Ιπτάμενες μοτοσυκλέτες

Δοκιμάζονται ήδη!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/5/2017

Με ένα tablet ή ένα smartphone στο χέρι, η νέα γενιά μπορεί να “ταξιδέψει” μέσα σε κλάσμα του δευτερολέπτου σε οποιοδήποτε σημείο της γης ή να συνδεθεί με τις κάμερες ενός δορυφόρου ή ενός διαστημοπλοίου και να δει εικόνες πέρα από το πλανητικό μας σύστημα! Θα πείτε ότι αυτά είναι “εικονική πραγματικότητα” και δεν συγκρίνονται με ένα αληθινό ταξίδι.

Σύμφωνοι, αλλά ως εμπειρία η εικονική πραγματικότητα σου χορταίνει το μυαλό και σου σβήνει την επιθυμία να ταξιδέψεις και να εξερευνήσεις το… οτιδήποτε. Άλλωστε ένα ταξίδι στον Αμαζόνιο κοστίζει μια περιουσία, σε τσιμπάνε χιλιάδες κουνούπια, κινδυνεύεις με ελονοσία και μετά από δέκα μέρες εκεί έχεις δει το ένα χιλιοστό της περιοχής. Αντίθετα στο tablet σου, μπορείς εντελώς τσάμπα να δεις εικόνες που μόνο οι πιο ριψοκίνδυνοι εξερευνητές έχουν αντικρίσει, με την δροσιά του air-condition να σου χαϊδεύει τα μαλλιά.  Το αποτέλεσμα είναι οι νέοι σήμερα να μην δίνουν δεκάρα για να εξερευνήσουν το άγνωστο και να ασχολούνται μόνο με εφευρέσεις που μειώνουν στο ελάχιστο οποιαδήποτε σωματική ασχολία.

Ακόμα και η οδήγηση ενός αυτοκινήτου τους είναι επώδυνη διαδικασία και εξελίσσουν πυρετωδώς την αυτόνομη οδήγηση.  Αντιθέτως για εμάς τους σκατόγερους, που μεγαλώσαμε με όνειρο να γίνουμε αστροναύτες, πιλότοι και είχαμε τη δίψα να ταξιδέψουμε σε όλο τον άγνωστο (τότε) κόσμο, οι μοτοσυκλέτες και τα αυτοκίνητα ήταν το μέσο της απόδρασής μας από τη μιζέρια του τόπου που ζούσαμε. Τα ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης ήταν η μόνη πηγή κινούμενων εικόνων που είχαμε, με τα βιβλία και τα περιοδικά να εξάπτουν τη φαντασία μας με τις φωτογραφίες τους, αντί να ικανοποιούν την ανάγκη μας  για γνώση. Έτσι δεν είναι καθόλου τυχαίο που αυτή τη στιγμή οι νεαροί επιστήμονες στη Silicon Valley εξελίσσουν αυτόνομα οχήματα, ενώ ακριβώς δίπλα τους οι μεγαλύτερης ηλικίας επιστήμονες ετοιμάζουν τα πρώτα ιδιωτικά ταξίδια αναψυχής στο διάστημα και… ιπτάμενες μοτοσυκλέτες.

Αυτή εδώ που βλέπετε στις φωτογραφίες είναι δημιούργημα του πρώην ιδρυτή της Google κυρίου Larry Page ο οποίος δήλωσε:  

 "Our mission is to make the dream of personal flight a reality. We believe when everyone has access to personal flight, a new, limitless world of opportunity will open up to them,"
 

Ποιος πιτσιρικάς έχει όνειρο την Προσωπική Πτήση στις μέρες μας; Ήδη κυκλοφορούν γυαλιά Virtual Reality που σου δίνουν την ίδια αίσθηση και κάνουν μόλις 400 ευρώ!  

 

 "Today we're announcing our first prototype of The Flyer, a personal flying machine that will become available for sale by the end of 2017."

Όπως βλέπουμε ο κύριος Larry μας υπόσχεται ότι έως το τέλος του 2017 θα μπορούμε να αγοράσουμε τη δική μας ατομική ιπτάμενη μοτοσυκλέτα. Διαθέτει 8 ηλεκτροκινητήρες, ζυγίζει 100 κιλά, πετάει σε ύψος 4,5 μέτρων και έχει μέγιστη ταχύτητα 45km/h. Περισσότερο ως γιγαντιαίο drone μοιάζει παρά σαν ιπτάμενη μοτοσυκλέτα. Πάντως η δημοσιογράφος Cimeron Morrissey που το δοκίμασε έγραψε:

"The prototype looks and feels a lot like a flying motorcycle. You mount the seat and lean forward, just like you would on a bike,"

Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι και η Airbus δουλεύει πάνω στην ίδια ιδέα.

Να δεις που σε λίγα χρόνια οι γέροι θα κάνουμε επικίνδυνους ελιγμούς με τις ιπτάμενες μοτοσυκλέτες μας πάνω από τα κεφάλια των πιτσιρικάδων που θα φοράνε μάσκες Virtual Reality και θα κάθονται στα παγκάκια στις πλατείες, πάνω σε ηλεκτρικά αναπηρικά καροτσάκια… συγνώμη… σε αυτόνομα ηλεκτρικά οχήματα ήθελα να πω!

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”