Καθορίστηκε το νομικό πλαίσιο για την αδειοδότηση και λειτουργία πρατηρίων υδρογόνου στην Ελλάδα

Θετικό πρώτο βήμα, σε ένα ταξίδι που έχει ακόμα πολύ δρόμο

Από τον

Κώστα Γκαζή

21/4/2023

Οι όροι, οι προϋποθέσεις και οι τεχνικές προδιαγραφές για την εγκατάσταση πρατηρίων υδρογόνου οχημάτων, καθορίζονται με Κοινή Υπουργική Απόφαση του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με θέμα: «Καθορισμός όρων, προϋποθέσεων και τεχνικών προδιαγραφών για την εγκατάσταση πρατηρίων υδρογόνου για την κίνηση οχημάτων οδικών μεταφορών».

Ουσιαστικά, διαμορφώνεται το θεσμικό πλαίσιο για την αδειοδότηση και λειτουργία των πρατηρίων υδρογόνου, ενώ περιγράφονται οι τεχνικές προδιαγραφές που αφορούν στη χωροθέτηση και τους όρους ασφαλείας που πρέπει να πληρούν οι εγκαταστάσεις.

Με την έκδοση της εν λόγω ΚΥΑ καθίσταται εφικτή η δημιουργία εγκαταστάσεων πρατηρίων υδρογόνου, γεγονός που θα μπορούσε να ενθαρρύνει την κυκλοφορία οχημάτων υδρογόνου -όταν αυτά θα γίνουν διαθέσιμα και προσιτά στην Ελλάδα-, ενώ ανοίγει ο δρόμος για τη διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στον τομέα των μεταφορών, μέσω της καθαρής παραγωγής (πράσινου) υδρογόνου.

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα ευθυγραμμίζεται με τα υπόλοιπα Κράτη Μέλη στον Τομέα των οδικών μεταφορών, καθώς τίθενται οι βασικές προϋποθέσεις για την ελεύθερη κυκλοφορία των οχημάτων υδρογόνου σε όλο το μήκος του Ευρωπαϊκού Δικτύου.

Ειδικότερα, η Απόφαση καθορίζει τους όρους, τις προϋποθέσεις, τις τεχνικές προδιαγραφές για την εγκατάσταση και λειτουργία αμιγών ή μικτών πρατηρίων υδρογόνου σε αέρια φάση δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσεως, συμπεριλαμβανομένων των πρατηρίων που υλοποιούνται με εξοπλισμό ενιαίας μονάδας μέγιστης αποθήκευσης 2,5 τόνων (tn), ως προς τη διάθεση υδρογόνου για χρήση στις οδικές μεταφορές.

Με την παρούσα Απόφαση καθορίζονται:

α) Oι ελάχιστες εσωτερικές και εξωτερικές αποστάσεις ασφαλείας των χαρακτηριστικών στοιχείων των εγκαταστάσεων των αμιγών ή μικτών πρατηρίων υδρογόνου δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσεως.

β) Oι όροι και οι προϋποθέσεις για την ασφαλή κατασκευή, λειτουργία, συντήρηση και επιθεώρηση των κτιριακών και ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων των αμιγών ή μικτών πρατηρίων υδρογόνου δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσεως.

γ) Oι τεχνικές προδιαγραφές των κτιριακών και ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων των αμιγών ή μικτών πρατηρίων υδρογόνου δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσεως.

δ) Tο σύνολο των εγκαταστάσεων ενός αμιγούς ή μικτού πρατηρίων υδρογόνου δημόσιας ή ιδιωτικής χρήσεως.

Επιπλέον, με την έκδοση της ΚΥΑ διασφαλίζεται η δυνατότητα χρηματοδότησης πολλών Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, που έχουν ήδη ενταχθεί στο πλαίσιο ευρύτερων Ευρωπαϊκών Δράσεων και στα οποία συμμετέχουν πολλοί δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς, με σκοπό τη διάδοση της χρήσης του υδρογόνου.

Θυμίζουμε πως μέχρι στιγμής τα οχήματα με υδρογόνο που έχουν βγει σε παραγωγή είναι ελάχιστα σε παγκόσμια κλίμακα. Tο Toyota Mirai ήταν το πρώτο αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής το 2015, το Honda Clarity παρήχθη μεταξύ 2016-2021, ενώ το 2018 παρουσιάστηκε το Hyundai Nexo και να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και ορισμένα λεωφορεία με κυψέλες υδρογόνου. Η μοτοσυκλέτα βρίσκεται αρκετά πιο πίσω από τα αυτοκίνητα, καθώς μέχρι στιγμής όλα τα σχέδια -κυρίως των Ιαπώνων κατασκευαστών- βρίσκονται σε concept στάδιo. Υπομονή λοιπόν.

