Ινδία: Ευρωπαϊκού τύπου προδιαγραφές από το 2021

Προσαρμόζουν τη βιομηχανία τους
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/3/2020

Η Ινδία είναι τα τελευταία χρόνια η μεγαλύτερη αγορά δικύκλων στον κόσμο, ξεπερνώντας ακόμα και την Κίνα. Οι πωλήσεις είναι τόσο μεγάλες, που οι κατασκευαστές μπορούσαν φτιάχνουν μοντέλα μόνο για την τοπική αγορά και να είναι ταυτόχρονα κερδοφόρα. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για άλλες μεγάλες ασιατικές αγορές, όπου πωλούνται δεκάδες διαφορετικά παπιά, τα οποία δεν μπορούν να εισαχθούν στην Ελλάδα και γενικά στις χώρες της Ε.Ε.

Όμως τα πράγματα θα αλλάξουν πολύ για την ινδική αγορά από το 2021 και τα πρώτα δείγματα είναι η σταδιακή διακοπή της παραγωγής του Royal Enfield Bullet (θα αντικατασταθεί με ένα νέο μοντέλο) και η διακοπή της συναρμολόγησης του Suzuki Hayabusa από τη Suzuki. Εδώ να τονίσουμε πως η Suzuki δεν σταματά την παραγωγή του Hayabusa, η οποία συνεχίζεται κανονικά στα εργοστάσια της Ιαπωνίας, όπως και η εξαγωγή του στις ΗΠΑ.

Άλλωστε στην Ινδία ΔΕΝ κατασκευάζονταν ποτέ τα Hayabusa. Εκείνο που έκανε η Suzuki ήταν να φτιάξει μια γραμμή συναρμολόγησης στο εργοστάσιο που έχει στην Ινδία και να συναρμολογεί εκεί τα Hayabusa που προορίζονταν για την τοπική αγορά, ώστε να χαρακτηρίζονται τυπικά ως Made in India και να αποφεύγει τους υπέρογκους φόρους εισαγωγής. Το ίδιο ακριβώς κάνουν οι κατασκευαστές και στην Βραζιλία, όπου επικρατεί αντίστοιχο φορολογικό καθεστώς.

Οπότε η είδηση από την παύση της συναρμολόγησης της Hayabusa στην Ινδία δεν έχει άμεση σχέση με τα πλάνα της Suzuki για την αντικατάσταση του μοντέλου παραμένουν ως έχουν. Η είδηση είναι πως η Ινδία κάνει πλέον ό,τι έκανε και η Ιαπωνία πριν μερικά χρόνια, δηλαδή αποφάσισε να προσαρμόσει τις προδιαγραφές της σε εκείνες της E.E. Η απόφαση αυτή σχετίζεται κυρίως με το κόστος εξέλιξης των δικύκλων των ινδικών εταιρειών, αλλά και με τις εξαγωγικές δυνατότητες των ινδικών εταιρειών.

Με λίγα λόγια, από το 2021 τα δίκυκλα που θα κατασκευάζονται στην Ινδία ή για την ινδική αγορά, θα μπορούν να πουληθούν και στην Ευρώπη χωρίς να χρειάζεται να αλλάξουν δραματικά τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους. Οπότε το επιπλέον κατασκευαστικό κόστος που συνοδεύει τις προδιαγραφές Euro5 και Euro6, θα διαιρείται στα περισσότερα αντίτυπα που θα κατασκευάζονται, ενώ οι τοπικοί κατασκευαστές θα αποκτήσουν εξαγωγικό πλεονέκτημα στην ευρωπαϊκή αγορά, έναντι των άλλων ασιατών κατασκευαστών.

Με την γιγαντιαία ινδική αγορά να έχει αντίστοιχες προδιαγραφές με εκείνες της Ε.Ε. είναι μάλλον θέμα χρόνου να δούμε και την Κίνα, αλλά και τις ΗΠΑ να ακολουθούν τη λογική μιας ενιαίας νομοθεσίας.            

Γερμανία: Δημοπρατήθηκε Yamaha XT500 του 1988 με 0 χιλιόμετρα για 115.000 ευρώ!

