James Bond stunts: Coca-Cola για κράτημα!

Μια εξωφρενική πατέντα για πρόσφυση
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

19/10/2020

Ήδη έχουμε γράψει για την τελευταία ταινία του James Bond, "No Time to Die", στην οποία πέρα από τον γνωστό ηθοποιό Daniel Craig, πρωταγωνιστούν και ένα Triumph Scrambler 1200 κι ένα Tiger 900 με μερικά πραγματικά εντυπωσιακά και ριψοκίνδυνα stunts.

Την ώρα όμως που κινηματογραφούσαν τις επικίνδυνες σκηνές στην Matera, στα νότια της Ιταλίας, η ομάδα του συνεργείου αντιμετώπισε τον χειρότερο φόβο των κασκαντέρ για τα πλάνα με τις μοτοσυκλέτες: γλιστερά, πλακόστρωτα, στενά δρομάκια.

Προκειμένου να ξεπεράσουν τα συγκεκριμένα προβλήματα, ο Daniel Craig πρότεινε την ιδέα να καταβρέξουν τους δρόμους όπου θα γινόντουσαν τα γυρίσματα με Coca Cola, προκειμένου να γίνει η επιφάνειά τους λιγότερο γλιστερή.

Η παραγωγή το έκανε και δεν άνοιξε μάλιστα απλώς μερικά κουτάκια του διάσημου αναψυκτικού, αλλά ξόδεψαν σχεδόν 55.000 λίρες (60.000 ευρώ!) για να χύσουν περίπου 41.000 λίτρα στους δρόμους όλης της πόλης. Μόλις στέγνωσε το υγρό από τον δυνατό ιταλικό ήλιο, αυτό που έμεινε ήταν ένα κολλώδες υπόλειμμα πάνω από τους –πρώην- γλιστερούς δρόμους. Ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε ο stunt rider της παραγωγής, Paul Edwards για να ολοκληρώσει τις πιο παράτολμες σκηνές της ταινίας. Όπως φαίνεται κι από τις φωτογραφίες από τα γυρίσματα, ο Edwards και η τύπου Triumph Scrambler 1200 (που στην ουσία είναι ένα μεταμφιεσμένο Honda CRF400) κάνει ένα απίστευτο άλμα πάνω από έναν ψηλό τοίχο της πόλης.

Για να πραγματοποιηθεί το άλμα, ο Edwards έπρεπε να φτάσει στη ράμπα με ταχύτητα 100km/h, ώστε να προσγειωθεί με ασφάλεια από την άλλη μεριά του τοίχου. To Total Film, ένα περιοδικό που ασχολείται με τις κινηματογραφικές παραγωγές, ανέφερε επίσης ότι ένα από τα παράπλευρα οφέλη του χυμένου αναψυκτικού, ήταν ότι έκανε τους δρόμους να δείχνουν πεντακάθαροι μόλις το ξέπλυναν από πάνω τους, όπως δήλωσε και ο επικεφαλής των stunt riders, Lee Morison.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”