Kawasaki KZ2300 V12: Η μοτοσυκλέτα του Frankenstein [video]

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

5/2/2019

Μπορεί το όνομα του Allen Millyard να μην σας λέει τίποτε μέχρι τώρα, όμως όταν τελειώσετε την ανάγνωση αυτού του άρθρου θα βλέπετε εφιάλτες μ' αυτόν! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Millyard είναι ένας πυρηνικός μηχανολόγος (ξεκινάμε καλά…), ένας ειδικός στους πυραύλους που ζει στην Αγγλία, και ο οποίος είχε μια ιδιαίτερη φαντασίωση: να φτιάξει τις πιο τρελές, τις πιο καταπληκτικές custom μοτοσυκλέτες. Αυτό το έργο ζωής τον στοίχειωσε από πολύ νωρίς και μέχρι στιγμή το καταφέρνει με το να… στριμώχνει όσο πιο πολλά έμβολα μπορεί μέσα σε κινητήρες μοτοσυκλετών, χρησιμοποιώντας μόνο τα μαθηματικά, μερικά εργαλεία και μερικά σκόρπια σχέδια στον εγκέφαλό του. Στην γκάμα περιλαμβάνονται τρικύλινδρα, δίχρονα παλιά Kawasaki και Yamaha, που τα κάνει να πηγαίνουν πολύ, ΠΟΛΥ γρήγορα.
Σίγουρα η φράση " όσο πιο πολλά έμβολα μπορεί μέσα σε κινητήρες μοτοσυκλετών" σας έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, οπότε οφείλουμε να το εξηγήσουμε. Ο Allen μετατρέπει μονοκύλινδρα σε δικύλινδρα V, τρικύλινδρα σε πεντακύλινδρα ή σε V6 και τετρακύλινδρα εν σειρά σε V8! Φτιάχνει επίσης και πολλές εξωφρενικές κατασκευές, όπως δικύλινδρους κινητήρες 5.000cc και V10 κινητήρες που τους τοποθετεί σε custom πλαίσια, απλά για να δει πόσο γρήγορα μπορούν να πάνε. Είναι η κλασική περίπτωση τρελού επιστήμονα, ο οποίος όμως διαθέτει ουσιαστικό, επιστημονικό υπόβαθρο και μηχανολογικές γνώσεις.
Ένα από τα πιο εξωφρενικά του δημιουργήματα, είναι αυτό που οδήγησαν πρόσφατα οι Αμερικάνοι συνάδελφοι του Ride Apart, ένα ΚΖ 2300 V12. Ναι, σωστά διαβάσατε, τόσο το "V12" όσο και το "2300" που αναφέρεται στον κυβισμό του. Προφανώς το εξακύλινδρο εν σειρά της Kawasaki δεν ήταν αρκετό για τον Millyard, ο οποίος το περιποιήθηκε στο γκαράζ του και έφτασε στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Το επίπεδο της κατασκευής είναι αρκετό υψηλό κι αν το συγκρίνει κανείς δίπλα-δίπλα με ένα αυθεντικό Ζ1300, δύσκολα θα παρατηρούσε κάτι παράταιρο, τουλάχιστον μέχρι να συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος τι είναι αυτό που βλέπει.

Η μοτοσυκλέτα, όπως είπαμε πιο πριν, ξεκίνησε την καριέρα της ως ένα στάνταρ Ζ1300, το οποίο ο Allen το τεμάχισε, το γύρισε ανάποδα, το τρύπησε, το σφυρηλάτησε και το έφερε εκεί που ήθελε. Χρειάστηκε αρκετή δουλειά, μιας και οι κινητήρες δεν ήταν εσωτερικά συμμετρικοί και σίγουρα δεν είχαν σχεδιαστεί για έναν τέτοιο σκοπό… Όπως λέει ο Millyard, οι αρχικοί κύλινδροι έχουν μια μικρή κλίση πέντε μοιρών, αλλά ο ίδιος ήθελε να κάνει τον κινητήρα συμμετρικό οπότε τους έδωσε κλίση 35° για να δημιουργήσει περιεχόμενη γωνία 70 μοιρών στον V12 που προέκυψε. Η πίσω κεφαλή είναι κομμένη και ανεστραμμένη με αντίθετη φορά, αλλά αυτό ήταν ένας εφιάλτης για τον Allen διότι οι εκκεντροφόροι του 1300 και τα γρανάζια δεν βρίσκονται στο κέντρο του κινητήρα, όπως ήταν στο Ζ1000 (το άλλο μισό του V12...). Οι εκκεντροφόροι έχουν ένα μικρό offset, οπότε έπρεπε να φτιάξει από την αρχή τις διόδους του ψυκτικού και του λαδιού, όπως έκανε με τον τεντωτήρα της καδένας αλλά και την ίδια την καδένα. Μάλιστα, για την τελευταία φτιάχτηκε από τη συγκόλληση δύο βαρέως τύπου καδενών Hyvo, με συνολικό μήκος πάνω από 1,80μ!