Ετικέτες

υδρογόνο

https://bit.ly/MOTO_673

Επικαιρότητα

JETOIL: Οικειοθελής αναστολή λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεων προς τη Ρωσία

Η εταιρεία που κάποτε ίδρυσε η οικογένεια Μαμιδάκη είχε περάσει στον Murtaza Lakhani

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2025

Ο πακιστανοκαναδός, όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που ελέγχει την JETOIL, δεν είναι κάποιος αχυράνθρωπος, ούτε αυτοφοράκιας, αλλά ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες διακινεί στα ίσια, το πετρέλαιο που δεν μπορεί να διακινηθεί από τους υπόλοιπους. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος Murtaza Ali Lakhani (κεντρική φωτογραφία) έχει υπηκοότητα Μ. Βρετανίας και Καναδά με τα διαβατήριά του να γίνονται δεκτά σε κάθε χώρα του κόσμου και τον περασμένο Ιούλιο κατονομάστηκε από το Αγγλικό περιοδικό Business Matters, το Ν1 στον κλάδο των επιχειρήσεων, ως ο μεγαλύτερος διακινητής Ρωσικού πετρελαίου.

Αυτό σήμαινε πως κάποιος άναψε ένα προβολέα πάνω του, κάτι που είχε αποφευχθεί όταν ο ίδιος άνθρωπος διακινούσε το πετρέλαιο του Ιράκ σε καιρό πολέμου με τις ΗΠΑ, έπειτα το Κουρδικό πετρέλαιο επί εποχής πολέμου επίσης και πλέον και το πετρέλαιο της Βενεζουέλας, επί εποχής που όλοι ελπίζουν να μην καταλήξει σε πόλεμο, όπως υπάρχει η απειλή να γίνει.

Ο επικεφαλής του γκρουπ Mercantile Maritime απέκτησε την JETOIL από την οικογένεια Μαμιδάκη μετά την πτώχευση της μέσα στην πανδημία και την αυτοκτονία που επέφερε η ένταξη το άρθρο 99, ενός εκ των ιδρυτών της. Ξεκινώντας το 1968 ενώ είχαν ήδη την Mamidoil την οποία ένωσαν με την JETOIL, οι οικογένεια Μαμιδάκη δημιούργηε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες εμπορίας καυσίμων στα Βαλκάνια.

Παρόλο που κατά την περίοδο της πτώχευσης η εταιρεία έχασε σχεδόν το 80% του δικτύου πρατηρίων ο Lakhani επένδυσε σε αυτή έχοντας ως στόχο τις τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαίου στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης που αγγίζουν τους 300.000 τόνους, ενώ αντίστοιχα υπάρχει εγκατάσταση και στο Κόσσοβο. Παραμένει επίσης δίκτυο χονδρικής πώλησης εκτός της Ελλάδας σε Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια και Σερβία ώστε ο Βαρόνος αυτός να στρέψει την προσοχή του στην περιοχή.

Για τον ίδιο τον Lakhani, όπως και για τον Etibar Eyyub από το Αζερμπαϊτζάν που μπαινοβγαίνει στις λίστες από πέρσι, αυτή είναι μάλλον μία αναμενόμενη εξέλιξη κι αυτό γιατί είχαν γίνει κινήσεις πριν την ανακοίνωση του κ. Χαραλαμπου Βουρλιώτη, της Αρχής Καταπολέμησης κατά της Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες για δέσμευση περιουσιακών στοιχείων συνολικά 5 εταιρειών εμπορίας πετρελαίου στην Ελλάδα, με την JETOIL να είναι αυτή που απασχολεί το κοινό καθώς θα βλέπει από αύριο τα πρατήρια να αλλάζουν όνομα ή να κλείνουν.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα γίνουν οι εγκαταστάσεις στο Καλοχώρι ιδιαίτερα τώρα, δύο μόλις μήνες πριν συμπληρωθούν 30 χρόνια από την μεγάλη πυρκαγιά που είχε ξεσπάσει στις εγκαστάσεις αυτές, επί αυτοκρατορίας Μαμιδάκιδων.

Ήταν μεσημέρι, 24 Φεβρουαρίου 1986 όταν ξέσπασε φωτιά η οποία έκαιγε για επτά μέρες πνίγοντας την Θεσσαλονίκη σε τοξικά αέρια, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη της τρίτης ημέρας που συμπληρώθηκε από δεκάδες επόμενες. Από τις 12 δεξαμενές τότε καταστράφηκαν οι 8, ενώ κλιμάκια από την Γιουγκοσλαβία κατέβηκαν να συνδράμουν το έργο της ελληνικής πυροσβεστικής που μετρούσε ήδη 25 τραυματίες. Η Θεσσαλονίκη γλίτωσε τότε γιατί άντεξε η δεξαμενή υγρής αμμωνίας. Αν είχε εκραγεί, τότε η πόλη θα έπρεπε να εκκενωθεί και θα μιλούσαμε για μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία της Ευρώπης, δύο ημέρες και δύο μήνες πριν το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ.