Honda - Σταματά την παραγωγή του θρυλικού Super Cub των 50 κυβικών

Μετά από 66 χρόνια αδιάκοπης παραγωγής, το θρυλικό παπί οδεύει προς το τέλος της καριέρας του
motomagHonda – Σταματά η παραγωγή του θρυλικού Super Cub των 50 κυβικών
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

26/6/2024

Όπως όλα δείχνουν, οι ρύποι είναι η αιτία που η Honda σκοπεύει να οδηγήσει το πιο διάσημο και πιο μοσχοπουλημένο της δίκυκλο σε παύση της παραγωγής, κλείνοντας μαζί και την πόρτα μίας εποχής, στην οποία η ονομασία Super Cub γράφτηκε με χρυσά γράμματα.

Μπορεί εμείς εδώ στην Ευρώπη να έχουμε από χρόνια ξεχάσει την έκδοση των 50 κυβικών για το Super Cub από τις εκθέσεις, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στην Ιαπωνία. Εκεί, στην χώρα που πρωτοξεκίνησε να κατασκευάζεται το μακρινό 1958, δέκα χρόνια μετά την ίδρυση της Honda, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να κοσμεί τις εκθέσεις των εμπόρων, όχι μονάχα ως ένα σύμβολο της ιστορίας, αλλά ένα παπί που μπορείς να αποκτήσεις καινούργιο. Η αλλαγή, ωστόσο, των κανονισμών ρύπων και η αυστηροποίησή τους στην χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, που έρχονται να πλησιάσουν τα δικά μας Euro, φαίνεται ότι αναγκάζει το Big H να διακόψει την παραγωγή της έκδοσης των 50 κυβικών.

Honda – Σταματά η παραγωγή του θρυλικού Super Cub των 50 κυβικών

Το Super Cub σε όλες του τις εκδόσεις μετρά πάνω από 100 εκατομμύρια πωλήσεις σε όλο τον κόσμο, καθιστώντας το ως το πιο μοσχοπουλημένο, αλλά και διάσημο μοντέλο στην γκάμα της Honda. Υπήρξε το κέντρο μίας εκ των πιο κλασσικών διαφημίσεων του ιαπωνικού εργοστασίου, με τίτλο “You meet the nicest people on a Honda”, ενώ εδώ και 66 χρόνια έχει διδάξει πολλούς νεαρούς αναβάτες να μυηθούν στον μαγικό κόσμο της μοτοσυκλέτας.

Το πρώτο Super Cub που κατασκευάστηκε ήταν αυτό των 50 κυβικών, με την ιδέα να έρχεται όταν οι ιδρυτές της Honda, Soichiro Honda και Takeo Fujisawa, ταξίδεψαν μέχρι την Γερμανία. Εκεί, είδαν την δημοφιλία που είχαν στην μεταπολεμική Ευρώπη οι μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες και τα παπιά, βλέποντας ένα κενό που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ιδανικά η Honda.

Honda – Σταματά η παραγωγή του θρυλικού Super Cub των 50 κυβικών

Ακολούθησαν στην πορεία οι εκδόσεις των 65, 70, 90, 100, 110 και 125 κυβικών. Σε όλα του τα χρόνια το Super Cub διατήρησε τον υγρό, πολύδισκο φυγοκεντρικό συμπλέκτη, με τον οποίο οι 3 ή 4 σχέσεις του κιβωτίου άλλαζαν χωρίς την χρήση συμπλέκτη. Η ευκολία και η ευχρηστία που χάριζε η συγκεκριμένη τεχνολογία, σε συνδυασμό με το χαμηλό βάρος, έκαναν το Super Cub ιδιαίτερα αγαπητό σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων, είτε για τις προσωπικές τους μετακίνησεις, είτε ακόμα και για επαγγελματική χρήση.

Δυστυχώς, όλα τα καλά κάποτε τλειώνουν, και οι αυστηρότεροι κανονισμοί για τους ρύπους που αναμένεται να μπουν σε εφαρμογή από την επόμενη χρονιά στην Ιαπωνία, οδηγούν τη Honda στην απόφαση να σταματήσει την έκδοση του Super Cub που ξεκίνησε την ένδοξη πορεία της οικογένειας αλλά και της εταιρείας, αυτή των 50 κυβικών, 66 ολόκληρα χρόνια μετά την παρουσίασή της στο Tokyo Motor Show. Οι μόνες εκδόσεις που αναμένεται να παραμείνουν στην παραγωγή είναι αυτές των 110 και 125 κυβικών, με την εκεί αρμόδια υπηρεσία να εξετάζει το ενδεχόμενο αναβάθμισης της κατηγορίας διπλωμάτων, επιτρέποντας σε όσους έχουν ΑΜ άδεια οδήγησης -όπως την ξέρουμε εδώ- να μεταπηδήσουν στην Α1, δίνοντάς τους την ευκαιρία να οδηγούν δίκυκλα με περισσότερα κυβικά.

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: