Ινδία: Ευρωπαϊκού τύπου προδιαγραφές από το 2021

Προσαρμόζουν τη βιομηχανία τους
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/3/2020

Η Ινδία είναι τα τελευταία χρόνια η μεγαλύτερη αγορά δικύκλων στον κόσμο, ξεπερνώντας ακόμα και την Κίνα. Οι πωλήσεις είναι τόσο μεγάλες, που οι κατασκευαστές μπορούσαν φτιάχνουν μοντέλα μόνο για την τοπική αγορά και να είναι ταυτόχρονα κερδοφόρα. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για άλλες μεγάλες ασιατικές αγορές, όπου πωλούνται δεκάδες διαφορετικά παπιά, τα οποία δεν μπορούν να εισαχθούν στην Ελλάδα και γενικά στις χώρες της Ε.Ε.

Όμως τα πράγματα θα αλλάξουν πολύ για την ινδική αγορά από το 2021 και τα πρώτα δείγματα είναι η σταδιακή διακοπή της παραγωγής του Royal Enfield Bullet (θα αντικατασταθεί με ένα νέο μοντέλο) και η διακοπή της συναρμολόγησης του Suzuki Hayabusa από τη Suzuki. Εδώ να τονίσουμε πως η Suzuki δεν σταματά την παραγωγή του Hayabusa, η οποία συνεχίζεται κανονικά στα εργοστάσια της Ιαπωνίας, όπως και η εξαγωγή του στις ΗΠΑ.

Άλλωστε στην Ινδία ΔΕΝ κατασκευάζονταν ποτέ τα Hayabusa. Εκείνο που έκανε η Suzuki ήταν να φτιάξει μια γραμμή συναρμολόγησης στο εργοστάσιο που έχει στην Ινδία και να συναρμολογεί εκεί τα Hayabusa που προορίζονταν για την τοπική αγορά, ώστε να χαρακτηρίζονται τυπικά ως Made in India και να αποφεύγει τους υπέρογκους φόρους εισαγωγής. Το ίδιο ακριβώς κάνουν οι κατασκευαστές και στην Βραζιλία, όπου επικρατεί αντίστοιχο φορολογικό καθεστώς.

Οπότε η είδηση από την παύση της συναρμολόγησης της Hayabusa στην Ινδία δεν έχει άμεση σχέση με τα πλάνα της Suzuki για την αντικατάσταση του μοντέλου παραμένουν ως έχουν. Η είδηση είναι πως η Ινδία κάνει πλέον ό,τι έκανε και η Ιαπωνία πριν μερικά χρόνια, δηλαδή αποφάσισε να προσαρμόσει τις προδιαγραφές της σε εκείνες της E.E. Η απόφαση αυτή σχετίζεται κυρίως με το κόστος εξέλιξης των δικύκλων των ινδικών εταιρειών, αλλά και με τις εξαγωγικές δυνατότητες των ινδικών εταιρειών.

Με λίγα λόγια, από το 2021 τα δίκυκλα που θα κατασκευάζονται στην Ινδία ή για την ινδική αγορά, θα μπορούν να πουληθούν και στην Ευρώπη χωρίς να χρειάζεται να αλλάξουν δραματικά τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους. Οπότε το επιπλέον κατασκευαστικό κόστος που συνοδεύει τις προδιαγραφές Euro5 και Euro6, θα διαιρείται στα περισσότερα αντίτυπα που θα κατασκευάζονται, ενώ οι τοπικοί κατασκευαστές θα αποκτήσουν εξαγωγικό πλεονέκτημα στην ευρωπαϊκή αγορά, έναντι των άλλων ασιατών κατασκευαστών.

Με την γιγαντιαία ινδική αγορά να έχει αντίστοιχες προδιαγραφές με εκείνες της Ε.Ε. είναι μάλλον θέμα χρόνου να δούμε και την Κίνα, αλλά και τις ΗΠΑ να ακολουθούν τη λογική μιας ενιαίας νομοθεσίας.            

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”