Διεθνής διάκριση για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια στο Motostudent 2021

Από τον

Μπάμπη Μέντη

20/7/2021

Το Motostudent δεν είναι απλά ένας διαγωνισμός ανάμεσα σε φοιτητές. Πρόκειται κυρίως για μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ της επιστήμης και της βιομηχανίας με βασικό θέμα τη μοτοσυκλέτα. Το σενάριο είναι πολύ απλό αλλά ταυτόχρονα και πολύ απαιτητικό. Κάθε ομάδα μαθητών θα πρέπει να σχεδιάσει και να κατασκευάσει μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα της κατηγορίας Moto3.

Οι σχεδιαστικοί και τεχνολογικοί περιορισμοί είναι πιο ελεύθεροι, όμως ταυτόχρονα και ο προϋπολογισμός των μαθητών είναι σαφώς περιορισμένος. Μέσα σε αυτό το στενό πλαίσιο κόστους και χρόνου, οι μαθητές θα πρέπει να παρουσιάσουν ένα πλήρως λειτουργικό πρωτότυπο. Η όλη διαδικασία υποστηρίζεται ενεργά από την MEF (Moto Engineering Foundation και την Technopark Motorland.

Επίσης η Red Bull με την KTM προφέρουν έναν παράλληλο διαγωνισμό για κάθε έναν μαθητή ξεχωριστά, όπου ο νικητής έχει τη δυνατότητα παρακολούθησης ειδικευμένων μαθημάτων (π.χ. αεροδυναμικής), ενώ η Ducati και η BMW είναι υποστηρικτές ορισμένων project.

Για παράδειγμα φέτος η Ducati υποστήριξε το πανεπιστήμιο της Bologna στην κατηγορία των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών και μάλιστα κέρδισε την πρώτη θέση, ενώ η BMW Motorrad Hellas είχε υποστηρίξει στην ίδια κατηγορία το ελληνικό πανεπιστήμιο των Σερρών και την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα Hyperion.

Φέτος, 37 πανεπιστήμια απ’ όλο τον κόσμο βρέθηκαν με τις μοτοσυκλέτες που κατασκεύασαν στην πίστα του Aragon στην Ισπανία, όπου πέρασαν από μια σειρά στατικών και δυναμικών ελέγχων, με τελική δοκιμασία την οδήγηση στην πίστα και την επίδειξη των πραγματικών δυνατοτήτων τους.

Η Tyφoon MotoRacing UoWM του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με την μοτοσυκλέτα “Κένταυρος” συγκέντρωσε συνολικά 680,7 βαθμούς και ανέβηκε στη δεύτερη θέση.

Η Panther Racing AUTh της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ ανέβηκε στην 8^η θέση της συνολικής κατάταξης, όμως αναδείχτηκε νικήτρια στην κατηγορία “Best Innovation” για τις καινοτομίες που είχε η μοτοσυκλέτα της.

Πρόκειται για δύο εντυπωσιακές διακρίσεις των ελληνικών πανεπιστημίων, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε πως είμαστε μια χώρα με μηδενική βιομηχανία οχημάτων και ο σκοπός αλλά και οι “αντίπαλοι” αυτού του διαγωνισμού είναι να βρουν οι βιομηχανίες κατασκευής μοτοσυκλετών της Ευρώπης τα επόμενα “ταλέντα” που θα εντάξουν στο δυναμικό των R&D τους.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”