Brembo GP4-MS: MotoGP δαγκάνες για όλους, με αντίστοιχο τίμημα

Τα MotoGP πιο κοντά από πότε
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/12/2018

Βρεθήκαμε με τους ανθρώπους της Brembo στην EICMA, στις αρχές Νοεμβρίου, όπου με περηφάνια μας έδειχναν την monobloc, φτιαγμένη σε CNC, δαγκάνα που βγάζουν πλέον σε μαζική παραγωγή. Αν και το μαζική μπορείς να το πεις μονάχα συγκριτικά με το γεγονός πως μέχρι τώρα κατασκεύαζαν κάτι τέτοιο αποκλειστικά για τα MotoGP και τα WSBK. Φυσικά είχαν και monobloc, φυσικά είχαν και CNC, και όχι τώρα πρόσφατα αλλά εδώ και χρόνια, υπάρχει πλέον όμως σημαντική διαφορά.

Η «MS» είναι η νέα προσθήκη στην οικογένεια GP4 και κατασκευάζεται σε CNC εργαλειομηχανή από ένα ενιαίο κομμάτι αλουμινίου, ακριβώς όπως και οι κατά παραγγελία αγωνιστικές δαγκάνες που η Brembo δίνει στις ομάδες που υποστηρίζει. Η διαδικασία είναι φυσικά το ακριβώς αντίθετο από το γρήγορη και άμεση, κι έτσι το αποτέλεσμα είναι να μιλάμε για μία ακριβή λύση που θα την εκτιμήσεις μονάχα όταν την πιάσεις στα χέρια σου πριν ακόμα φρενάρεις μαζί της. Το "εξαιρετικά ελαφριά", δεν μπορεί να περιγράψει την πραγματικότητα μόλις την πιάσεις στα χέρια σου, που θα είναι και η πρώτη στιγμή που πραγματικά θα αντιληφθείς πως το κατώτερο όριο των €2.500, όπου τοποθετείται περίπου η τιμή εκκίνησης, έχει πραγματικό αντίκρισμα.

Η GP4-MS έχει τέσσερα πιστόνια των 30mm για μοτοσυκλέτες με κέντρα των 100mm, και στην πράξη η βασική διαφορά έναντι των υπόλοιπων δαγκανών, είναι το ελάχιστο βάρος της. Αποφεύγοντας την χύτευση η GP4-MS κερδίζει ορισμένα χαρακτηριστικά που διαφορετικά είναι αδύνατο να συνδυαστούν. Από την στιγμή που δεν χύνεται σε καλούπι, το μέταλλο της GP4-MS έχει διαφορετικές μηχανικές ιδιότητες, κι έτσι αντέχει σε υψηλότερες θερμοκρασίες, ενώ παρά το μικρότερο βάρος η αντοχή του είναι σημαντικά αυξημένη. Αυτό σημαίνει πως αφαιρείται μη-αναρτώμενο βάρος ελαχιστοποιώντας την αδράνεια της μοτοσυκλέτας σε κομβικό σημείο για τις επιδόσεις της στην πίστα.

Έχοντας ξοδέψει ήδη μία περιουσία για ελαφρύτερες ζάντες, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσεις το μη-αναρτώμενο βάρος που είναι από τις πρώτες βελτιώσεις σε μία αγωνιστική μοτοσυκλέτα, το επόμενο στάδιο είναι οι δαγκάνες κι εκεί οι λύσεις που είχε κανείς δεν ήταν πολλές. Ανταγωνισμός και υπήρχε και θα υπάρχει, αλλά η Brembo δίνει τώρα μία πολύ καλή ευκαιρία σε εκείνους που τους ενδιαφέρει η απόδοση και όχι το κόστος, να αναβαθμίσουν τα φρένα τους και συνολικά την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Το ζήτημα είναι πως οι αγωνιστικές δαγκάνες θέλουν συχνό καθάρισμα και συντήρηση καθιστώντας τες μπελά, για εκείνους που σκέφτονται μια πιο συχνή χρήση σε track day ή ακόμη και περιστασιακή οδήγηση στον δρόμο. Έχοντας εξοικονομήσει βάρος από την κατασκευή, η νέα αγωνιστική δαγκάνα της Brembo είναι στεγανοποιημένη κι απέναντι στην σκόνη και τις ακαθαρσίες του δρόμου, διαφέροντας έτσι από τις αντίστοιχες τις ευρύτερης κατηγορίας της, απαιτώντας λιγότερη συντήρηση.

