Το Hollywood ετοιμάζει ταινία για τον Mike Hailwood!

Με πρωταγωνιστή τον Eric Bana
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

4/9/2020

Ο Mike “the bike” Hailwood ήταν ο καλύτερος αναβάτης της εποχής του και ένας από τους καλύτερους αναβάτες που έχουν περάσει στην ιστορία της μοτοσυκλέτας. Σημείωσε 76 νίκες στα Grand Prix, ανέβηκε 112 φορές στο βάθρο και πήρε 9 παγκόσμια πρωταθλήματα χώρια την πορεία του στο TT και την F1. Για τους Άγγλους είναι ο μεγάλος ήρωας και για τον υπόλοιπο κόσμο πηγή έμπνευσης και τότε, αλλά και τώρα ακόμη.

Ο Hailwood έτρεχε τον πρώτο του αγώνα το 1958 και αποσύρθηκε στο ’67 συνεχίζοντας όμως κάποιες εμφανίσεις σε αγώνες ενώ έτρεξε και επίσημα στο ΤΤ έντεκα χρόνια αργότερα. Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα όταν έκλεισε τα 40, δύο χρόνια από τον τελευταίο του αγώνα, κι ενώ συζητούσε να επιστρέψει ξανά στους αγώνες πιο ενεργά έχοντας κερδίσει εκείνο το πρώτο ΤΤ μετά από 11 χρόνια αποχής.

Ο Eric Bana, γνωστός ηθοποιός του Hollywood και επίσης μοτοσυκλετιστής ο ίδιος, ηγείται τώρα μίας προσπάθειας να φέρει την ιστορία του Hailwood στην μεγάλη οθόνη. Ο Bana θα είναι και ένας από τους παραγωγούς αυτής της ταινίας κι αυτή η πρόωρη ανακοίνωση ενδεχομένως εξυπηρετεί διπλό σκοπό, να δημιουργηθεί ντόρος προσελκύοντας επενδυτές να αναλάβουν το κόστος.

Ο Bana ξεκαθάρισε σε ραδιοφωνική εκπομπή με θέμα την αυτοκίνηση πως επεξεργάζεται χρόνια τώρα ένα σενάριο ξεκινώντας την ιστορία από την ημέρα που επέστρεψε στους αγώνες και δεν έχει σκοπό να κάνει μία αυτοβιογραφική ταινία. Θέλει να πει την ιστορία της επιστροφής του έως και τον θάνατό του.

«Ήταν ένας φοβερός τύπος και μονάχα θετικά πράγματα ακούς για εκείνον. Προερχόταν από ευκατάστατη οικογένεια με Τίτλους, αλλά συναναστρεφόταν με όλους χωρίς να έχει καμία προκατάληψη. Αγαπούσε πολύ τους αγώνες και είχε φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Τώρα με την διακοπή των επαγγελματικών υποχρεώσεων και την ελαχιστοποίηση των γυρισμάτων εξαιτίας της πανδημίας, βρήκα χρόνο να δουλέψω το σενάριο περισσότερο, μέχρι ο κόσμος όλος να επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς και να ξεκινήσουμε να ετοιμάζουμε την ταινία. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα θέλαμε να ξεκινήσουμε γυρίσματα μέσα στο 2021, αλλά αυτό τώρα μοιάζει αδύνατο. Δεν μπορώ να βάλω ένα χρονοδιάγραμμα αυτή την στιγμή, αλλά το ενδιαφέρον μου για την ταινία παραμένει, όπως και η έντονη επιθυμία μου να την πραγματοποιήσουμε με βάση την αρχική ιδέα οπότε όλα όσα έχω πει στην οικογένεια Hailwood παραμένουν. Οι ταινίες -γενικά- είναι θέμα timing ώστε να δέσουν όλοι οι διαφορετικοί παράγοντες, να εξασφαλιστεί η αρχική επένδυση και να γίνει το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα είναι δύσκολο αυτή την στιγμή στο Hollywood, αλλά θα συγκεντρώσουμε τα κομμάτια του παζλ σύντομα…»

Στην Ελλάδα υπάρχει μία Ducati 900SS NCR ίδια με εκείνη που έτρεχε ο Hailwood και με τεράστια αγωνιστική ιστορία στην Ελλάδα, την οποία παρουσιάσαμε σε αυτό το τεύχος

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”