Το custom σκούτερ που επιθυμούν οι Ιάπωνες!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/9/2016

Στην Ιαπωνία, αυτή την μακρινή και μαγική χώρα, αποφάσισαν ότι το Vultus της Honda δεν είναι αρκετός φόρος τιμής για το Akira, ένα από τα πιο διαδεδομένα manga της δεκαετίας του ‘80. Για τα δικά τους μοτοσυκλετιστικά γούστα η αγορά διψούσε για κάτι περισσότερο, πιο κοντά στην φανταστική μοτοσυκλέτα… Καταρχήν το Akira, ένα από τα πολύ γνωστά manga, δημοσιευόταν σε συνέχειες όλη την δεκαετία του ’80 στο δημοφιλέστερο μοτοσυκλετιστικό περιοδικό της Ιαπωνίας και στα μέσα της δεκαετίας του ’90 έγινε ένα από τα πρώτα manga που μεταφράστηκε στο σύνολό του και κυκλοφόρησε σε Αγγλική έκδοση. Θεωρήθηκε πρότυπο εξαιτίας της εικαστικής δουλειάς του δημιουργού του, και παράλληλα ανέδειξε τις ανακατασκευές και το customizing στα σκούτερ. Γενικότερα οι Ιάπωνες θεωρούν ότι το customizing δεν πρέπει να έχει κανένα απολύτως όριο και για αυτό θα τους δεις να τοποθετούν λάμπες και πρόσθετα φτερά σε Lamborghini – για παράδειγμα- που στην Ευρώπη θα θεωρούνταν ιεροσυλία. Παράλληλα είναι αποδεκτό να επιμηκύνει κάποιος το ψαλίδι σ’ ένα σκούτερ σε βαθμό που χρειάζεται πλέον ρουλεμάν κάτω από το σημείο έδρασης για να στηρίζεται στο δρόμο, καθώς εξαιτίας του νέου μεταξονίου έχει εκμηδενιστεί η απόσταση από το έδαφος, κι έτσι στις μανούβρες είναι απαραίτητο να το σηκώνεις όρθιο και να σέρνεις τον τροχό τραβώντας με τα χέρια! Διαφορετικά είναι αδύνατο να στρίψει… Η μόνη ομοιότητα, είναι ότι κι εδώ αυτό το σκούτερ θα ήταν δαχτυλοδειχτούμενο αλλά για διαμετρικά αντίθετους λόγους σε σύγκριση με την Ιαπωνία…

Με βάση τις παραπάνω απαραίτητες διευκρινήσεις, γίνεται να καταλάβει κανείς γιατί αυτό το custom σκούτερ έγινε ανάρπαστο, αλλά χρειάζεται μία ακόμα διευκρίνιση για να αντιληφθούμε με ποιο τρόπο βγαίνει στην παραγωγή από ένα συνεργείο μοτοσυκλετών στην Osaka… Στην Ιαπωνία τα συνεργεία μοτοσυκλετών ήταν παλιότερα προμηθευτές του κράτους με οχήματα που κατασκεύαζαν οι ίδιοι και βασικοί κατασκευαστές των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών που κυκλοφορούσαν στην γύρω περιοχή. Ο Soichiro Honda ξεκίνησε την αυτοκρατορία του από ένα τέτοιο κατάστημα, όπως είχαμε γράψει παλιότερα. Στην σημερινή εποχή λοιπόν, είναι τιμή για ένα συνεργείο να φτιάχνει το δικό του μοντέλο και οι αναβάτες τα αγοράζουν με την νοοτροπία του παραδοσιακού...