Αυτή είναι ουσιαστικά η βασική –μη κρυμμένη- διαφορά της νέας δαγκάνας, και όχι το γεγονός πως είναι απλά monobloc εκεί που θα εστιάσουν οι περισσότεροι. Αυτό που θα προσέξουν οι λίγοι και που πρέπει να ξέρετε εσείς, ως γενική γνώση για το που έχει φτάσει η τεχνολογία καθώς δεν πρόκειται αύριο να βάλουμε όλοι μας το χέρι στην τσέπη, είναι στην κατασκευή της. Κι αυτό γιατί η GP4-MS διαφέρει από τις υπόλοιπες της σειράς, καθώς προέρχεται απευθείας από μία ράβδο αλουμινίου, που σιγά-σιγά με την μεθοδικότητα και την λεπτομέρεια που υπόσχεται ένα CNC μηχάνημα, κατασκευάζεται η δαγκάνα χωρίς χύτευση. Το θέμα είναι πως και εδώ υπάρχουν ψιλά γράμματα, κι ακριβώς τώρα είναι που αρχίζει να εμφανίζεται η συσχέτιση με τις MotoGP δαγκάνες. Η κατεργασία σε CNC δεν είναι τίποτα νέο και μιλάμε για μεθοδολογία που υπάρχει από το ’83 για τις δαγκάνες των δύο κομματιών, όπως επίσης monobloc η brembo έχει κι άλλες στην γκάμα της. Αυτό που έκανε διαφορετικό, είναι πως επένδυσε στην αναβάθμιση των CNC μηχανών που χρησιμοποιεί στα εργοστάσιά της, κι εκεί πλέον «έριξε» το λογισμικό οδήγησης που έχει αναπτύξει η ίδια. Είναι η πρώτη φορά που το λογισμικό αυτό χρησιμοποιείται για μία δαγκάνα που μπορεί κανείς να αγοράσει στο εμπόριο.

Μετρώντας λοιπόν τέσσερις δεκαετίες και ακολουθώντας την πορεία της τεχνολογίας όλα αυτά τα χρόνια, η brembo περνά τώρα εμπρός, ξεφεύγοντας ολοκληρωτικά. Αν μείνεις στον τίτλο και το όνομα των μέσων που χρησιμοποιούνται η διαφορά δεν πρόκειται να φανεί, καθώς αυτή κρύβεται στις λεπτομέρειες. Αναπτύσσοντας το δικό της πρόγραμμα οδήγησης, η brembo σπάει κάθε περιορισμό που υπήρχε όταν σχεδίαζε μία νέα δαγκάνα και πλέον μπορεί να κάνει ακριβώς εκείνο που δεν μπορούσε πριν, μειώνοντας υλικό από καίρια σημεία και δοκιμάζοντας ενώ βρίσκεται ακόμη στο σχεδιαστήριο, αν αυτό που φτιάχνει είναι τόσο ελαφρύ που θα διαλυθεί. Πρόκειται για μία παράλληλη εξομοίωση, με την διαφορά πως δεν γίνεται να κάνει λάθος. Γιατί όμως, όταν όλα τα προγράμματα κάνουν λάθη, να μην υπάρχει αυτός ο κίνδυνος; Ας δούμε την διαδικασία που μέχρι τώρα ήταν η εξής: Οι monobloc σχεδιάζονταν από έναν τμήμα ανθρώπων κι έπειτα στέλνονταν σε ένα άλλο τμήμα που αναλάμβανε να μεταφέρει τα σχέδια στις δυνατότητες του CNC μηχανήματος, αντιστρέφοντας συχνά την διαδικασία, μέχρι να προκύψει το τελικό αποτέλεσμα με εκατέρωθεν συμβιβασμό. Τώρα η συνεργασία είναι τελείως διαφορετική και το ενδιάμεσο βήμα δεν υπάρχει. Η σχεδίαση γίνεται χρησιμοποιώντας νέους τοπογραφικούς αλγορίθμους που έχουν προκύψει αποκλειστικά μέσα από την εμπειρία της brembo. Εδώ τώρα πρέπει να τονιστεί πως η ανάπτυξη τέτοιων αλγορίθμων δεν είναι μία αποκλειστικότητα της brembo στην ανθρωπότητα. Απλά το ευρύ κοινό μπορεί να την ακούει τώρα, καθώς εδώ κρύβεται η ειδοποιός διαφορά της νέας δαγκάνας. Γεγονός είναι, πως η βελτιστοποίηση διαμόρφωσης (Topology optimization - TO) ως τεχνολογία στην σχεδίαση δομικών στοιχείων κινητήρων και κινητών μερών, έχει κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια και χρησιμοποιείται από όλους, ακόμη κι από τους κατασκευαστές ελαστικών. Το πώς χρησιμοποιείται είναι βέβαια το ζήτημα, αλλά και επτασφράγιστο μυστικό κάθε εταιρίας. Από τα ψήγματα στις αναφορές τους, φαίνεται πως η brembo είναι στον σωστό δρόμο, κι αυτό γιατί ανέπτυξε δικούς της αλγόριθμους. Σε αυτό το κομμάτι της βιομηχανίας, μιλάμε για μία διαδικασία που ξεφεύγει από τον ψηφιακό κόσμο και επεκτείνεται στην επί τόπου μέτρηση και καταγραφή έως ότου διασφαλιστεί μία φόρμουλα πάνω στην οποία θα πατήσουν τα σχέδια από την πρώτη στιγμή.

