Ένας μηχανόβιος στο τιμόνι της BMW

Από τους αγώνες στη διευθυντική καρέκλα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/8/2019

Όλα εξηγούνται με την λογική.  Το γεγονός πως η BMW έφτιαχνε μοτοσυκλέτες “για γιατρούς και δικηγόρους” έως τις αρχές του 2000 και τώρα είναι μια εταιρεία που έχει κυρίαρχη εμπορική θέση σε όλες τις αγορές του κόσμου και φτιάχνει μοτοσυκλέτες ακόμα και για “τελειωμένους κάγκουρες” όπως το S 1000 XR, έχει κι αυτό μια λογική εξήγηση. Και η εξήγηση δεν είναι άλλη από τους ανθρώπους που την διοικούν και σχεδιάζουν τις μοτοσυκλέτες της. Όλοι όσοι έχουν κάτσει σε καυτές διοικητικές καρέκλες της εταιρείας τα τελευταία χρόνια είναι πραγματικοί μηχανόβιοι. Όχι μόνο αυτό, αλλά κάνουν περισσότερα χιλιόμετρα με τις μοτοσυκλέτες τους απ’ ότι κάνει η μέσος όρος των μοτοσυκλετιστών.

Κι όποιος οδηγάει καθημερινά τις μοτοσυκλέτες που σχεδιάζει και πουλάει, είναι λογικό να έχει καλύτερα αποτελέσματα από έναν διευθυντή που πάει με το αυτοκίνητο στη δουλειά και αποκαλεί τις μοτοσυκλέτες που πουλά ως “προϊόν”. Για εμάς τους δημοσιογράφους που πάμε στις διεθνείς παρουσιάσεις στο εξωτερικό και μιλάμε με τους ανθρώπους που σχεδίασαν και κατασκεύασαν την κάθε μοτοσυκλέτα, δεν αποτελεί έκπληξη η αλλαγή φιλοσοφίας στην BMW, ούτε αποτελεί μυστήριο η εκτόξευση των πωλήσεών της.

Οπότε δεν είναι έκπληξη που πριν λίγες ημέρες, Διευθυντής Ανάπτυξης της BMW Motorrad ανέλαβε ο νικητής του αγώνα Accept No Limits, ο οποίος επίσης έχει αγωνιστεί δύο φορές στο Roof of Africa Rally και στο Master of Dirt. Μιλάμε για τον Christof Lischka που από εδώ και πέρα θα είναι υπεύθυνος για όλα τα νέα μοντέλα που θα βγάλει η BMW τα επόμενα χρόνια.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”