ElectReon: Δρόμοι... φορτιστές! [video]

Ένα διαφορετικό μέλλον στην ηλεκτροκίνηση
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

2/10/2019

Η ElectReon είναι μια ισραηλινή εταιρεία που προσεγγίζει το θέμα της ηλεκτροκίνησης από μια διαφορετική σκοπιά και προσφέρει τη δική της εναλλακτική. Η δουλειά της αρχικά, είναι να μετατρέπει τους δρόμους σε φορτιστές ηλεκτρικών οχημάτων, όπως θα αναλύσουμε και παρακάτω και συνάμα να εξοπλίζει τα οχήματα με έναν “αποδέκτη” του ηλεκτρικού φορτίου. Έτσι, απευθύνεται σε όλες τις εταιρείες αυτοκινήτων έμμεσα, προσφέροντας ένα διαφορετικό “ηλεκτρικό” μέλλον. Την φιλοσοφία της σύμπραξης των εταιρειών, αλλά με διαφορετική προσέγγιση, ακολουθεί και η Kymco μέσα από την IONEX –όπως είχατε διαβάσει παλιότερα εδώ- καθώς με τη σειρά της προσκαλεί τις υπόλοιπες εταιρείες δικύκλων να κάνουν το επόμενο βήμα προς την ηλεκτροκίνηση, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά την πλατφόρμα της με τις αποσπώμενες μπαταρίες και του σταθμούς επαναφόρτισης.

Για την υλοποίηση του σχεδίου της ElectReon γίνεται μια μικρή επέμβαση στον δρόμο, όπου "φυτεύονται" οι φορτιστές και έτσι δημιουργείται ένα μονοπάτι που παρέχει συνεχή φόρτιση στα ηλεκτρικά οχήματα. Τα οχήματα λαμβάνουν το ηλεκτρικό φορτίο μέσα από έναν δέκτη που έχει εγκατασταθεί απ’ την ElectReon στο κάτω μέρος του αμαξώματος.

Η τεχνολογία έχει δοκιμαστεί ήδη στο Ισραήλ, στην Beit Yanai και η ElectReon σε δοκιμές της κατάφερε να φορτίσει ένα Renault Zoe με 8,5 kW σε απόσταση 19,8 μέτρων, ενώ ο στόχος της για την ίδια απόσταση είναι να φτάσει τις 15 kW. Η επόμενη δοκιμή βέβαια, θα πραγματοποιηθεί στην άλλη άκρη της Ευρώπης, στη νήσο Gotland της Σουηδίας σε δρόμο μήκους 1.609 μέτρων.

Το αρχικό πλάνο της εταιρείας είναι να εξοπλίσει πρώτα τους κεντρικούς δρόμους των πόλεων με τους φορτιστές της και στη συνέχεια να επεκταθεί σε δευτερεύοντες. Με την υλοποίηση του πλάνου, αναφέρει πως θα μειωθεί η ρύπανση της ατμόσφαιρας, κάτι που δεν είναι απόλυτα σωστό και ισχύει μόνο στην περίπτωση που ο ηλεκτρισμός παράγεται από ανακυκλώσιμες πηγές ενέργεια. Αυτό που ισχύει -μακροπρόθεσμα- είναι πως μόλις μια πόλη γίνει τελείως “ηλεκτρική”, συνάμα με την κατάργηση των κινητήρων εσωτερικής καύσης σε όλα τα οχήματα, τότε ναι θα δημιουργηθεί περισσότερος χώρος στις πόλεις από την κατάργηση των βενζινάδικων. Το κατά πόσο θα αξιοποιηθεί ο χώρος σωστά με τη δημιουργία περισσότερων πάρκων για τα παιδιά, όπως περιγράφει το video, είναι άλλο κομμάτι διότι μπορεί πολύ εύκολα να αντικατασταθεί από άλλη μια πολυκατοικία.

Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι η ElectReon δεν ενστερνίζεται τη φιλοσοφία της IONEX με τους σταθμούς επαναφόρτισης των μπαταριών και μάλιστα αναφέρει πως θα μειωθούν και αυτοί με τη σειρά τους όταν δίκτυό της ολοκληρωθεί. Το όραμα της ElectReon δεν περιορίζεται στο να παραμείνει μονάχα μια εταιρεία που μετατρέπει τους δρόμους σε φορτιστές και εγκαθιστά στα οχήματα τον απαραίτητο εξοπλισμό, αλλά προσβλέπει στο να νοικιάζει ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ενώ στοχεύει και στη διαχείριση των ενός στόλου από αυτόνομα οχήματα, όταν η τεχνολογία το επιτρέψει.

Η πρόταση της ElectReon για ένα “ηλεκτρικό” μέλλον είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Δημιουργεί όμως πολλά ερωτήματα σχετικά με το αν η τεχνολογία της μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες, διότι ο δέκτης που εφαρμόζεται κάτω απ’ τα αυτοκίνητα έχει μεγάλες διαστάσεις και –στην παρούσα φάση με την υθπάρχουσα τεχνολογία- δεν βολεύει χωριατξικά η τοποθέτησή του σε μοτοσυκλέτες. Επίσης, σε χώρες που έχουν ακραίες θερμοκρασίες, είτε πολύ υψηλές είτε πολύ χαμηλές, δεν γνωρίζουμε κατά πόσο θα επηρεάζεται η μεταφορά του ηλεκτρικού φορτίου απ’ το δρόμο στο όχημα. Όλα αυτά θα τα δούμε στο μέλλον, το οποίο με τον ρυθμό εξέλιξης της τεχνολογίας, θα είναι πολύ πιο κοντινό απ' ό,τι νομίζουμε.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”