Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2019: Δεν θα πραγματοποιηθεί – Χρονικό κι αιτίες

Απόφαση που δεν είναι ούτε έκπληξη ούτε ανησυχητική για το μέλλον...
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/12/2018

Τα μέλη του Κλάδου Εισαγωγέων Δικύκλων εντός του ΣΕΑΑ, ψήφησαν την περασμένη εβδομάδα παίρνοντας οριστικά πλέον την απόφαση να μην γίνει η Έκθεση Μοτοσυκλέτας για το 2019, με ψήφους –κατά πληροφορίες- οκτώ κατά και τρεις υπέρ. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να ψάξει κανείς ποιος ήταν υπέρ και ποιος κατά, καθώς πρόκειται για μία αναμενόμενη εξέλιξη από την στιγμή που οι φωνές του «όχι» ξεπερνούσαν το 50% ήδη από το Σεπτέμβριο. Χωρίς αυτό να είναι έκπληξη ακόμη και τότε. Η πραγματική έκπληξη ήταν που πραγματοποιήθηκε Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2018, καθώς ήδη από το 2017 που ο Κλάδος Δικύκλων αποφάσισε να επαναφέρει την Έκθεση μετά παρόδου εννέα ετών, η αρχική εκτίμηση ήταν πως θα διοργανώνεται ανά διετία. Ωστόσο μία άνοδος στις πωλήσεις μοτοσυκλετών ακριβώς τέτοια εποχή έναν χρόνο πριν, τόνωσε προσωρινά το ηθικό των εισαγωγέων που πίστεψαν πως οι πωλήσεις του ’18 θα συνεχίσουν με την ώθηση που τους έδωσε το άλμα στο τέλος του ’17, παίρνοντας έτσι την απόφαση να πραγματοποιήσουν τα γενναία έξοδα για την διοργάνωση μίας νέας Έκθεσης.

Κι όμως, το πισωγύρισμα της αγοράς στην αρχή του 2018 ήταν τέτοιο, που μπήκαν στην διαδικασία να ανιχνεύσουν την πιθανότητα μίας ακύρωσης της απόφασής τους, παρόλο που πλέον είχαν ολοκληρωθεί οι αρχικές διεργασίες. Σε περίπτωση που η απόφαση για την Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2018 λαμβανόταν τον περασμένο Ιανουάριο, τότε το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν να την αφήσουν για το επόμενο έτος, δηλαδή για το 2019…

Αυτή η σειρά των γεγονότων, λίγο ή πολύ, επεξηγεί και την τωρινή απόφαση, αν και για κάθε έναν που ψήφησε «όχι» συντρέχουν μία σειρά από διαφορετικούς λόγους και σίγουρα όχι ένας και μόνο. Σε κάθε περίπτωση η παράλειψη μίας χρονιάς ή η καθιέρωση σε διετή εμφάνιση της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας δεν είναι παρά μία σωστή λύση για το μέγεθος της αγοράς στην Ελλάδα αυτή την στιγμή. Άλλωστε ήταν η τεράστια καθίζηση που την εξαφάνισε για εννέα συνεχή χρόνια, πριν επανέλθει για πρώτη φορά το 2017.

