Έτοιμο κιτ για να μετατρέψεις ένα Kawasaki Z900 σε “αγωνιστικό” ZXR 750 του 1991

Όλη η γοητεία χωρίς τους μπελάδες
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

15/11/2022

Ναι, συμφωνούμε όλοι. Το αυθεντικό, το γνήσιο, το πραγματικό  έχει μεγαλύτερη αξία. Μόνο που όταν μιλάμε για μια superbike ηλικίας άνω των 30 ετών, η λέξη “αξία” συνοδεύεται από πολλούς μπελάδες αν θέλεις να την έχεις σε απόλυτα λειτουργική κατάσταση και να την χρησιμοποιείς για τον σκοπό που είχε σχεδιαστεί εξ αρχής.

Ανταλλακτικά δεν υπάρχουν εύκολα στα καταστήματα της περιοχής σου και αν δεν πιάνουν τα χέρια σου, η συντήρησή της δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Ακόμα κι αν καταφέρεις να την έχεις σε απόλυτα εργοστασιακή κατάσταση, μετά το σκέπτεσαι δύο και τρεις φορές πριν την βγάλεις βόλτα και ανοίξεις τέρμα το γκάζι.

Εδώ είναι που το νέο κιτ της ιαπωνικής Japan Legends αποκτά νόημα, καθώς μπορείς να αγοράσεις ένα καινούριο ή μεταχειρισμένο Kawasaki Z900 και να το μεταμορφώσεις σε ZXR 750 των 90ies.

Με αυτόν τον τρόπο έχεις το υπέροχο classic-look, αλλά τα σύγχρονα μηχανικά μέρη σου επιτρέπουν την εύκολη και απροβλημάτιστη συντήρηση και δεν σε νοιάζει αν χαλάσει κάτι, διότι είναι εύκολο να το αγοράσεις την επόμενη ημέρα.

ΠΗΓΗ Young Machine

 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: