Καλά νέα: Kawasaki, Yamaha, Mazda, Subaru και Toyota ενώνουν δυνάμεις για το μέλλον των κινητήρων εσωτερικής καύσης

Στόχος είναι να αναπτύξουν πιο φιλικά καύσιμα - Έρχονται Honda και Suzuki
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

17/11/2021

Συνασπίζονται οι Ιάπωνες κατασκευαστές απέναντι στην καθολική επικράτηση της ηλεκτροκίνησης και βάζουν στόχο να αναπτύξουν τεχνολογίες που θα επιτρέπουν την συνέχιση της χρήσης των κινητήρων εσωτερικής καύσης με μειωμένους ρύπους διοξειδίου.

Το θετικό είναι πως οι πέντε εταιρείες δεν θα συνεργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση πηγαίνοντας όλες από τον ίδιο δρόμο, αλλά ακολουθώντας πρακτικά όλα τα μονοπάτια που μπορούν να οδηγήσουν εκεί. Εδώ στο ΜΟΤΟ είχαμε γράψει το 2008 (!) τόσο πριν από όλα αυτά, πως η ηλεκτροκίνηση δεν θα είναι παρά μία αρκετά μακριά μεταβατική περίοδος και θέλουμε να προσβλέπουμε σε ένα μέλλον με κινητήρες εσωτερικής καύσης που όμως δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον - κάτι που θα μπορούσε να συμβεί με την χρήση του υδρογόνου. Η Kawasaki Heavy Industries είναι πρωτοπόρος σε αυτό και ήδη από το 2010 μελετά λύσεις για την χρήση του υδρογόνου σε όλα τα στάδια που χρειάζεται, ξεκινώντας από την παραγωγή, την μεταφορά και την αποθήκευσή του. Η επένδυση της Kawasaki στον τομέα αυτό είναι τεράστια και ξεπερνά κάθε άλλον, έχοντας κατασκευάσει ήδη το Suiso Frontier, το πρώτο τάνκερ μεταφοράς υγροποιημένου υδρογόνου το οποίο και θα μπει σε λειτουργία μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο. Το 2018 ολοκλήρωσε επίσης και την κατασκευή της πρώτης τουρμπίνας υδρογόνου και συνολικά η Kawasaki καλύπτει την παραγωγή κινητήρων που χρησιμοποιούν το υδρογόνο σε γη, θάλασσα και αέρα.

Αντίστοιχα η Yamaha που ας μην ξεχνάμε πως έχει ισχυρούς δεσμούς με την Toyota ενώ μάλιστα σχεδιάζει κινητήρες και αυτοκινήτων, εδώ και χρόνια εξελίσσει την τεχνολογία για την χρήση αυτού του καυσίμου στον κόσμο των δύο τροχών. Η ανακοίνωση της Toyota αναφέρει ξεκάθαρα πως η Kawasaki και η Yamaha περιμένουν την Honda και την Suzuki να ακολουθήσουν σε αυτή την συνεργασία κι έτσι στο τέλος σύσσωμοι οι Ιάπωνες κατασκευαστές θα αναπτύξουν το πρώτο πλατύσκαλο αυτής της τεχνολογίας, στην μακρά ανηφορική διαδρομή που έχουμε μπροστά μας.

Στόχος είναι να πετύχουν την πράσινη ανάπτυξη αλλά χρησιμοποιώντας κινητήρες εσωτερικής καύσης στα δίκυκλα και για να κρατήσουν ξεκάθαρα τα όρια μεταξύ συνεργασίας και συναγωνισμού, το πρώτο βήμα είναι να καθοριστεί ένα πρωτόκολλο επικοινωνίας που επίσης θα ξεκαθαρίζει με ακρίβεια τους τομείς που η έρευνα θα γίνεται συνδυαστικά.

Ένας πολύ βασικός σκόπελος σε όλο αυτό το δύσκολο εγχείρημα της προσαρμογής των κινητήρων εσωτερικής καύσης, είναι η ανάπτυξη του άμεσου ψεκασμού που θα διαχειρίζεται το υδρογόνο, όπως επίσης και η ανάφλεξη. Εκεί η Toyota με την Yamaha έχουν κάνει από κοινού πολύ σημαντικά βήματα με άμεση συνεργασία από το 2016.

Η παραγωγή υδρογόνου χωρίς επιβάρυνση του περιβάλλοντος με CO2 θα είναι επίσης ένα δύσκολο εμπόδιο, για το οποίο γίνονται ήδη πρώτα βήματα επίσης από διαφορετικούς δρόμους. Η χρήση αιολικής ενέργειας είναι ένας από αυτούς, η επεξεργασία των λυμάτων είναι άλλος ένας που ήδη χρησιμοποιεί με επιτυχία η Toyota σε συνεργασία με την πόλη Fukuoka.

Η αγωνιστική εμπλοκή με την χρήση υδρογόνου και άλλων «πράσινων» καυσίμων, όπως το biodiesel που σχεδιάζουν οι πέντε κατασκευαστές είναι ο σωστός δρόμος για την ανάπτυξη της τεχνολογίας καθώς θα απελευθερώσει κονδύλια και θα επιταχύνει την έρευνα, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα πρώτης τάξης πεδίο δοκιμών. Μέχρι στιγμής έχουμε προχωρήσει μπροστά μέσα από τους αγώνες, οπότε δεν έχει κανένα νόημα να μην έρθει μέσα από αυτούς και η εξέλιξη του επόμενου βήματος.

Τα νέα είναι μόνο καλά, καθώς η παρούσα τεχνολογία για την ηλεκτροκίνηση μπορεί να προσφέρει εξαιρετικές λύσεις σε αυτοκίνητα αλλά και σκούτερ, δείτε τα Niu για παράδειγμα αλλά στις μοτοσυκλέτες υπάρχουν περιορισμοί παρόλο που επίσης βλέπουμε και λύσεις όπως της Zero που έχει αφήσει τους υπόλοιπους κατασκευαστές έτη φωτός πίσω της. Η Kawasaki επίσης επενδύει στην ηλεκτροκίνηση, ωστόσο δεν παύει να προετοιμάζει και το πιο μακρινό μέλλον επενδύοντας και πιστεύοντας πάρα πολύ στο υδρογόνο. Το ίδιο κι εμείς στο ΜΟΤΟ…

Honda RC30: Εξαψήφιο ποσό για τη νικηφόρα VFR750R του Joey Dunlop

Η 1η VFR750R που κέρδισε στο Isle of Man TT - Βγήκε 1η φορά σε δημοπρασία από τον Bonhams
Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/10/2025

Ένα πραγματικά πολύτιμο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας βγήκε στο σφυρί στη δημοπρασία Autumn Stafford Sale του οίκου Bonhams με τη Honda RC30 που οδήγησε ο Joey Dunlop σε διπλή νίκη στο IOMTT να αλλάζει χέρια για εξαψήφιο ποσό.

Σχεδιασμένη και κατασκευασμένη τη 10ετία του '80 από την HRC χωρίς συμβιβασμούς στο κόστος (καινούργια κόστιζε όσο δύο GSX-R750) και με στόχο να κερδίσει το νεοσύστατο τότε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike, η εξωτική για την εποχή της RC30 είναι μια μοτοσυκλέτα σταθμός στην ιστορία της Honda από τεχνολογική σκοπιά -έφερε τεχνολογίες από το MotoGP στον δρόμο- αλλά και για την επιρροή που άσκησε στην εξέλιξη των superbikes από την εμφάνισή της και έπειτα.

Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025

Η VFR750R RC30 ήταν η μοτοσυκλέτα με την οποία η Honda κέρδισε τα δύο πρώτα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Superbike με τον Fred Merkel στη σέλα της, ενώ δύο ακόμη Παγκόσμια Πρωταθλήματα TT Formula 1 κέρδισε με αυτή ο Carl Fogarty. Με την RC30 η Honda συμμετείχε με επιτυχία και σε αγώνες αντοχής κερδίζοντας σε Le Mans, Spa και Suzuka αποδεικνύοντας ότι η μοτοσυκλέτα της ήταν πολυτάλαντη αλλά και αξιόπιστη. 

Στη φήμη της RC30 τη δική του συνεισφορά είχε ο θρύλος Joey Dunlop. Ο Βορειοιρλανδός με 26 νίκες στο ΤΤ βρίσκεται στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας πίσω μόνο από τον ανιψιό του Michael Dunlop που έχει 33 και είχε δηλώσει ότι η RC30 άλλαξε τα πάντα για αυτόν στο Isle of Man καθώς του έδινε την ακρίβεια και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να πιέσει στο όριο και να οδηγήσει στον γνωστό καταιγιστικό του ρυθμό που έκανε τον "Yer Maun" τόσο αγαπητό στο κοινό.

Τον Ιούνιο του 1988 ο Dunlop οδήγησε την RC30 σε νίκη στη Formula 1 TT με μέση ωριαία τα 187,09 χλμ./ώρα και έπειτα κέρδισε με την ίδια μοτοσυκλέτα και στην Senior TT κάνοντας ρεκόρ ταχύτερου γύρου με μέση ωριαία 190,77 χλμ./ώρα. Με αυτή τη μοτοσυκλέτα ο Dunlop έτρεξε και σε κάποιους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Superbike την ίδια χρονιά καταφέρνοντας μάλιστα να ανέβει στο βάθρο στον γύρο του Donington.

Η νικηφόρα RC30 παρέμεινε στην οικογένεια Dunlop και μετά τον τραγικό χαμό του Dunlop. Είναι μάλιστα η μοτοσυκλέτα που βρισκόταν μέχρι πρότινος σε περίοπτη θέση στην παμπ της οικογένειας Dunlop, "Joey's Bar", στο Ballymoney της Β.Ιρλανδίας και αυτή ήταν η πρώτη φορά που βγήκε σε δημοπρασία.

Με πλαίσιο σταμπαρισμένο από την HRC και φουλ αγωνιστικό κιτ, αλλά και καρμπυρατέρ μαγνησίου που εξέλιξαν οι Ιάπωνες αποκλειστικά για τις κορυφαίες τους αγωνιστικές, η μοτοσυκλέτα απέσπασε το ποσό των 151.830 ευρώ στη δημοπρασία του Bonhams.