Πίσω στο 2005 λοιπόν, ένα κατάστημα και συνεργείο στην Osaka, ανακατασκεύαζε ένα Honda lead 50 όταν κοιτώντας το χωρίς τα πλαστικά τους ήρθε η ιδέα να επέμβουν στο πλαίσιο με τρόπο καθοριστικό κι ανεπανόρθωτο και να φτιάξουν την δική τους, προσωπική “Akira” μοτοσυκλέτα. Πράγματι, έφτιαξαν το παρακάτω που ερχόταν αρκετά κοντά σε εμφάνιση, αν και ο δίχρονος μικρός κινητήρας του Lead δεν ενέπνεε για νυκτερινές καταδιώξεις - και εκμεταλλευόμενοι την Ιαπωνική νομοθεσία που εκδίδει απλόχερα πινακίδες και δικαιολογεί αλλαγές πλαισίου, άρχισαν να το κυκλοφορούν στο δρόμο για τις εξωτερικές εργασίες του συνεργείου. Πολύ γρήγορα ήρθαν οι πρώτες παραγγελίες και κατασκευάστηκε το επόμενο custom Honda Lead, αλλά αυτή την φορά βασιζόμενο στο μοντέλο των 90 κυβικών. Από εκεί και πέρα έγινε κάτι που δεν το περίμεναν: Οι παραγγελίες άρχισαν να φτάνουν η μία, πίσω από την άλλη, μαζί με υποδείξεις και προτάσεις για βελτιώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθούν σε μία επένδυση ενός εκατομμυρίου Γιεν, ποσό που ακούγεται μεγάλο αλλά αντιστοιχεί σε λιγότερα από 9.000 Ευρώ, για να κατοχυρώσουν το μοντέλο και να ξεκινήσουν την παραγωγή του.

το πρώτο, βασισμένο σε Honda Lead 50

Έτσι γεννήθηκε το “Python” που έχει και κωδική ονομασία - M2Z-01- που προκύπτει από το όνομα του Ιάπωνα μηχανικού που έκανε την αρχική μετατροπή… Προμηθεύτηκαν μία σειρά από παλαιότερα δίχρονα σκούτερ της Honda, που στην Ευρώπη τα γνωρίζαμε ως Dio, και κατασκευάζοντας το δικό τους πλαίσιο, αναρτήσεις, φαίρινγκ, σέλα, όργανα, ηλεκτρονικά και εξάτμιση από το λαιμό και κάτω, προχώρησαν σε παραγωγή κατόπιν παραγγελίας!

Κάπως έτσι, ένα μικρό συνεργείο στην Ιαπωνία συνέχισε την παράδοση των παλαιότερων κατασκευαστών, βγάζοντας το δικό του μοντέλο. Το “Python” ζυγίζει 96 κιλά, έχει ένα τρομακτικά μεγάλο μεταξόνιο στα 1,810mm, συνολικό μήκος 2.250mm και ύψος 890mm με την σέλα να απέχει από το έδαφος μόλις 320mm! Στην Ιαπωνία οι δρόμοι δεν διαθέτουν λακκούβες και τα πεζοδρόμια, όπου επιτρέπεται να ανέβεις, δεν θα προβληματίσουν ποτέ παρά τα μόλις 120mm απόστασης από το έδαφος…. Για τις στροφές και τις μανούβρες, διατηρούμε έντονες αμφιβολίες, αλλά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά εκεί που προορίζεται.

Είναι ίσως αλήθεια ότι οι περισσότεροι διαβάζετε αυτό το κείμενο, εξαιτίας της ενδυμασίας του μοντέλου στην αρχική φωτογραφία, όμως για την ολοκλήρωση του προφίλ πρέπει να πούμε ότι υπάρχει μονάχα μία μοτοσυκλέτα που έχει πάρει την υπογραφή του Katsuhiro Otomo, δημιουργού της σειράς Akira, ως γνήσια replica. Είναι το παρακάτω πρωτότυπο, που επίσης δεν ακούγεται όπως θα έπρεπε εξαιτίας του ασθενικού κινητήρα. Ωστόσο η μοναδικότητά του, έγκειται στην οπτική ταύτιση με την φανταστική μοτοσυκλέτα, και συμμετέχει σε εκθέσεις στην Ιαπωνία και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Το κόστος της υπολογίζεται σε περισσότερα από 100.000 Ευρώ, όχι τόσο γιατί αποτελείται από εξωτικά υλικά, αλλά γιατί ο δημιουργός της, Masashi Teshima, χρεώνει πολύ υψηλά την εργατοώρα…