Έτσι έφτασαν να σχεδιάζουν πρώτα τα φρένα των MotoGP, μετά των Superbike και τώρα υπάρχει η δυνατότητα για κάθε έναν κοινό –πλην πλούσιο- θνητό, να αποκτήσει κάτι αντίστοιχο για την μοτοσυκλέτα του, πληρώνοντας ένα ποσό, που αν και σημαντικό δεν συμπεριλαμβάνει το κόστος εξέλιξης αυτής της τεχνολογίας καθώς αυτό έχει καλυφθεί από τις ομάδες. Άλλωστε θα ήταν ολότελα απαγορευτικό σε διαφορετική περίπτωση.

Οι monobloc δαγκάνες έχουν μεγαλύτερη ακαμψία από εκείνες που αποτελούνται από δύο κομμάτια κι αυτό τις κάνει να σχεδιάζονται ελαφρύτερες. Στην μείωση του βάρους όμως είχαμε φτάσει στο όριο που υπήρχε και για πολύ καιρό η brembo, μέσα από την Marchesini, είχε κατευθύνει την προσπάθεια για μείωση του μη- αναρτώμενου βάρους συνολικά στο σύστημα του τροχού, αφήνοντας για λίγο τις δαγκάνες στην άκρη. Αυτό που φέρνει η GP4-MS, είναι η επαναδραστηριοποίηση ακριβώς εκεί, στην μείωση βάρους της δαγκάνας, με τρόπο όμως που μπορεί να γίνει μονάχα ακολουθώντας πραγματικά τις εξελίξεις από τους αγώνες MotoGP και WSBK και όχι απλά ανακοινώνοντας κάτι τέτοιο για λόγους marketing. Δεν ζύγισα την GP4-MS, αλλά πιάνοντάς την στα χέρια μου, ήταν λες και αντί για επίστρωση νίκελ σε μασίφ αλουμίνιο, ήταν απλά… γάλλιο! Εκείνο το αργυρόλευκο πανάλαφρο μέταλλο που λιώνει στην παλάμη σου, τόσο ελαφριά ήταν η αίσθηση!

Η brembo κινείται στην σωστή κατεύθυνση, που λέει πως όταν είσαι στην κορυφή πρέπει να αναθεωρείς τα όρια ο ίδιος και να προχωράς εμπρός, αν θέλεις να συνεχίσεις να είσαι πρώτος. Ολόκληρη η σειρά GP4 κινείται σε αυτή την κατεύθυνση και η MS είναι η κορυφαία τους πρόταση. Αντίστοιχα όμως και με την ίδια τεχνογνωσία κινείται και ο ανταγωνισμός, καταλήγοντας σε αυτό που αναφέρουμε πιο πάνω, πως σημασία έχει η υλοποίηση. Μέχρι τώρα είχαμε φτάσει να έχουμε μία σταθερά για τα φρένα, κι αυτό από άποψη αίσθησης δεν θα αλλάξει. Τώρα ο πόλεμος είναι στην μείωση του βάρους, κρατώντας όλα τα υπόλοιπα δυναμικά στοιχεία. Το βήμα αυτό της brembo είναι τεράστιο προς τα εμπρός, κι απλά περιμένουμε τον υπόλοιπο ανταγωνισμό να δώσει την απάντησή του…

