Eric Geboers 1962 – 2018: Ο παγκόσμιος που έφυγε νωρίς [video]

Μαχητής ως το τέλος…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/5/2018

Πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και ο πρώτος στον κόσμο που πήρε το παγκόσμιο και στις τρεις κατηγορίες, 125 – 250 & 500, ο Geboers ήταν μία χαρισματική φυσιογνωμία εξαιτίας της οποίας κέρδισε το παρατσούκλι 'The Kid'

Γεννημένος στις 5 Αυγούστου του 1962, ο παγκόσμιος Eric Geboers έχασε την ζωή του στις 6 Μαΐου 2018, στα παγωμένα νερά μία λίμνης, όταν πήδηξε για να σώσει το κουτάβι που είχε υιοθετήσει λίγες ημέρες πριν…

αριστερά ο Eric Geboers σε πρόσφατη φωτογραφία, δεξιά οι έρευνες για τον εντοπισμό του:

Η σωρός του ανασύρθηκε το απόγευμα της Δευτέρας, όταν και ανακαλύφθηκε από τους διασώστες που τον αναζητούσαν:

«Είναι ένα τραγικό περιστατικό» αναφέρει ο δήμαρχος Paul Rotthier στην περιφέρεια του οποίου υπάρχει η μικρή λίμνη Miramar, στην οποία ο Geboers έκανε βόλτα με την βάρκα του. Η λίμνη δημιουργήθηκε από την εκσκαφή άμμου και έχει ιδιαίτερα παγωμένα νερά και δυνατό ρεύμα, όπως εξηγεί ο δήμαρχος στην ενημέρωσή του: «Αμέσως μόλις ο Eric έπεσε στο νερό, ήρθε αντιμέτωπος με τον κίνδυνο. Ένας ακόμη που επέβαινε στην βάρκα έκανε μία προσπάθεια να τον σώσει, αλλά χρειάστηκε αμέσως να την εγκαταλείψει ειδοποιώντας τις αρχές». Η πυροσβεστική υπηρεσία έθεσε αμέσως δύτες στην υπηρεσία της έρευνας καθώς και μία βάρκα εξοπλισμένη με sonar και ραντάρ βυθού, καθώς και υποβρύχιο drone που εξέταζε τον βυθό, ωστόσο οι έρευνες αναγκαστικά διακόπηκαν τα ξημερώματα στις 2:30 για να συνεχίσουν με το πρώτο φως του ήλιου, έχοντας ήδη χάσει τις ελπίδες να βρεθεί εν ζωή. Τελικά οι έρευνες ανακάλυψαν την σωρό του Eric το απόγευμα της Δευτέρας…

Σταματώντας την αγωνιστική δράση στο παγκόσμιο Motocross, έχοντας αγωνιστεί με την Honda, (HRC μαζί Dave Thorpe &Andre Malherbe) αλλά και την Suzuki, ανέλαβε με τον μεγάλο του αδερφό και επίσης αγωνιζόμενο, Sylvain Geboers την εργοστασιακή ομάδα της Suzuki. Παράλληλα οργάνωσε πολλά Βελγικά πρωταθλήματα και συνέχισε να αγωνίζεται στα αυτοκίνητα.

Στη διάρκεια της αγωνιστικής του δράσης, ο Geboers είχε 38 νίκες σε μία πολύ απαιτητική περίοδο του αθλήματος, που οι αγωνιζόμενοι είχαν ταυτόχρονα πολλούς ρόλους και χρειαζόταν μόνοι τους να αντιμετωπίζουν τις περισσότερες δυσκολίες που προκύπταν. Στην διάρκεια της καριέρας του αυτό σταδιακά θα άλλαζε, όμως του έδωσε πολύτιμη εμπειρία που αργότερα την έθεσε υπό τις υπηρεσίες των Βέλγων αναβατών Clement Desalle και Kevin Strijbos, καθώς και μία αξιοθαύμαστη δυνατότητα να προσπερνά τις δυσκολίες τις τελευταίας στιγμής, πάντα με το χαμόγελο. Αυτό το χαρακτηριστικό του, που ήταν συνέχεια χαμογελαστός, και το μικρό του ανάστημα, διαμετρικά αντίθετο από το ταλέντο του, αποτέλεσαν την βάση για το παρατσούκλι 'The Kid', που ο ίδιος απολάμβανε ιδιαίτερα. Ο Geboers επισκεπτόταν συχνά την λίμνη και είχε μόλις υιοθετήσει τα κουτάβια, όπως φαίνεται στην φωτογραφία, πέφτοντας χωρίς κανέναν δισταγμό στα παγωμένα νερά, για να γλιτώσει το ένα από δύο που γλίστρησε κατά την διάρκεια της βόλτας…

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του 55χρονου παγκόσμιου πρωταθλητή…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”