Η τιμή της ξεκίνησε από τα 15.000 ευρώ
cover
Από τον

Παύλο Καρατζά

22/10/2025

 

Σας είχαμε ενημερώσει πως στην Γερμανία δημοπρατούταν μία Yamaha XT500 του 1988 με μηδέν χιλιόμετρα. Μάλιστα, η μοτοσυκλέτα δεν έχει καν συναρμολογηθεί όπως μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες και η διαδικασία αυτή θα γίνει από τον νέο της ιδιοκτήτη.

Η δημοπρασία αυτή έλαβε τέλος και η XT500 δημοπρατήθηκε έναντι του ποσού των 84.000 ευρώ. Όμως, ο νέος ιδιοκτήτης θα πρέπει να καταβάλει επιπλέον 31.000 ευρώ για προμήθειες και φόρους, κάτι που εκτινάσσει την τελική τιμή της μοτοσυκλέτα στα 115.000 ευρώ.

Η αρχική εκτίμηση έκανε λόγο για μία τιμή που θα έφτανε έως και τα 25.000 ευρώ, όμως η τελική τιμή που δημοπρατήθηκε το μοντέλο ήταν 500% παραπάνω. Η συγκεκριμένη τιμή-ρεκόρ δείχνει πόσο μεγάλη συλλεκτική αξία έχει αποκτήσει η ιστορική αυτή μοτοσυκλέτα.

Επειδή οι απανταχού XTάκηδες δεν θα σταματήσουν να σχολιάζουν την ημερομηνία, όπως ακριβώς έγινε και όταν αρχικά αναρτήσαμε την αναγγελία της δημοπρασίας, γράφοντας πως περιμένουμε να φτάσει τις 25.000 Ευρώ, να διευκρινίσουμε πως ο οίκος δημοπρασιών αναφέρει το μοντέλο ως 1988 και μάλιστα συνοδεύεται από αντίστοιχα πιστοποιητικά. Ένα από τα στοιχεία που καθιστούν αυτή τη μοτοσυκλέτα μοναδική, πέρα από το ότι έχει μείνει στο κουτί της καινούρια, είναι πως μπορεί να βγάλει πινακίδα μετά από τόσα χρόνια. Κι αυτό γιατί είχε κάνει εγγραφή σε μητρώο της Γαλλίας, παρόλο που δεν βγήκε ποτέ από το κουτί της.

Σε μία χώρα όπως η Γερμανία που έχει ένα πολύ σαφές πλαίσιο για τις ιστορικές πινακίδες, όχι όπως σε εμάς εδώ που πριν από τρεις θητείες Υπουργών, είχαν προσπαθήσει να σταματήσουν τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες, η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να βγάλει πινακίδα ως μοντέλο 1988.

Η πραγματικότητα είναι πως το XT500 έμεινε στην παραγωγή πολύ αργά, έως το 1989 υπερπηδώντας το XT550 που το διαδέχτηκε το 1981 αλλά και τις πρώτες γενιές του XT600. Η ιστορία λέει πως αυτό το XT500 από την ώρα που ήρθε το 550 και μετά, ήταν στην ουσία ένα XT600 που για λόγους συνοχής στις αγορές εκείνες, ή απλά για δημιουργία διαφοράς τιμής χτυπώντας έναν φθηνότερο ανταγωνισμό, έμενε παράλληλα με το XT600. Αυτή την περίοδο οι Ιάπωνες κάνουν το ίδιο με τα πενηντάρια παπιά, όπως γράψαμε για πρώτη φορά πέρσι. Για λόγους κόστους σταματούν τον κινητήρα εκείνον, πνίγουν τον 110 και βγάζουν μία νέα έκδοση, την Lite, που είναι ίδια με την ακριβότερη 110 αλλά κυκλοφορεί ως 50 κυβικά και την λειτουργία του διέπουν οι κανόνες που ισχύουν στην Ιαπωνία για τα 50άρια! Στην πορεία της ιστορία αυτό έχει γίνει πολλές φορές, το έχει κάνει και η BMW αν θυμάστε με την σειρά F! Εκείνη την εποχή ήταν πολύ πιο εύκολο να εισάγεις επίσης το οτιδήποτε από οπουδήποτε και έτσι μπορεί κάλλιστα το συγκεκριμένο XT500 να είναι πράγματι του 1988. Σε κάθε περίπτωση είναι από τα πλέον ακριβά που έχουμε δει ποτέ…