισμός του Mattia Pasini επισκίασε το event.

Ο Ιταλός αναβάτης είχε μία σύγκρουση με τον Tito Rabat στον αγώνα sprint της Παρασκευής, πέφτοντας, χτύπησε το κεφάλι του στο έδαφος και έχασε τις αισθήσεις του. Η ιατρική ομάδα του αγώνα έσπευσε γρήγορα για να δώσεις τις πρώτες βοήθειες, με τον Pasini να συνέρχεται και να απαντά στις ερωτήσεις των ιατρών, όμως για να αποφευχθεί οποιοσδήποτε περαιτέρω κίνδυνος, μεταφέρθηκε αεροπορικώς στο πλησιέστερο νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις.

pasini

Ο ίδιος έπειτα δημοσίευσε ένα μήνυμα στα κοινωνικά δίκτυα για να καθησυχάσει τον κόσμο: “Μια μικρή βόλτα με ελικόπτερο, αλλά μην ανησυχείτε, είμαι καλά! Ευχαριστώ όλους τους καταπληκτικούς γιατρούς που εργάζονται τόσο σκληρά για εμάς!”

Ευτυχώς ο Ιταλός αναβάτης την γλύτωσε με μία απλή διάσειση και απέφυγε τα χειρότερα, καθώς όπως ανέφερε και ο ίδιος, πίσω του ερχόντουσαν αρκετοί αναβάτες και πάλι καλά τον απέφυγαν και δεν έπεσαν πάνω του.

Ήταν ο 110ς αγώνας με τον Bagnaia να κάνει την διαφορά φέτος, μία πολύ σημαντική στιγμή γιατί πλέον η Ducati έχει το δικό της μοντέλο, ενώ ο Rossi κέρδισε τον αγώνα Sprint.

Μπορεί να ξεκίνησε εθιμοτυπικά αλλά και ως ένας τρόπος να δημιουργήσουν ισχυρότερους δεσμούς μεταξύ τους, όμως ο αγώνας αυτός έχει εξελιχθεί πλέον σε κάτι μεγαλύτερο, ένα κανονικό σόου με εξέδρες να στήνονται, καντίνες να πλαισιώνουν τις εξέδρες και φυσικά πολλά και ξεχωριστά αναμνηστικά να διανέμονται.

Δημιουργήθηκαν 23 ομάδες από 46 αναβάτες, ένας αριθμός που δεν γίνεται να μεγαλώσει παρά μόνο αν αλλάξουν την διαδικασία ώστε στο τέλος να μένει ο ίδιος αριθμός. Θα μπορούσαν δηλαδή να πάρουν εκκίνηση περισσότερες δυάδες στο μέλλον αν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο και μέσα από μία διαδικασία προκριματικών να προκύπτουν οι 23 δυάδες που θα αγωνιστούν, ώστε να παραμείνουν σταθερά οι 46 συμμετοχές.

Έτσι και αλλιώς ο αγώνας Sprint είναι μία νέα τελείως διαδικασία που ακολουθήθηκε φέτος ώστε να προκύψουν οι δυάδες. Ο Rossi δεν αποκάλυψε τον τρόπο που ο Sprint κατέταξε και χώρισε τις ομάδες, κάνοντας λόγο στα κοινωνικά δίκτυα για έναν μυστικό αλγόριθμο.

Οι ομάδες έπειτα χωρίστηκαν στο Χρυσό και το Ασημένιο γκρουπ, βάση του χρόνου τους στην πίστα του Ράντου.

Στο μεταξύ παρόλο που ο Rossi κέρδισε τον Sprint, μία επαφή που είχε με τον Moreira τον έβγαλε εκτός διαδικασίας στον ίδιο του τον αγώνα και πρακτικά δεν μπήκε ξανά μετά τον Sprint!

Τα ζευγάρια ήταν τα εξής:
Valentino Rossi / Mattia Casadei
Elia Bertolini / David Alonso
Nicolò Bulega / Luca Ottaviani
Filippo Farioli / Tito Rabat
Marco Bezzecchi / Tim Neave
Lorenzo Baldassarri / Jack Miller
Diogo Moreira / Federico Fuligni
Xavier Artigas / Domenique Aegerter
Andrea Migno / Alberto Surra
Barry Baltus / Thomas Chareyre
Celestino Vietti / Niccolò Antonelli
Pecco Bagnaia / Augusto Fernandez
Pedro Acosta / Senna Agius
Luca Marini / Matteo Patacca
Matteo Ferrari / Marco Gaggi
Filippo Fuligni / Francesco Cecchini
Daniel Bewley / Andrea Mantovani
Ivan Ortola / Manu Gonzalez
Alessandro Lupino / Andrea Verona
Davey Todd / Bradley Ray
Matteo Gabarrini / Lorenzo Pritelli
Guy Martin / Dean Harrison
Chris Holder / Biagio Miceli (αντικαταστάτης του τραυματία Pasini)

Ο τραυματισμός του Pasini δεν ήταν το μοναδικό ατύχημα, υπήρχαν αρκετές πτώσεις στον αγώνα.

Ο Bagnaia ξεχώρισε εύκολα και μόνο ο Marini τον κυνήγησε, με την απουσία του Rossi να χαλαρώνει τους ρυθμούς.

Είναι αμφίβολο αν του χρόνου κρατήσει ίδια την διαδικασία, κινδυνεύοντας να αποκλειστεί ξανά από τον δικό του αγώνα…