Η πιο μοτοσυκλετιστική κυβέρνηση

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

30/1/2015

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες όλοι ασχολούνται με το νέο κυβερνητικό σχήμα, τις πρόσφατες εξαγγελίες των υπουργών και του πρωθυπουργού, αλλά και με το τι μέλλει γενέσθαι σε ό,τι αφορά το πολιτικό και οικονομικό μέλλον της χώρας.
Σε ένα πιο απτό, όμως, και καθημερινό επίπεδο, εμείς εντοπίσαμε μια άλλη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν: αναμφίβολα πρόκειται για την κυβέρνηση με το μεγαλύτερο ποσοστό μοτοσυκλετιστών μέχρι σήμερα, και εξηγούμεθα πάραυτα.
Οι περισσότεροι θα θυμούνται την cult φιγούρα του Βύρωνα Πολύδωρα να προσέρχεται στη βουλή καβάλα σε ένα Harley Davidson Sportster, με το πέτο από το σακάκι να ανεμίζει ατίθασα και φυσικά χωρίς κράνος, ενώ κάποιοι υπουργοί προτιμούσαν να ανεβαίνουν ως συνεπιβάτες στις μοτοσυκλέτες της συνοδείας τους για να φτάνουν πιο γρήγορα στα ραντεβού τους.
Εδώ όμως μιλάμε για κανονικό… μοτοσυκλετιστικό club, καθώς πρωθυπουργός και τουλάχιστον δύο υπουργοί είναι ιδιοκτήτες μοτοσυκλετών, τις οποίες μάλιστα τις χρησιμοποιούν και για τις μετακινήσεις τους προς το πρωθυπουργικό μέγαρο και τη βουλή.


Ο Αλέξης Τσίπρας, από την εποχή ακόμη που ο ΣΥΡΙΖΑ "έπαιζε" σε μονοψήφια ποσοστά, είχε κάνει εντύπωση επειδή κυκλοφορούσε σχεδόν αποκλειστικά με το προσωπικό του BMW F650GS, για το οποίο μάλιστα είχε δημιουργηθεί και θέμα σχετικά με το αν είχε δηλωθεί στο πόθεν έσχες του (παρά το γεγονός πως οι μοτοσυκλέτες δεν ήταν απαραίτητο να δηλωθούν), αλλά και για το ότι ο αρχηγός ενός αριστερού κόμματος οδηγούσε ένα σύμβολο της καπιταλιστικής πολιτικής της Γερμανίας. Κανείς βέβαια δεν είπε πως το μονοκύλινδρο 650, πέρα του ότι ήταν η πιο οικονομική επιλογή στην γκάμα της BMW, κόστιζε και πολύ λιγότερο από τις λιμουζίνες των συναδέλφων του.

Μάλιστα, έχουν κυκλοφορήσει και φωτογραφίες από την περίοδο που ήταν νεαρός και ποζάριζε πάνω σε ένα παπί όπως όφειλε κάθε "ατίθασο νιάτο" της εποχής, δείχνοντας μια υποτυπώδη μοτοσυκλετιστική παράδοση.


Ο έτερος biker της κυβέρνησης είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης. Πιο ουσιαστική από το ροζ μπλοκάκι του και τις στιλιστικές του επιλογές, είναι η Yamaha XJR1300 που διαθέτει και με την οποία μετέβη στο Μαξίμου για τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό κι έκανε τους δημοσιογράφους και την αστυνομική φρουρά να αποσυντονιστούν πλήρως, μην ξέροντας πώς να αντιδράσουν στον τύπο με την μοτοσυκλέτα, το κράνος και στο σακίδιο στην πλάτη που… κόρναρε να του ανοίξουν την πύλη του μεγάρου, ο οποίος μάλιστα και την πάρκαρε δίπλα στα σκαλιά της κεντρικής εισόδου. Φυσικά τα ρεπορτάζ που ακολούθησαν μας διασκέδασαν αφάνταστα με τα κλισέ του τύπου "μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού" και "αποχώρησε με ιλιγγιώδη ταχύτητα", την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών ίσα που άνοιξε λίγο μια δευτέρα. Όταν τα στερεότυπα κάνουν πάρτι, η δημοσιογραφία πάει περίπατο…

Να σημειώσουμε για την ιστορία, ότι και ο Βαρουφάκης έχει ένα μοτοσυκλετιστικό παρελθόν όπως μαρτυρά η φωτογραφία του πάνω σε ένα Kawasaki KLR 650 έξω από την είσοδο του πανεπιστημίου.


Το τρίτο κυβερνητικό στέλεχος που κυκλοφορεί με μοτοσυκλέτα, είναι ο Αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννης Τσιρώνης. Ο προερχόμενος από το στρατόπεδο των Οικολόγων-Πράσινων, κυκλοφορεί με ένα Honda XR125. Βέβαια, τα λάδια που χάνει και τα πλαστικά που είναι έτοιμα να εγκαταλείψουν το μηχανάκι, δεν τονίζουν το οικολογικό προφίλ που θα ταίριαζε στον υπουργό, ο οποίος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι μια σωστά συντηρημένη μοτοσυκλέτα επιβαρύνει λιγότερο το περιβάλλον…

 

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”