Ας πάρουμε το δικό μας παράδειγμα, το παράδειγμα του περιοδικού MOTO, που στις τελευταίες δύο Εκθέσεις διατηρούσε το μεγαλύτερο περίπτερο του Ειδικού Τύπου και αναλάμβανε την διενέργεια των Test Ride εκ μέρους της διοργανώτριας. Απασχολώντας 12 άτομα το ελάχιστο κατά ημέρα, διαχειριζόμασταν έναν στόλο πλέον των 40 μοτοσυκλετών, ενώ παράλληλα είχαμε προετοιμάσει και διανέμαμε δωρεάν, μία ειδική έκδοση με τα μοντέλα της Έκθεσης, που από μόνη της ήταν σαν να νοικιάζουμε ένα ακόμη περίπτερο. Το δυσανάλογο αυτό έξοδο γινόταν φυσικά για να προβάλλουμε το περιοδικό και το site σε μία όμως εποχή που δεν υπάρχει σοβαρό διαφημιστικό έσοδο και οι μόνοι που συντηρούν την αυτονομία ενός εντύπου είναι λίγοι (αλλά αρκετοί ευτυχώς) αναγνώστες, με τους υπόλοιπους να χάνονται στην βαβούρα της διαδικτυακής κίνησης. Προσμετρήστε και το γεγονός πως ένα μήνα μετά την Έκθεση το περιοδικό διοργανώνει και το μεγαλύτερο Test Ride Event της Ευρώπης δεσμεύοντας την πίστα των Μεγάρων –με ένα μεγάλο κόστος- και τα μαθηματικά γίνονται πολύ σκληρά για να μην δώσουν αρνητικό πρόσημο...

Δυσανάλογο λοιπόν έξοδο για κάθε έναν που βρισκόταν στο Κέντρο Ξιφασκίας, που έφτασε να μην χωρά τους εκθέτες προσπαθώντας να αυξήσει έσοδα προσθέτοντας περίπτερα, φτάνοντας ακόμη κι έτσι, να μένουν εταιρίες εκτός, και τα παράπονα εκατέρωθεν να αρχίσουν να διαφαίνονται. Το κόστος λοιπόν είναι ο πρώτος και κυρίαρχος λόγος που δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος, κι έπειτα είναι όλες οι υπόλοιπες λεπτομέρειες, από το γεγονός πως η Αθήνα πάσχει σε Εκθεσιακούς χώρους, πως το Κέντρο Ξιφασκίας φλερτάρει με την κατεδάφιση σε περίπτωση που το πρώην αεροδρόμιο γίνει τελικά πάρκο, Καζίνο και πολυκατοικίες, και όχι μία πίστα – για παράδειγμα, πράγμα που θα μας έκανε όλους υπερβολικά ευτυχισμένους - Και που είναι πιο ρεαλιστικό σενάριο αν θέλετε, καθώς βολικά ξεχνάνε όλοι να μας πουν πως για να αντέχει την προσγείωση ο διάδρομος, υπάρχουν από κάτω τεράστιοι ογκόλιθοι από μπετόν που φτάνουν στα οκτώ μέτρα και κατά την τοποθέτησή τους ξηλώθηκαν και τα άγκιστρά τους… ότι πρέπει για να γίνει πίστα δηλαδή, διότι αυτά από εκεί δεν βγαίνουν!

Με το Κέντρο Ξιφασκίας να φλερτάρει με την εξαφάνιση αλλά και αδυνατώντας να εξυπηρετήσει το σύνολο, οι επόμενες πιθανές τοποθεσίες απλά αυξάνουν το κόστος ακόμη περισσότερο. Από εκεί και πέρα έρχονται μία σειρά άλλων λόγων κι αιτιών, καθώς κάθε εταιρία έκανε την αποτίμησή της, προσπαθώντας να βρει λόγους για μία ετήσια Έκθεση. Στην Ελλάδα -ακόμη και τώρα – το λεγόμενο “hard sale” η πώληση δηλαδή κατευθείαν από το περίπτερο της Έκθεσης ή τις αμέσως επόμενες ημέρες από κάποιον που έχει «ψηθεί» στους διαδρόμους της, εξακολουθεί να είναι ένα μέτρο, παρόλο που ο κόσμος έχει από καιρό σταματήσει να αγοράζει με αυτό τον τρόπο. Από την άλλη οι εταιρίες φαίνεται πως προσμένουν σε κάτι τέτοιο γιατί τα λειτουργικά έξοδο καλύπτονται με δυσκολία, έχοντας συμπιέσει τις τιμές των μοντέλων, προσπαθώντας να απορροφήσουν τους υψηλότερους δασμούς και την φορολογία, με τους υποψήφιους πελάτες στο τέλος να μην είναι και ικανοποιημένοι, συγκρίνοντας τελική τιμή μεγαλύτερη από άλλες χώρες. Και φυσικά το παράπονό τους θα το πουν εκεί, στην κάθε εταιρία, διότι το Υπουργείο Οικονομικών δεν έχει περίπτερο στην Έκθεση Μοτοσυκλέτας…