το πρωτότυπο που έχει την έγκριση του κ.Otomo για γνήσια replica:

 

 

το NM4 Vultus της Honda:

 

WSBK: Jonathan Rea- "Φλερτάρω με την ιδέα του motocross, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα κλείσω το γκάζι"

Ο εξάκις Παγκόσμιος Πρωταθλητής WorldSBK Jonathan Rea λέει ότι πάντα φλερτάρει με την ιδέα να αγωνιστεί στο motocross
Rea MX
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

13/8/2025

Ο επίσης αναβάτης της Yamaha, Jack Miller, που αγωνίζεται στην ομάδα Pramac Yamaha στο MotoGP, είχε πάρει μέρος σε έναν γύρο του πρωταθλήματος Aus Pro MX στο Toowoomba το 2024, όταν ακόμη οδηγούσε για την KTM. Όμως, για τον Rea, που πριν λίγους μήνες βρέθηκε στο Desertmartin οδηγώντας μια Yamaha YZ250, ένας επίσημος αγώνας στο χώμα δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ, κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο World Superbike

Ο Βορειοϊρλανδός αναβάτης, που μεγάλωσε κάνοντας motocross πριν στραφεί στους ασφάλτινους αγώνες ταχύτητας, εξηγεί ότι, παρόλο που φλερτάρει με την ιδέα να τρέξει σε κάποιον αγώνα motocross για μια φορά, γνωρίζει ότι αυτό θα ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτό από την ομάδα του.

"Πάντα φλερτάρω με την ιδέα", δήλωσε ο Rea . "Αλλά, με βάση το συμβόλαιό μου και με σεβασμό προς αυτό, είναι πάντα κακή ιδέα, γιατί έχω εκείνο το κακό που όταν ο άγγελος λέει “Έχεις αγώνα την επόμενη εβδομάδα”, ο διάβολος λέει “Μπορείς να περάσεις αυτόν τον τύπο στην επόμενη στροφή...”, και θα το προσπαθήσω.

"Είναι το δεύτερο αγαπημένο μου άθλημα αλλά νομίζω ότι θα ήταν ένα δύσκολο τηλεφώνημα για να δηλώσω πως έχω τραυματιστεί”.

"Άλλο η προπόνηση, όπου μπορείς να ελέγξεις το περιβάλλον, και άλλο ο αγώνας, αν υπάρχει μια προσπέραση στον τελευταίο γύρο για τη 10η θέση, θα την κάνω!

"Πέρυσι έκανα έναν μικρό διασκεδαστικό αγώνα με τον γιο μου στο Donegal. Υπήρχαν τρεις αγώνες εκείνη τη μέρα, έτρεξα στους δύο, κέρδισα και τους δύο, και ήμουν πολύ χαρούμενος που τερμάτισα και δεν έτρεξα στον τελευταίο, ώστε να πάμε στην τοπική πιτσαρία με την οικογένεια."

Ο Rea πρόσθεσε ότι τελευταία έχει βάλει στο μάτι το Σκωτσέζικο Πρωτάθλημα Motocross.
"Το Σκωτσέζικο Πρωτάθλημα Motocross έχει χτίσει πραγματική δυναμική – εξαιρετικές πίστες, καλά προετοιμασμένες, οπότε ίσως στο μέλλον", είπε.
"Πλησιάζω στην κατηγορία των βετεράνων, οπότε ίσως στην Vets +40. Θα πρέπει να περιμένω μέχρι τότε για να το κάνω!"