Ιταλία: Επιδότηση αγοράς δικύκλων ζητά η ANCMA

Ξεκίνησε συζήτηση για τα αυτονόητα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/5/2020

Με μια επίσημη επιστολή του, ο Σύνδεσμος Κατασκευαστών Δικύκλων και Ποδηλάτων της Ιταλίας (ANCMA) ζήτησε από την ιταλική κυβέρνηση να επιδοτήσει την αγορά δικύκλων μέσω του προγράμματος για την προστασία του περιβάλλοντος. Ουσιαστικά δηλαδή ζήτησε να επιχορηγούνται όλα τα δίκυκλα από το ταμείο των 255 εκατομμυρίων ευρώ που έχει δεσμεύσει η Ιταλία για την επιδότηση οχημάτων φιλικά προς το περιβάλλον. Προς το παρόν μόνο τα ηλεκτρικά δίκυκλα (μοτοσυκλέτες και ηλεκτρικά ποδήλατα) επιχορηγούνται έως και 1.500 ευρώ από το ιταλικό κράτος.

Ο πρόεδρος της ANCMA, κύριος Paolo Magri, αναφέρει στην επιστολή του πως αυτή η επιχορήγηση θα πρέπει να επεκταθεί σε κάθε μορφής δίκυκλο, ακόμα και σε εκείνα με συμβατικό κινητήρα εσωτερικής καύσης. Τα επιχειρήματά του είναι φυσικά τα αυτονόητα. Δηλαδή πως οποιοδήποτε δίκυκλο, ρυπαίνει πολύ λιγότερο από κάθε αυτοκίνητο για κάθε χιλιόμετρο που κάνει σε πραγματικές συνθήκες και επιπλέον δεν δημιουργεί μποτιλιάρισμα, ούτε επιφορτίζει τα μεγάλα αστικά κέντρα με το πρόβλημα της στάθμευσης. Επιπλέον, λόγω των όσων έγιναν με τον COVID-19, τα δίκυκλα είναι ο ασφαλέστερος τρόπος μετακίνησης σε συνθήκες πανδημίας. Αυτό το τελευταίο ήταν άλλωστε και το βασικό επιχείρημα της FEMA (που στηρίζει και η ΑΜΟΤΟΕ στην χώρα μας), το οποίο όμως θα πρέπει να συνδεθεί και με την αλλαγή των όσων ισχύουν για την απόκτηση διπλωμάτων στη χώρα μας. Προφανώς τα οικονομικά συμφέροντα του κλάδου του αυτοκινήτου είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα της βιομηχανίας δικύκλων και φαντάζει δύσκολο να δούμε τους πολιτικούς να ασπάζονται την… πραγματικότητα. Επίσης η Γερμανία, θέλει λυσσαλέα την επιβολή χρήσης ηλεκτρικών οχημάτων στην Ευρώπη όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η Μέρκελ, τη στιγμή που πέθαινε κόσμος στα νοσοκομεία και χιλιάδες εργαζόμενοι έχαναν τις δουλειές τους, έκανε δήλωση-σύσταση πως δεν πρέπει οι κρατικοί προϋπολογισμοί να χαλαρώσουν τους “περιβαντολλογικούς” στόχους τους, δηλαδή να βάλουν χέρι στα λεφτά των επιδοτήσεων για την ηλεκτροκίνηση, αλλά και να χαλαρώσουν τα πρόστιμα για τις εκπομπές CO2 στις βιομηχανίες. 

Η Γερμανία καίγεται τόσο πολύ για την ηλεκτροκίνηση διότι έχει ήδη πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος για να καλύψει τις νέες ανάγκες κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος που θα δημιουργηθούν, ενώ είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που κατασκευάζει στροβίλους για τις τουρμπίνες των πυρηνικών εργοστασίων. Ταυτόχρονα έχει μεγάλες ανάγκες για ενέργεια λόγω της βιομηχανικής δραστηριότητάς της, με αποτέλεσμα να είναι πολύ εξαρτημένη από το φυσικό αέριο της Ρωσίας και το πετρέλαιο του ΟΠΕΚ (τις τιμές του οποίου καθορίζουν ουσιαστικά οι ΗΠΑ…). Με άλλα λόγια, όσο πιο γρήγορα και απότομα περάσουμε από τα συμβατικά οχήματα στην ηλεκτροκίνηση, τόσο πιο ισχυρή θα γίνει η βιομηχανία και η οικονομία της Γερμανίας, καθώς από αυτούς θα αναγκαστούν να αγοράσουν τεχνολογία οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Οπότε ναι μεν τα επιχειρήματα για επιδότηση των συμβατικών δικύκλων από χρήματα για το περιβάλλον είναι απόλυτα λογικά, εν τούτοις προσκρούουν σε πολύ πιο ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που ήδη έχουν δρομολογηθεί. 