Ωστόσο επισκέπτες υπάρχουν και μάλιστα μπόλικοι, ο κόσμος θέλει και την Έκθεση να δει και τα μοντέλα και τον εξοπλισμό αναβάτη, αλλά δυσκολεύεται να κάνει το επόμενο βήμα. Είναι θέμα αδυναμίας και όχι αδιαφορίας κι εκεί έγκειται το θεμελιώδες πρόβλημα, όλοι θέλουμε την Έκθεση Μοτοσυκλέτας, εμείς να σας υποδεχόμαστε στα περίπτερα κι εσείς να έρχεστε να μας βλέπετε, αλλά μόνο για αυτό υπάρχουν κι άλλοι, λιγότεροι πολυέξοδοι τρόποι!

Με την ευκαιρία ο θεσμός του περιοδικού μας, το Test Ride Event, παραμένει και θα διοργανωθεί και την επόμενη χρονιά, ενώ όπως όλοι όσοι έρχονται λένε, είναι σαν μία ζωντανή έκθεση από την στιγμή που όλα τα νέα μοντέλα είναι μπροστά σου, τα ακούς και τα οδηγείς! Παράλληλα κι άλλες εκδηλώσεις, όπως οι «Ημέρες Μοτοσυκλέτας», θα έχουν το 2019 αναβαθμισμένο ρόλο να επιτελέσουν, από την στιγμή που δεν θα γίνει η Έκθεση Μοτοσυκλέτας του Κλάδου Δικύκλου στον ΣΕΑΑ… Ας αφήσουμε μία πιθανότητα ανοικτή, μήπως γίνει τον Ιανουάριο ακριβώς το αντίθετο με πέρσι και εξαιτίας ξαφνικών γενναίων πωλήσεων να αποφασίσουν εκτάκτως να την επαναφέρουν… κι ας προετοιμαζόμαστε έτσι κι αλλιώς για το 2020, εκεί που όπως διαβάζετε στο τρέχον τεύχος με τις εξελίξεις της EICMA, η γκάμα των εταιριών θα αρχίσει να αλλάζει ριζικά, με κορύφωση το 2022 και ορίζοντα το 2025…

Η Bajaj δυσκολεύεται να κατασκευάσει ηλεκτρικά οχήματα λόγω σοβαρής έλλειψης υλικών

O ινδικός όμιλος, νέος ιδιοκτήτης KTM, θα φτιάξει μόνο το 50% της παραγωγής
Bajaj EV hault
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

7/8/2025

Η Bajaj, ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές οχημάτων στον κόσμο, αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στην παραγωγή ηλεκτρικών δίτροχων και τρίτροχων οχημάτων, εξαιτίας της έλλειψης υλικών που είναι κρίσιμα για την κατασκευή EVs.

Η επιβεβαίωση ήρθε από τον οικονομικό διευθυντή της εταιρείας, Dinesh Thapar, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των οικονομικών αποτελεσμάτων της εταιρείας:

"Αυτή τη στιγμή, φαίνεται ότι θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε περίπου το 50%-60% του σχεδίου μας για ηλεκτρικά δίτροχα αυτό το τρίμηνο και περίπου το 70%-80% του σχεδίου για τα ηλεκτρικά τρίτροχα", ανέφερε χαρακτηριστικά.