Ετικέτες

Kawasaki: Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δείχνει τον δρόμο για σκούτερ και περισσότερα υβριδικά μοντέλα!

Νέα διάταξη στοχεύει στην βελτιστοποίηση ψύξης της μπαταρίας
Kawa Hybrid Patent
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

19/12/2025

Τα νέα σχέδια πατέντας αποκαλύπτουν μια εναλλακτική αρχιτεκτονική για τα υβριδικά της Kawasaki, με έμφαση στη θερμική διαχείριση και πιθανή εφαρμογή σε scooter μεγάλου κυβισμού.

Τα Ninja 7 Hybrid και Z7 Hybrid μπορεί να μην σαρώνουν εμπορικά, όμως τα υβριδικά της Kawasaki έχουν καταφέρει να τραβήξουν το ενδιαφέρον ολόκληρης της βιομηχανίας. Ανταγωνιστές, όπως η Yamaha, εργάζονται ήδη πάνω σε παρόμοιες λύσεις, ενώ ένα νέο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δείχνει ότι η Kawasaki συνεχίζει να εξελίσσει ενεργά την τεχνολογία, αναζητώντας νέους τρόπους ενσωμάτωσής της.

Kawa Hybrid Patent

Η ταυτόχρονη παρουσία δύο συστημάτων κίνησης μέσα στον περιορισμένο όγκο ενός πλαισίου μοτοσυκλέτας αποτελεί τεράστια πρόκληση. Ακόμη και με μικρότερο θερμικό κινητήρα και αξιοποίηση ηλεκτροκινητήρα για υποβοήθηση, η εύρεση χώρου για ηλεκτροκινητήρα και μεγάλη μπαταρία παράλληλα με τα απαραίτητα εξαρτήματα ενός συμβατικού κινητήρα δημιουργεί χωροταξικά ζητήματα. Προσθέτοντας σε αυτά τα συστήματα ψύξης, τις μονάδες ελέγχου, και  μηχανισμούς συνδυασμού και εναλλαγής των δύο πηγών ισχύος, στην περίπτωση της Kawasaki αυτό γίνεται μέσω αυτόματου συμπλέκτη και κιβωτίου ταχυτήτων, καθιστούν απαραίτητη την αύξηση κάποιων διαστάσεων, όπως το μεταξόνιο για την εύρεση χώρου.

Ωστόσο, η λύση που χρησιμοποιείται στα Z7 και Ninja 7 Hybrid δεν ταιριάζει σε κάθε τύπο μοτοσυκλέτας. Τα συγκεκριμένα μοντέλα διαθέτουν ρεζερβουάρ στην συνήθη θέση, με όλα τα ηλεκτρονικά (κινητήρα, μπαταρία και μονάδα ελέγχου) συγκεντρωμένα πάνω από το κιβώτιο και κάτω από τη σέλα. Η Kawasaki έχει ήδη αρχίσει να εξερευνά εναλλακτικές διατάξεις για μοντέλα με διαφορετικές απαιτήσεις. Πέρσι είχαν αποκαλυφθεί πατέντες για μελλοντικά Eliminator Hybrid και Versys Hybrid, όπου η μπαταρία μεταφερόταν πάνω από τον κινητήρα, στη θέση του ρεζερβουάρ, με το καύσιμο να αποθηκεύεται σε ειδικά διαμορφωμένες δεξαμενές γύρω από το μοτέρ. Στην περίπτωση του Versys, το ρεζερβουάρ εκτεινόταν προς τα εμπρός, κάτω από το τιμόνι, ενσωματωμένο στο εμπρός fairing.

Kawa Hybrid Patent

Το πιο πρόσφατο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αποκαλύπτει ακόμη μία παραλλαγή, σχεδιασμένη κυρίως για τη βελτίωση της ψύξης της μπαταρίας, και φαίνεται να προορίζεται για ένα υβριδικό όχημα, ενδεχομένως κάποιο μεγάλο scooter.

Σύμφωνα με τα σχέδια, το εμπρός τμήμα του πλαισίου χωροδικτυώματος επιμηκύνεται, μεταφέροντας τον λαιμό του τιμονιού πιο μπροστά, ενώ το ψυγείο του κινητήρα, μετακινείται χαμηλότερα. Έτσι δημιουργείται ένας διευρυμένος χώρος μπροστά από την κυλινδροκεφαλή, όπου τοποθετείται η μπαταρία. Εκεί, μοιράζεται τη βάση στήριξης με το ψυγείο και επωφελείται από σημαντικά βελτιωμένη ροή αέρα γύρω από το περίβλημα και τα πτερύγια της.

Η βελτιωμένη ψύξη θα μπορούσε να επιτρέψει στο σύστημα E-Boost των Z7 και Ninja 7 Hybrid, το οποίο προσφέρει πλήρη ισχύ μπαταρίας για λίγα δευτερόλεπτα με το πάτημα ενός κουμπιού στο τιμόνι, να λειτουργεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα χωρίς υπερθέρμανση.

Η μεταφορά της μπαταρίας από τη θέση κάτω από τη σέλα ελευθερώνει αυτόν τον χώρο, τον οποίο η Kawasaki επιλέγει να αξιοποιήσει για το ρεζερβουάρ. Αυτό υποδηλώνει ότι, παρότι η πατέντα δεν απεικονίζει την τελικό μορφή, το μοντέλο θα έχει διάταξη πιο κοντά στην λογική των scooter. Είναι εμφανές μάλιστα ένα διάμηκες επίπεδο στο ύψος του κινητήρα, που μάλλον πρόκειται για πάτωμα ποδιών, στηριζόμενο εμπρός στο ίδιο στήριγμα με το ψυγείο και πίσω στο πλαίσιο, κάτω από τον άξονα του ψαλιδιού.

Kawa Hybrid Patent

Το ρεζερβουάρ, όπως φαίνεται στα σχέδια, διαθέτει καμπύλο πίσω τμήμα ώστε να δημιουργείται αποθηκευτικός χώρος κάτω από τη σέλα, διαμόρφωση που φαίνεται να υπάρχει για να υποδεχτεί κράνος. Έτσι, αν και όχι άμεσα συγκρίσιμο σε χωρητικότητα με ένα συμβατικό maxi-scooter, το υβριδικό μοντέλο θα παραμένει πρακτικό στην καθημερινή χρήση.

Ένα μεγάλο scooter αποτελεί, από πολλές απόψεις, ιδανική πλατφόρμα για ένα υβριδικό σύστημα κίνησης. Με ολοένα και περισσότερες πόλεις παγκοσμίως να επιβάλλουν ζώνες χαμηλών ή μηδενικών εκπομπών, ένα υβριδικό που μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ θερμικής και ηλεκτρικής λειτουργίας προσφέρει αυτονομία και επιδόσεις που δύσκολα μπορεί να πετύχει ένα αμιγώς ηλεκτρικό όχημα. Παράλληλα, τα maxi-scooter συνοδεύονται από χαμηλότερες απαιτήσεις σε θέματα επιδόσεων και οδικής συμπεριφοράς σε σχέση με τις μοτοσυκλέτες, ενώ η αγορά έχει ήδη αποδείξει ότι αποδέχεται υψηλές τιμές στην κατηγορία.

Ενδεικτικά, στην Ευρώπη ένα Yamaha TMax Tech Max 560 ή ένα Honda X-ADV ξεπερνά σε κόστος απόκτησης την Tracer 9 ή την Transalp 750. Τοποθετώντας την υβριδική της τεχνολογία σε ένα scooter, η Kawasaki ενδέχεται να βρει μια πιο εύκολη και ίσως κερδοφόρα διέξοδο από ό,τι με τα Ninja 7 και Z7 Hybrid, τα οποία καλούνται να ανταγωνιστούν οικονομικότερες, ταχύτερες και ελαφρύτερες συμβατικές μοτοσυκλέτες.