Ελληνική πρόκριση: Το Γερμανικό MOTORRAD εκθειάζει DCR-018!

Θα εκτεθούν στο MOTO Test Ride Event 2019!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

10/5/2019

Απίθανο αφιέρωμα στην ειδική έκδοση του MOTORRAD που ξεκινά από το εξώφυλλο με τις λέξεις Ελληνική, Θεϊκή και Λαμπρή για να επεκταθεί ακόμη πιο διθυραμβικά σε ένα μεγάλο αφιέρωμα στις επόμενες σελίδες κλείνοντας με ένα «ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ»!

Μιας και δεν είσαστε όλοι αναγνώστες της έντυπης έκδοσης του ΜΟΤΟ, διότι αν ήσασταν θα είχατε ήδη αντιληφθεί πως οι Γερμανοί λένε λίγα και όχι υπερβολές, να κάνουμε μία πολύ σύντομη εξήγηση για το πώς έφτασαν οι ξένοι ένας-ένας να παθαίνουν υστερία: Διότι δεν είναι Έλληνες! Ορίστε, τώρα το έχουμε εξηγήσει...

Ο κύκλος των αναγνωστών που παρακολουθεί σε κάθε τεύχος την δημιουργία της DCR-018 -κατά αποκλειστικότητα- από την σχεδίαση, το σετάρισμα των μηχανημάτων, την δημιουργία των ειδικών εργαλείων και όλα τα υπόλοιπα - αντιλαμβάνεται πως είναι ένα μικρό θαύμα όταν κατεβάζεις μία μοτοσυκλέτα που έχει τόση πολύ δουλειά από τον πάγκο, και δύο αναβάτες με διαφορετικό ύψος την καβαλούν με μηδέν χιλιόμετρα και πηγαίνουν γρήγορα, πραγματικά γρήγορα!

Αυτό σημαίνει ένα πράγμα, πως ότι έχει γίνει, έχει γίνει αλάνθαστα! Παρουσιάζουμε αρκετές custom μοτοσυκλέτες στο περιοδικό, εξαιρετικές δουλειές που τις οδηγούμε πρώτα ή που έχουμε παρακολουθήσει την εξέλιξή τους, όπως και των δύο DCR. Μία τέτοια περίπτωση είναι του Πέτρου Χατζηροδέλη και των πανέμορφων custom μοτοσυκλετών που επίσης τους κάναμε τα πρώτα τους χιλιόμετρα.

Για αυτό και όταν εμείς λέμε πως δεν είναι το ίδιο, θα πρέπει να γίνει αποδεκτό.

Η DCR-018 είναι μία περίπτωση που αντίστοιχη δεν έχει υπάρξει στην Ελλάδα, και για αυτό ίσως θα δει κανείς κάποιους που αδυνατούν να καταλάβουν για πιο λόγο εκστασιάζονται οι υπόλοιποι, εμείς και ο ξένος ειδικός τύπος, για την ιδιαίτερη σε εμφάνιση DCR-018. Δεν είναι μία μοτοσυκλέτα που φτιάχτηκε για να λες τι όμορφη που είναι.

Δεν πωλείται - εκτός κι αν κάποιος θέλει να ξοδέψει μία μικρή περιουσία – δεν είναι στατική επίσης.

Δουλεύει εξαιρετικά και εκκωφαντικά μπορούμε να σας πούμε, και ο στόχος της ήταν να αποκαλύψει την κατασκευαστική δεινότητα της DNA Filters και να τραβά τον κόσμο, δηλώνοντας την παρουσία της. Να αναδεικνύει τα καλύτερα φίλτρα του κόσμου, τα ελληνικά. Κι αυτό το έχει καταφέρει πλήρως και με το παραπάνω! Κι αφιερώματα όπως αυτό στο MOTORRAD για μία εταιρία καθαρά εξαγωγική, όπως η ελληνική DNA, είναι εργαλεία για την δουλειά της.

Από την σχεδίαση ενός πλαισίου που είναι ρεζερβουάρ, είναι ταυτόχρονα και φαίρινκγ, είναι και το βασικό δομικό στοιχείο για έναν κινητήρα που μέχρι πριν αποτελούσε ενεργό μέρος του πλαισίου, που δυσκολεύει τα πράγματα όταν δεν έχεις σχεδιάσει ο ίδιος και τον κινητήρα, μέχρι την επιλογή των γεωμετρικών στοιχείων, των αναρτήσεων, των φρένων και όλου του R&D που απαιτεί κάτι τέτοιο, ώστε να καταλήξεις να έχεις ένα έκθεμα που ταυτόχρονα αποτελεί μαγεία στον δρόμο, ο δρόμος που πρέπει να περάσεις δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, και δεν είναι ευθεία.

Πολλοί μπορούν να σχεδιάσουν, λίγοι να κατασκευάσουν, και ένας-δύο να φτιάξουν κάτι που δεν έχει λάθη και τραβά τα βλέμματα όλου του κόσμου. Και μέχρι τώρα δεν υπάρχει άλλος Έλληνας που να έχει καταφέρει κάτι αντίστοιχο!

Ο Ντίνος και ο Μάριος Νικολαΐδης δεν απολαμβάνουν αυτή την μοναξιά, για αυτό και σπαταλούν ακόμη περισσότερο από τον χρόνο τους για να αναλύσουν σε εμάς κάθε βήμα και για αυτό και εμείς καθόμαστε και ξημεροβραδιαζόμαστε για να τα μεταφέρουμε στο περιοδικό, ώστε στο τέλος να υπάρχει βήμα-βήμα όλη τους η εμπειρία αποτυπωμένη!

Βασικά και θεμελιώδη πράγματα, όπως το από που ξεκινούν να σχεδιάζουν, που τοποθετούν την τελεία στον τρισδιάστατο ψηφιακό κενό, μέχρι την γεωμετρία, το πώς μετρούν και ξανά μετρούν έναν εφιστάμενο κινητήρα, πως φτιάχνουν έναν άξονα ψαλιδιού που η BMW δεν έχει και στηρίζεται σε ρουλεμάν μόνο… όλα αυτά, είναι μαθήματα αποτυπωμένα που εξηγούν τα βήματα της DCR…

Οι Γερμανοί στο MOTORRAD -ναι και για αυτό- τράβηξαν το βλέμμα τους μόλις είδαν μπόξερ. Ξέρουν όμως να αναγνωρίζουν τι σημαίνουν οι κυψέλες που βλέπουν, αντιλαμβάνονται από τις φωτογραφίες ακόμη την μοναδικότητα και την κατασκευαστική αρτιότητα, διαφορετικά θα του έκαναν μία παρουσίαση ή και καθόλου. Ούτε ειδικές εκδόσεις, ούτε και εξώφυλλα.

Αυτά είναι για τους λίγους, κι εκεί ανήκει η DCR-018!

Το MOTORRAD δεν είναι το πρώτο, ούτε και το τελευταίο. Βλέπετε η DCR-018 από την ημέρα που παρουσιάστηκε στην EICMA δεν έχει σταματήσει να τραβά την δημοσιότητα, ενώ για πρώτη φορά σε ευρύ κοινό στην Ελλάδα θα εκτεθεί τώρα άμεσα, στο TEST RIDE EVENT του MOTO!

Αμέσως μετά αναχωρεί για το εξωτερικό όπου έχει προσκληθεί για μία σειρά από τα μεγαλύτερα events και εκθέσεις μοτοσυκλέτας, εκεί όπου θα την ξανά βρούμε κι εμείς…

Όσοι έρθετε στο MOTO Test Ride Event θα έχετε την ευκαιρία να την δείτε από κοντά μαζί με την μεγαλύτερη εξαδέλφη της, την DCR-017 και τρομάρα όλων μας… να την ακούσετε κιόλας!

 

 

Wayne Gardner: Φροντίζει ο ίδιος πλέον τα τρόπαια και το αρχείο του

Πριν το έκανε η μητέρα του 1ου Αυστραλού Παγκόσμιου Πρωταθλητή στη μεγάλη κατηγορία
Wayne Gardner
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/9/2025

Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.

Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.

Wayne Gardner

“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες

Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.

Wayne M Gardner

Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.

Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.

Wayne M Gardner

Η εκτενής συλλογή, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει:

  • 1.000+ φωτογραφίες σε κορνίζες και κιβώτια
  • 1.000+ τρόπαια, πλακέτες, κρυστάλλινα αντικείμενα, ασημένια σκεύη
  • Μοντέλα μοτοσυκλετών και αναμνηστικά
  • Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80
Wayne M Gardner

Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner

Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.

Wayne M Gardner

“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.

Wayne M Gardner

Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.

Wayne M Gardner