Ένα Fireblade στην κούτα για 9000€

Πουλήθηκε καινούριο 20 χρόνια μετά
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/2/2020

Θα είναι πάντα συναισθηματικά φορτισμένη η σκηνή που ανοίγεις την πόρτα ενός σκοτεινού δωματίου και αντικρίζεις μια ολοκαίνουρια μοτοσυκλέτα, η οποία είναι μέσα στο κουτί της για 20 ολόκληρα χρόνια. Η κίτρινη Honda Fireblade που βλέπετε σε αυτές τις φωτογραφίες είναι ακριβώς όπως έφυγε από την γραμμή παραγωγής του εργοστασίου και έφτασε σε ένα τοπικό κατάστημα της Ισπανίας στα μέσα του 2000. Έκτοτε έμεινε αποθηκευμένη για είκοσι ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχει δουλέψει ο κινητήρας της ποτέ. Οι λόγοι που ο ιδιοκτήτης της δεν είχε την επιθυμία να την οδηγήσει είναι άγνωστοι.

Ίσως να βρέθηκε στα χέρια του για άλλους λόγους  που να έχουν να κάνουν με εμπορική συναλλαγή και να μην είναι καν μοτοσυκλετιστής ο ίδιος. Αν πάντως την κράτησε σε αυτή την κατάσταση για να ανέβει η αξία της στο μέλλον, μάλλον η επένδυση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Μετά από είκοσι χρόνια κατάφερε να την πουλήσει για 9.000€ στο eBAY, που είναι λιγότερα λεφτά σε σχέση με εκείνα που κόστιζε καινούρια η μοτοσυκλέτα το 2000. Όσο για την συλλεκτική αξία της συγκεκριμένης Fireblade, υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις. Η 929 ήταν η πρώτη Fireblade με εμπρός τροχό 17 ιντσών και διέθετε πλαίσιο pivot-less (το ψαλίδι έδενε κατευθείαν στα κάρτερ του κινητήρα και όχι στο πλαίσιο), που ήταν η “νέα” ιδέα της Honda εκείνη την εποχή (ξεκίνησε από τα Firestorm και ακολούθησαν τα VFR 800F και Fireblade), έστω κι αν στην πραγματικότητα πρόκειται για αντιγραφή του πλαισίου των αερόψυκτων Ducati 750/900 SS. Εμπορικά η 929 αποδείχτηκε αποτυχία σε σχέση με τους προκατόχους της, διότι η Yamaha είχε ήδη το R1 και η Suzuki για πρώτη φορά είχε ολοκαίνουριο GSX-R1000R. Το επόμενο μοντέλο 954 είχε καλύτερη τύχη εμπορικά, όχι τόσο γιατί ο υπερκυβισμένος κινητήρας του έβγαζε περισσότερα άλογα από τα 1000αρια του ανταγωνισμού, όσο γιατί ήταν η ομορφότερη Fireblade που είχε σχεδιάσει η Honda έως τότε. 

SYM Arctic Route 2025, μέρος 4ο - The Way to the North Pole [Gallery]

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα με το SYM ADXTG 400
Μητσάκης
Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”

 

Motorin