Eicma 2021: Το πρώτο mousse ελαστικών για street χρήση! Πότε έρχεται

Μεικτή λύση με συμπλήρωση αέρα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/12/2021

Το πρώτο παγκοσμίως mousse ελαστικών για ασφάλτινη καθημερινή χρήση, παρουσίασε η RISEMOUSSE, μία μικρή εταιρεία με έδρα την Ιταλία που πρωτοπορεί όμως στην συγκεκριμένη λύση για τα ελαστικά.

Τα mousse είναι η καλύτερη συντροφιά για όλους τους αγωνιζόμενους στο χώμα και εξασφαλίζουν την λειτουργία του ελαστικού χωρίς αέρα, που σημαίνει πως οι αγωνιζόμενοι συνεχίζουν κανονικά την πορεία τους αδιαφορώντας για τρύπες και μικρό-χτυπήματα στην ζάντα που διαφορετικά θα είχαν οδηγήσει σε απώλεια αέρα ενός tubeless ελαστικού ή την καταστροφή του αεροθαλάμου (σαμπρέλα) που είναι επίσης εξαιρετική λύση στο χώμα.

Κάθε φορά που «εντουράδες» έρχονται στο Mega Test, κάνουν την ίδια ερώτηση όταν αρχίζουν να βιώνουν την διαδικασία των απανωτών αλλαγών ελαστικών ή την ανάγκη να βάλουμε ορισμένες φορές σαμπρέλες σε tubeless ελαστικά για να συνεχίσουμε μετά από κάποιο χτύπημα πέτρας. Οι μεγάλες Adventure πάσχουν στο χώμα σε αυτό το κομμάτι (και σε αυτό το κομμάτι όπως κάθε φορά επαναλαμβάνουμε) ιδιαίτερα αν χαμηλώσεις πιέσεις για να βρεις περισσότερη πρόσφυση. Η απώλεια αέρα είναι δεδομένο πως θα συμβεί σε μία παρέα δέκα μοτοσυκλετών. Κι έτσι σχεδόν σε κάθε νέο συμμετέχοντα σε Mega Test γεννάται το ερώτημα αν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε αυτή την ταλαιπωρία χρησιμοποιώντας mousse. Η απάντηση είναι πως όχι, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο μέχρι να βγει ένα νέο προϊόν. Και είναι ανέφικτο γιατί μετά την πρώτη μέρα, το πολύ μετά την δεύτερη ημέρα ενός Mega Test τα mousse θα είχαν γράψει τόσους πολλούς θερμικούς κύκλους που θα είχαν χάσει πλέον την συνοχή τους και θα διαλύονταν μέσα στο ελαστικό. Ακόμη και με οδήγηση σε μικρές ταχύτητες, τα mousse δεν θα επέτρεπαν την κάλυψη μεγάλων αποστάσεων και το κυριότερο δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την μεικτή οδήγηση, όπου βγαίνεις από τον χωματόδρομο σε κάποιο ορεινό επαρχιακό, κάπου στην Βοσνία για παράδειγμα, και αρχίζεις να οδηγείς τέρμα γκάζι και να χαίρεσαι την ταχύτητα για πρώτη φορά μετά από πολλά χιλιόμετρα 1η-2α και λίγο 3η σε απαράδεκτα σκληρές συνθήκες χωματόδρομου.

Με τα παραπάνω μόλις περιγράψαμε και τα προβλήματα που καλείται να προσπεράσει ένα τέτοιο νέο προϊόν που μας έδειξε από κοντά η Risemousse. Η Eicma, η μεγαλύτερη έκθεση μοτοσυκλέτας παγκοσμίως, τραβά όλα τα βλέμματα και γράφουν για αυτή τόσο εκείνοι που πήγαν, όσο και εκείνοι που δεν πάτησαν το πόδι τους, αλλά θεωρούν πως μπορούν να εκφέρουν άποψη για το τι υπήρχε εκεί, μένοντας στις φωτογραφίες και τα Δ.Τ. των εταιρειών. Το νέο Risemousse είναι ένα από τα πράγματα που έπρεπε να ψάξεις και να ανακαλύψεις, χωμένο στην άκρη ενός αχανούς περιπτέρου. Πιάνοντάς το στα χέρια και σηκώνοντάς το μπορείς επίσης να αντιληφθείς κι αυτό που διατείνεται η εταιρεία, πως ο μέσος αναβάτης δεν θα καταλάβει την διαφορά από το πρόσθετο βάρος.

Με κάτω από 500 γραμμάρια το mousse έχει κιόλας αρκετό βάρος ώστε να κάνει διαφορά στο γυροσκοπικό και να νιώθεις το τιμόνι σου πιο βαρύ, όμως ταυτόχρονα τέτοιες διαφορές βάρους μπορεί κανείς να δει και από ελαστικό σε ελαστικό, κι αν δεν μιλάμε για sport χρήση, που έτσι κι αλλιώς δεν προτείνεται αυτό το προϊόν, στις υπόλοιπες συνθήκες είτε δεν θα αντιληφθείς την παρουσία του, είτε είναι κάτι που θα συνηθίσεις γρήγορα. Το αν πράγματι το συνηθίζει κανείς γρήγορα είναι ακόμη άγνωστο και μένουμε στην δική τους δήλωση, καθώς δεν τα έχει δοκιμάσει κανείς άλλος ακόμη.

Η RISEMOUSSE έφτιαξε το mousse για street χρήση έχοντας πρώτα στο μυαλό της την καθημερινή οδήγηση και μετά τις Adventure μοτοσυκλέτες. Στόχος είναι να μην μένεις ποτέ στο δρόμο από απώλεια αέρα στο ελαστικό ενώ το mousse να μπορεί να κρατήσει ακόμη και μία τριετία, δυνητικά και πενταετία, ώστε να μην χρειάζεται αντικατάσταση πριν το ελαστικό που το φιλοξενεί.

Για να ξεπεράσει τα θεμελιώδη προβλήματα της καταστροφής από την θερμοκρασία και τις φθοράς, το mousse δεν καλύπτει όλο θάλαμο του ελαστικού. Το μπλε αφρολέξ που βλέπετε στις φωτογραφίες δείχνει το στρώμα αέρα. Οπότε ο αναβάτης βάζει το mousse και ταυτόχρονα συμπληρώνει και αέρα. Υπάρχει και ειδική μελέτη για αισθητήρες πίεσης που πλέον έχουν, σχεδόν, όλες οι Adventure και αρκετά σκούτερ, οι οποίοι συνεχίζουν να δουλεύουν κανονικά. Ένας θύλακας στο mousse αφήνει χώρο για τον αισθητήρα ο οποίος στην συνέχεια αντιλαμβάνεται την πίεση με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε και πριν, απλά η πίεση αυτή προκύπτει από μικρότερη ποσότητα, καθώς ο υπόλοιπος χώρος καταλαμβάνεται από το mousse.

Ο αέρας αυτός, εκτός από την πλήρωση του ελαστικού είναι και ο τρόπος προστασίας του mousse από την θερμοκρασία καθώς επιτυγχάνεται ομοιογένεια και διαχέεται η πρόσθετη θερμότητα στην επιφάνεια του ελαστικού. Είναι επίσης ο μόνος τρόπος για να λειτουργήσουν σωστά τα ασφάλτινα ελαστικά, που χρειάζονται τον αέρα για να ρυθμίσουν την θερμοκρασία λειτουργίας τους. Τόσο για να ζεσταθούν γρήγορα, όσο και για να αποβάλλουν πρόσθετη θερμότητα και να μην χάσουν τις ιδιότητες τους ή αρχίσουν να παρουσιάζουν μεγαλύτερη φθορά. Η RISEMOUSSE έχει περάσει μεγάλο διάστημα δοκιμών και πήρε και πιστοποίηση TUV για να βεβαιωθεί πως όλα τα ελαστικά θα δουλεύουν σωστά με την ποσότητα αέρα, και φυσικά αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν προτείνεται η αγωνιστική χρήση, ακόμη και ερασιτεχνικά, πέρα φυσικά από την αύξηση βάρους που είναι ο βασικότερος αποτρεπτικός παράγοντας. Για όλες τις άλλες περιπτώσεις όμως το νέο mousse υπόσχεται πως σε περίπτωση που το ελαστικό χάσει αέρα, εσύ θα μπορείς να συνεχίσεις μέχρι το επόμενο βουλκανιζατέρ χωρίς καν να χρειαστεί να σταματήσεις, πέρα από το να κάψεις ταχύτητα. Η απώλεια αέρα στα ελαστικά γίνεται γρήγορα και παρόλο που έχεις χρόνο ακόμη και σε μεγάλες ταχύτητες να σταματήσεις δεξιά, δεν είναι πάντα και το πιο ασφαλές σενάριο, σε αντίθεση με το mousse που θα χάσει μόνο το λεπτό στρώμα αέρα και το ελαστικό θα συνεχίσει να διατηρεί την μορφή του. Αναλόγως της μοτοσυκλέτας και των διαστάσεων, το mousse χωρίς αέρα προσομοιάζει περίπου 1,5bar πίεσης που είναι αρκετό για να κινείσαι με χαμηλές ταχύτητες ή να μην ξεπερνάς τα 80χαω, όπως λέει η RISEMOUSSE για να φτάσεις είτε στον προορισμό σου, είτε σε σημείο που θα μπορείς να το επισκευάσεις.

Στην ερώτησή μας για εκτός δρόμου χρήση, η απάντηση είναι πως δεν μπορούν να προβλέψουν την συμπεριφορά σε μία δοκιμασία όπως του Mega Test, καθώς ξεφεύγει από τον μέσο όρο, αλλά η διέλευση από χωματόδρομο δεν θα ήταν πρόβλημα και μας προσκάλεσαν να τα δοκιμάσουμε. Ο χρόνος θα δείξει αν το επόμενο Mega Test του περιοδικού θα είναι η πρώτη τους παγκοσμίως σκληρή δοκιμή, καθώς η RISEMOUSSE δεν αναμένει να το βγάλει στην παραγωγή μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2022.

Η βασική διαφορά του νέου mousse με όλα όσα ξέρουμε από αυτά που χρησιμοποιούνται στο χώμα, είναι η μετέπειτα επεξεργασία με εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες ώστε ο αφρός να αποκτήσει μόνιμη «μνήμη». Έτσι κι αλλιώς αυτός είναι ο τρόπος κατασκευής, όμως για πρώτη φορά η αλλαγή του υλικού συνδυάστηκε με τόσο χαμηλές θερμοκρασίες ψύξης, ισχυροποιώντας τους δεσμούς σε μοριακό επίπεδο. Μία άλλη διαφορά είναι οι μεγάλες εγκάρσιες αυλακώσεις που επίσης επιτρέπουν την καλύτερη κίνηση του αέρα, μέσα στον αεροθάλαμο. Πρόκειται για μία λύση που αν αποδειχτούν στην πράξη όλα όσα λέει, θα δώσει την ευκαιρία σε όποιον το επιλέξει να έχει μικρότερο ρίσκο από απώλεια πίεσης με μικρές παραχωρήσεις.

Μοτοσυκλέτα 300 ίππων με κυψέλες υδρογόνου - Μπορείς και εσύ να την φτιάξεις χάρη στο MIT

Διαθέσιμη προς όλους η τεχνογνωσία πίσω από το project του αμερικάνικου τεχνολογικού ινστιτούτου!
MIT FCV Ducati 900SS Project
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

29/7/2025

Ομάδα φοιτητών του ΜΙΤ εξέλιξε μοτοσυκλέτα βασιζόμενη σε ένα Ducati 900SS δημιουργώντας μια “ανοικτή πλατφόρμα” μοντέλου με ηλεκτρικό μοτέρ και  κυψέλες καυσίμου υδρογόνου (FCVs), για αναπαραγωγή ή περαιτέρω εξέλιξη, προσφέροντας το λιθαράκι του τους σε μια εναλλακτική πορεία εξηλεκτρισμού απέναντι στην τεχνολογία μπαταριών λιθίου (BEVs)

Όταν η ομάδα ηλεκτρικών οχημάτων (EVT) του ΜΙΤ αποφάσισε να ασχοληθεί με το υδρογόνο, δεν έφτιαξε απλώς ένα project για να πάρει βαθμό. Έφτιαξε ένα θηρίο 300 ίππων, βασισμένο σε ένα Ducati 900SS των ’90s, γεμάτο τεχνολογία αιχμής.

Απαλλαγμένη από τις πολύωρες φορτίσεις που θέτουν το μεγάλο πρόβλημα αυτονομίας των ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας. Με το υδρογόνο, ο ανεφοδιασμός γίνεται σε λεπτά και η μοτοσυκλέτα είναι έτοιμη για χρήση (όπως με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης) διατηρώντας μηδενικούς τους εκλυόμενους ρύπους (όπως και τα υπόλοιπα ηλεκτρικά οχήματα), συνδυάζοντας έτσι τα πλεονεκτήματα των δύο κόσμων. Η ερευνητική ομάδα θέλει να δείξει ότι αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία, αλλά ρεαλιστικό μέλλον.

Το εγχείρημα προφανώς δεν είναι η δημιουργία ενός μοντέλου παραγωγής και κυκλοφορίας. Είναι ένα εργαλείο ερευνάς, ανάπτυξης και καταγραφής δεδομένων. Αποτελεί επίσης μια modular πλατφόρμα καθώς όλα τα βασικά κομμάτια, από την κυψέλη καυσίμου έως τον ηλεκτροκινητήρα, προσθαφαιρούνται με σχετική ευκολία. Μια ανοικτή βάση για μηχανικούς, φοιτητές ή τρελαμένους χομπίστες. Όλο το project είναι open-source. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη οδηγό κατασκευής, διαθέσιμο online σε όποιον θέλει να το αντιγράψει, να το εξελίξει ή να πειραματιστεί φτιάχνοντας και αυτός ένα ως βάση ή να στείλει τις "σημειώσεις" του στο MIT.

MIT FCV Ducati Project

Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο επίτευγμα της ερευνάς, η καταγραφή και διάθεση της πληροφορίας και της γνώσης που αποκομίστηκε από την διαδικασία κατασκευής της μοτοσυκλέτας, καθώς συνήθως η έρευνα και η ανάπτυξη τεχνολογιών υδρογόνου γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες με υψηλά κόστη ενώ το εγχείρημα αυτό θέλει να το ανοίξει σε όλους.

Στο κέντρο, μια μικρή και ελαφριά κυψέλη καυσίμου χορηγία της κορεατικής εταιρείας Doosan Fuel Cell, ικανή να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτροκινητήρα υψηλής απόδοσης, σχεδιασμένο εξ αρχής από την ομάδα για να δώσει προσαρμοστικότητα στις απαιτήσεις του εγχειρήματος σε σύγκριση με εμπορικά διαθέσιμους που είχαν αρχικά δοκιμαστεί. Όλα τα ανωτέρω μετά από αρκετή μελέτη για την βελτιστοποιηση της τοποθέτησης και κόπο, εδράζουν σε ένα πλαίσιο Ducati 900SS με τις αναγκαίες τροποποιήσεις για να χωρέσει όλα τα απαραίτητα εξαρτήματα όπως την ανθρακονημάτινη δεξαμενή υδρογόνου υψηλής πίεσης, τον κινητήρα, τα ηλεκτρονικά, το συστημα ψύξης και την μπαταρία υποβοήθησης.

MIT FCV Ducati Project

Όπως αναφέρει ο υπεύθυνος του project, Aditya Mehrotra,παρότι η ομάδα δεν είναι η πρώτη που δημιουργεί υδρογονοκίνητη μοτοσυκλέτα, είναι η πρώτη που διαθέτει την τεχνογνωσία στον κόσμο. Με την υποδομή υδρογόνου να είναι ακόμα στα σπάργανα, πλην εξαιρέσεων, δύσκολα θα βρεις πρατήριο. Αλλά τέτοια projects είναι αυτά που βάζουν τα θεμέλια για να αλλάξουν τα δεδομένα των υποδομών.

H μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ένα εργαστηριακό πρωτότυπο, αλλά είναι και ένα σήμα προς τη μοτοσυκλετιστική κοινότητα, πως το μέλλον των δύο τροχών μπορεί να είναι καθαρό, γρήγορο και απολαυστικό με υδρογόνο και ίσως πιο ελαφρύ από ότι αν την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ αναλαμβάνουν συστοιχίες μπαταριών. Οι δεξαμενές για τις κυψέλες υδρογόνου μπορούν επίσης να γεμίζουν σε μόλις 5 λεπτά, αποφεύγοντας έτσι και τις πολύωρες φορτίσεις.

MIT FCV Ducati Project