Η καθυστέρηση στην παραγωγή αποδίδεται στην έλλειψη σπάνιων γαιών, στοιχείων που είναι απαραίτητα για την κατασκευή ηλεκτροκινητήρων. Η Ινδία είναι μια από τις σημαντικότερες αγορές για ηλεκτρικά δίτροχα, τρίτροχα και επαγγελματικά οχήματα, με τις ελαφριές μοτουκλέτες και τα σκούτερ να κυριαρχούν στους δρόμους. Η τεχνολογία ηλεκτρικών οχημάτων έχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα σε αστικά περιβάλλοντα με κυκλοφοριακή συμφόρηση και η Ινδία αποτελεί βασικό πεδίο ανάπτυξης.

https://www.motomag.gr/news/epikairotita/i-bajaj-dyskoleyetai-na-kataskeyasei-ilektrika-ohimata-logo-sobaris-elleipsis

Παρότι η ανακοίνωση αφορά κυρίως τα ηλεκτρικά τρίτροχα της Bajaj, η κατάσταση ενδέχεται να επηρεάσει και μικρότερους κατασκευαστές ηλεκτρικών μοτοσυκλετών στην Ινδία. Η Bajaj απασχολεί περίπου 8.800 εργαζόμενους και παρήγαγε πάνω από 6 εκατομμύρια οχήματα το 2024. Αν μια τέτοια βιομηχανική δύναμη δυσκολεύεται, μικρότερες εταιρείες, ενδέχεται να βρίσκονται υπό ακόμη μεγαλύτερη πίεση.

Τα ηλεκτρικά οχήματα έχουν πλέον ενταχθεί στην καθημερινότητα πολλών ασιατικών αγορών και παλεύουν και της Ευρώπης, ενώ τα ερωτήματα γύρω από το τι απαιτείται για την κατασκευή τους πληθαίνουν.

Συνήθως, η προσοχή στρέφεται στις μπαταρίες και όχι άδικα. Είναι βαριές, ακριβές και έχουν το δικό τους περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Όμως, οι σπάνιες γαίες δεν χρησιμοποιούνται στις μπαταρίες ιόντων λιθίου. Οι μπαταρίες περιέχουν κυρίως λίθιο και κοβάλτιο, όχι σπάνιες γαίες.

Η πραγματική ανάγκη βρίσκεται στους μαγνήτες.

Οι ηλεκτροκινητήρες, δηλαδή αυτό που ωθεί τις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, βασίζονται σε μαγνήτες  και εδώ μπαίνουν στο προσκήνιο οι σπάνιες γαίες. Μιλάμε για στοιχεία όπως νεοδύμιο, σαμάριο, αλλά και λίγο τερβίο ή δυσπρόσιο για βελτιωμένη απόδοση και ανθεκτικότητα σε υψηλές θερμοκρασίες.

Οι μαγνήτες αυτοί είναι μικροί, εξαιρετικά ισχυροί και ιδανικοί για τις υψηλές απαιτήσεις απόδοσης των ηλεκτροκινητήρων, ειδικά σε δίτροχα που θέλουν να συναγωνιστούν μοτοσυκλέτες εσωτερικής καύσης.

Άρα, μπορεί οι σπάνιες γαίες να μην βρίσκονται μέσα στις νεότερες μπαταρίες, αλλά είναι απολύτως κρίσιμες για τη λειτουργία των ηλεκτροκινητήρων  και κατά συνέπεια, για ολόκληρη την λειτουργία ενός ηλεκτρικού οχήματος.

Bajaj EV hault

Η Κίνα κατέχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σπάνιων γαιών και κυριαρχεί τόσο στην εξόρυξη όσο και στην επεξεργασία. Άλλες χώρες με σημαντικά αποθέματα είναι η Βραζιλία, η Ινδία, η Αυστραλία και η Ρωσία. Οι παγκόσμιες εντάσεις και οι εμπορικές ανησυχίες ίσως αποτελούν μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Bajaj και κατ’ επέκταση και οι υπόλοιποι κατασκευαστές ηλεκτρικών οχημάτων.