SYM Arctic Route 2025 - Στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού ο Κωνσταντίνος Μητσάκης [Gallery]

Με το SYM ADXTG 400 ο Μητσάκης έφτασε στο τελικό του στόχο
Sym Arctic Route 2025 - Alaska
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/7/2025

Το SYM Arctic Route 2025 φτάνει στον τελικό του στόχο, με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το ADXTG 400 να κατακτούν τη βορειότερη οδική άκρη της Αλάσκας και της αμερικανικής ηπείρου.

Το τελευταίο σκέλος πάνω στον Dalton Highway ολοκληρώνεται στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού και ακολοθουθεί η τελευταία ανταπόκριση του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Ήταν 06:30 όταν πατούσα τη μίζα του SYM ADXTG 400 και ξεκινούσα για την βόρεια εσχατιά της Αλάσκας. Μόλις 410 χλμ. με χώριζαν από την κορύφωση του  SYM ARCTIC ROUTE 2025 – το τρελό όνειρό μου είχε όνομα και λεγόταν...Αρκτικός Ωκεανός! Το μακρινό Deadhorse / Prudhoe Bay ήταν εκεί και με καρτερούσε...

Το τελευταίο ετάπ του Dalton Highway απαιτούσε σωστή οργάνωση και πληροφόρηση. Καθοδόν δεν υπήρχε κανένα σημείο ανεφοδιασμού, κανένας οικισμός, κανένα ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Έπρεπε λοιπόν να μεριμνήσω για νερό και φαγητό, ενώ ένα εφεδρικό ντεπόζιτο βενζίνης (5lt) ήταν απαραίτητο για την απροβλημάτιστη προσέγγιση του τελικού προορισμού μου… 

Καθώς τα χιλιόμετρα περνούσαν, η μεταμόρφωση της τοπικής φύσης ήταν εμφανέστατη, με τις δασοσκέπαστες εκτάσεις να δίνουν σταδιακά την θέση τους σε μια εκτεταμένη βλάστηση τούνδρας – τυπικό αρκτικό τοπίο! Σημείο αναφοράς της διαδρομής Coldfoot–Deadhorse αποτέλεσε το θεαματικό ορεινό πέρασμα Atigun Pass (1.470 m), ενώ ο χωμάτινος Dalton Highway (για τουλάχιστον 80 χλμ.) με προβλημάτισε και με κούρασε αρκετά. Αποζημιώθηκα όμως στα τελευταία 100 χλμ., αφού ένας νεότευκτος ασφάλτινος δρόμος φρόντισε να οδηγήσει γρήγορα και ξεκούραστα το SYM ADXTG 400 στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού…  

Με τα συναισθήματα να κάνουν “πάρτυ”, φωτογραφήθηκα στο καθιερωμένο σημείο άφιξης των οδικών ταξιδευτών, έκανα μια βόλτα στους χωμάτινους δρόμους του βιομηχανικού οικισμού Deadhorse (αποτελεί την έδρα ποικίλων εταιριών που δραστηριοποιούνται στην εξόρυξη του μαύρου χρυσού) και γιόρτασα την άφιξη στις ακτές του Αρκτικού Ωκεανού μ’ ένα λουκούλλειο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Aurora (τιμή δωματίου $295)… 

Ώρες αργότερα, αφού έστησα την σκηνή μου, άφησα την παγωμένη αύρα του Αρκτικού Ωκεανού να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και να ζεσταίνει την ταξιδιάρικη ψυχή μου. Με όραμα, επιμονή και δύναμη ψυχής, είχα καταφέρει να φτάσω στον Αρκτικό Ωκεανό. Πιο βόρεια, δεν γίνεται..."

Δείτε και τις φωτογραφίες στη συλλογή που ακολουθεί: