Η ηλεκτρική Zeus της Curtiss

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

12/7/2019

Την ώρα που το ΜΟΤΟ βρίσκεται στην χώρα των καουμπόηδων και σας μεταφέρει αποκλειστικά τις πρώτες εντυπώσεις από την Livewire της Harley Davidson, μια ακόμη εταιρεία προτείνει τη δική της ηλεκτρική εκδοχή. Η Curtiss, ή Confederate όπως λεγόταν μέχρι το 2017, έχει κάνει ήδη τα πρώτα της βήματα στην ηλεκτροκίνηση. Το κεφαλαίο για την έρευνα και εξέλιξη σε αυτόν το τομέα, το εξασφάλισε απ' τη δημιουργία της τελευταίας μοτοσυκλέτας της με κινητήρα εσωτερικής καύσης, την Warhawk, που είναι μια χειροποίητη hot rod η οποία κυκλοφόρησε σε μόλις 35 μονάδες με κόστος 105.000 δολάρια.

Το 2018, η Curtiss παρουσίασε την πρώτη πρωτότυπη ηλεκτρική της μοτοσυκλέτα, την Hera (Ήρα). Τώρα, ένα χρόνο αργότερα, το concept πήρε “σάρκα και οστά”, αλλάζοντας τόσο εμφάνιση όσο και όνομα. Πλέον η Ήρα μπήκε στο χειρουργικό τραπέζι και έγινε Zeus (Δίας), καθώς η αλλαγή δεν ήταν μόνο στο όνομα αλλά και σε πολλούς άλλους, πιο ουσιαστικούς τομείς. Αρχικά, το πλαίσιό της άλλαξε ριζικά και πλέον είναι ατσάλινο σωληνωτό. Το πιρούνι είναι τύπου girder και ακολουθεί την αρχιτεκτονική του πλαισίου. καθώς αποτελείται από σωλήνες κράματος αλουμινίου 6061. Το ψαλίδι είναι και αυτό σωληνωτό και κατασκευασμένο απ’ το ίδιο κράμα, όπως και το πιρούνι ώστε να διατηρηθεί το βάρος όσο το δυνατόν πιο χαμηλά.

Στον ηλεκτρικό κινητήρα υπάρχουν αντίστοιχα πολλές αλλαγές, κυρίως στην διάταξη των μπαταριών. Συγκριτικά πάντα με την Hera, οι μπαταρίες του Zeus είναι κυλινδρικές αντί για ορθογώνιες. Επίσης, είναι τοποθετημένες κατά μήκος της μοτοσυκλέτας με κάθε μια απ’ αυτές να έχει μικρότερη κλίση θυμίζοντας διάταξη V8 από κινητήρα εσωτερικής καύσης, κάτι που υπερτονίζεται και απ' τις ψύκτρες τους. Όλες αυτές οι αλλαγές έγιναν ώστε η Curtiss να τιμήσει τον Glenn Curtiss, δημιουργό της πρώτης αμερικάνικης V2 μοτοσυκλέτας αλλά και μιας V8, με την οποία έσπασε το ρεκόρ ταχύτητας, το 1907 με 196km/h τελική ταχύτητα.

Ο κινητήρας που τροφοδοτούν με ρεύμα οι μπαταρίες, είναι ο P400 R της YASA και όχι της Zero Motorycles, που αρχικά είχε ακουστεί ότι θα συνεργαστεί με την Curtiss. Ζυγίζει μόλις 24 κιλά και παράγει 214hp αιχμής, ένα νούμερο πραγματικά εντυπωσιακό αλλά τελείως πλασματικό καθώς ισχύει μόνο για την εκκίνηση, ενώ έπειτα η ιπποδύναμη περιορίζεται στους 100 ίππους. Η μέγιστη τιμή της ροπής του P400 R φτάνει στιγμιαία τα 37,7kgm, όμως έπειτα περιορίζεται στα 20kgm. Οι ζάντες είναι 18 ιντσών εμπρός και πίσω και είναι κατασκευασμένες από carbon. Για όσους θέλουν να αποκτήσουν την Zeus, θα πρέπει να έχουν διαθέσιμο το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 75.000 δολαρίων (περίπου 66.700 ευρώ) στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Τόσα ζητά η Curtiss από όσους θέλουν να κάνουν δική μια μοτοσυκλέτα, που αποτελεί φόρο τιμής στον Glenn Curtiss, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια σοβαρή επιλογή ανάμεσα στις ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες υψηλών επιδόσεων, όπως αντίστοιχα είναι και η Vector της Arc. Το κόστος της Livewire απ’ την άλλη είναι περίπου το μισό απ’ αυτό της Zeus και είναι ένας απ’ τους πολλούς άσσους που κρύβει η πρώτη ηλεκτρική Harley Davidson, της οποία τα μυστικά θα αναλύσουμε στο τεύχος του Αυγούστου του ΜΟΤΟ.

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

23/10/2025

Οι αυστηρότερες εκπομπές ρύπων στην Ιαπωνία ¨σκότωσαν¨ το θρυλικό στρογγυλοφάναρο 50άρι παπί της Honda, το οποίο, όπως σας είχαμε ενημερώσει από πέρσι, επέστρεψε στην εγχώρια με κινητήρα 110 κ.εκ. προσθέτοντας το συνθετικό "Lite" στο όνομά του.

Οι προδιαγραφές ρύπων άλλαξαν στην Ιαπωνία και αυτό δεν έδωσε περιθώριο στη Honda που επέλεξε να βάλει τέλος στην παραγωγή των 50ριών της για την εγχώρια αγορά -θα γίνει τον ερχόμενο Νοέμβριο- όχι όμως και να αποχωρίσει από την συγκεκριμένη κατηγορία διπλώματος.

Βλέπετε στην Ιαπωνία η σχετική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στους κατασκευαστές να έχουν στην κατηγορία των μοτοποδηλάτων έως 50 κ.εκ. και μοντέλα με μεγαλύτερης χωρητικότητας κινητήρες, έως και 125 κ.εκ., αρκεί η ισχύς τους να περιορίζεται στα επίπεδα ενός 50ριού ή όπως το θέτει ο νομοθέτης έως τα 4,0 kW, ήτοι έως τους 5,36 ίππους.

Έτσι η Honda προσάρμοσε το θρυλικό Super Cub 110 σε αυτά που επιτάσσουν οι προδιαγραφές της νεοσύστατης κλάσης "New Standard Moped" που υπάγεται στα μοτοποδήλατα (Class 1 στην Ιαπωνία) και αντικατέστησε το 50άρι Super Cub με το Super Cub 110 Lite, το οποίο μπορεί να οδηγηθεί επίσης με δίπλωμα μοτοποδηλάτου. Για αυτό σας είχαμε μιλήσει αρχικά στα τέλη του 2024, ενώ σας δείξαμε και το "νέο" Super Cub υπό τη μορφή concept στις αρχές του περασμένου Μαρτίου.

Το Super Cub 110 Lite, που μπορεί να μεταφέρει μόνο τον αναβάτη του βάσει νομοθεσίας, περιορίζει την ισχύ του κάτω από τη μέγιστη επιτρεπόμενη τιμή, με την απόδοση του αερόψυκτου μοτέρ των 109 κ.εκ. να βρίσκεται στους 4,7 ίππους (3,5 kW) στις 6.000 σ.α.λ. και το 0,7 kg.m ροπής στις 3.750 σ.α.λ. Αυτή είναι και η μόνη ουσιαστική διαφορά έναντι της ισχυρότερης έκδοσης που οδηγείται με το αμέσως επόμενο δίπλωμα. Η κατανάλωση του παράλληλα είναι εξαιρετικά χαμηλή κατά το πρότυπο WMTC3 και βρίσκεται στο 1,48 λτ./100 χλμ.

Βέβαια η επιτρεπόμενη τελική ταχύτητα για τα μοτοποδήλατα στην Ιαπωνία είναι τα μόλις 30 χλμ./ώρα, πολύ χαμηλότερα δηλαδή από ότι στην Ευρώπη οπότε και το συγκεκριμένο νούμερο για την κατανάλωσή του δεν θα απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Η Honda δημιούργησε μια ολόκληρη σειρά Lite μοντέλων στην οποία περιλαμβάνεται επίσης το επαγγελματικό Super Cub 110 Pro Lite, με την τεράστια σχάρα στο πίσω μέρος και το μεγάλο καλάθι εμπρός, τις ενισχυμένες αναρτήσεις, το μεγαλύτερο εμπρός δισκόφρενο και τους μικρότερους τροχούς.

Περιλαμβάνεται επίσης το σκληροτράχηλο Cross Cub 110 Lite, από το οποίο απουσιάζει η ποδιά και η σχάρα στο πίσω μέρος είναι λίγο μικρότερη από του Pro, αλλά και το σκούτερ Dio 110 Lite, που έρχεται στην Ευρώπη ως Vision.

Η τιμή του Super Cub 110 Lite στην Ιαπωνία έχει οριστεί στα 1.934 ευρώ, με το Pro να κοστίζει 2.184 ευρώ και το Cross Cub 110 Lite 2.274 ευρώ με το μέσο ετήσιο εισόδημα στην Ιαπωνία να είναι λίγο πάνω από 35.000 ευρώ.