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα, ήταν το να βρει πώς θα έκανε να δουλέψουν μαζί όλα τα έμβολα και οι στρόφαλοι. Τελικά κατέληξε σε μια ιδέα, παίρνοντας έμπνευση από τους περιστροφικούς κινητήρες των αεροσκαφών. Κάθε έμβολο στο μπροστινό μπλοκ είναι συνδεδεμένο σε μια κύρια μπιέλα, ενώ τα έμβολα του πίσω μπλοκ είναι συνδεδεμένα σε μικρότερες, δευτερεύουσες μπιέλες, που συνδέονται με την σειρά τους στις κύριες οι οποίες πιάνουν πάνω σε έναν στρόφαλο. Αυτό είναι και το μοναδικό σχέδιο που έβαλε σε χαρτί ο Millyard από ολόκληρη την μοτοσυκλέτα, καθώς οι μπιέλες ήταν το πιο δύσκολο εξάρτημα στον κινητήρα. Τα πάντα είναι πολύ στριμωγμένα και δεν υπάρχει πολύς χώρος για κουζινέτα, οπότε έπρεπε να επιλέξει το πιο ανθεκτικό υλικό που μπορούσε. Έτσι, προμηθεύτηκε χρωμομολυβδαινιούχους σωλήνες διαμέτρου πέντε ιντσών και στην συνέχεια τους επεξεργάστηκε μηχανουργικά σε CNC προκειμένου να αποκτήσουν πάχος 20mm, κάτι που σημαίνει ότι το 90% του υλικού πήγε υπέρ πίστεως…
Άλλες πατέντες συμπεριλαμβάνουν ένα custom πλαίσιο που δημιουργήθηκε έχοντας ως βάση το πλαίσιο του Voyager 1300, τις εξαπίστονες δαγκάνες της Pretech για μπροστά, τον ψεκασμό του Voyager με αλλαγές που επιτρέπουν την ρύθμισή του εν κινήσει, το βελτιωμένο κύκλωμα του λαδιού, διαφορετικές αναρτήσεις κι ένα σωρό λεπτομέρειες οι οποίες κάνουν πιο εύκολη την συμβίωση με το τέρας. Το συνολικό βάρος ανέρχεται στα 350 κιλά (!) και η απόδοσή του στους 250 ίππους, κάτι που κάνει τα ελαστικά να αλλάζουν πιο γρήγορα κι από εσώρουχα.
Αυτή τη στιγμή, η μοτοσυκλέτα βρίσκεται στο μουσείο Barber, ενώ στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να πάρετε μια γεύση από το πώς ακούγεται το Κτήνος:

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

23/7/2025

Στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, δημιουργείται ένα μοναδικό custom retro scooter – με έναν αερόψυκτο V4 diesel κινητήρα, που ήδη βρίσκεται σε λειτουργία!

Το εντυπωσιακό project ονομάζεται Dieselpunk και αποτελεί το πρώτο μεγάλο εγχείρημα της ρωσικής ομάδας Saint Peter’s Builds, η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο του customizing.

Το Dieselpunk υιοθετεί ένα μακρύ πλαίσιο με αισθητική που θυμίζει από το πλάι το παιδί μιας Lambretta και ενός τρακτέρ, με επιρροές και από κλασικά αυτοκίνητα, ενώ όλες οι επιφάνειες θα να είναι κατασκευασμένες από μέταλλο.

Η καρδιά του scooter είναι ένας V4 αερόψυκτος diesel κινητήρας που προέρχεται από το σοβιετικής εποχής ZAZ 968, ένα μικρό αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε μεταξύ 1970 και 1994. Η επιλογή αυτού του κινητήρα είναι τουλάχιστον ασυνήθιστη με την τοποθέτηση να γίνεται μπροστά από το τιμόνι και το μοτέρ να βρίσκεται μεταξύ αυτού και του καλυμμένου εμπρός τροχού, ενώ οι κεφαλές του είναι εκτεθειμένες σε κοινή θέα, ενισχύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της κατασκευής. Βέβαια ασυνήθιστο είναι όλο το project με τους Ρώσους να θέλουν να κερδίσουν τις εντυπώσεις με αυτή την ακραία κατασκευή.

Ο συγκεκριμένος κινητήρας είναι κατασκευασμένος εν μέρει από αλουμίνιο και έχει απόδοση περίπου 50 ίππων από 1.200 κυβικά εκατοστά με τους Ρώσους να θέλουν να προσφέρουν επιδόσεις παρόμοιες με των σύγχρονων mega scooters με μία ρετρό αισθητικής δημιουργία. Αλλά αυτή είναι η αντίθεση που προσπαθούν να επιτύχουν με το στιλ του Dieselpunk.

Αντί για το 4τάχυτο κιβώτιο του αυτοκινήτου, το scooter θα χρησιμοποιεί CVT αυτόματη μετάδοση, προερχόμενη από snowmobile παρόμοιας ισχύος. Η τελική μετάδοση θα γίνεται μέσω άξονα και αλυσίδας, με ανακατεύθυνση 90 μοιρών προς τον μικρό πίσω τροχό.

Η εξάτμιση είναι χειροποίητη, τύπου downpipe, και η πρώτη δοκιμή του κινητήρα έχει ήδη πραγματοποιηθεί με επιτυχία.

Στο πρώτο making-of video που κυκλοφόρησε η ομάδα Saint Peter’s Builds, παρακολουθούμε τα αρχικά στάδια κατασκευής: την επεξεργασία του V4 κινητήρα και του συστήματος εξάτμισης. Προς το παρόν, δεν έχουν δοθεί περαιτέρω τεχνικές λεπτομέρειες ή χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του scooter που διεκδικεί τον άτυπο τίτλο το πιο ιδιαίτερου custom μοντέλου για το 2025 – ένα ρετρό τέρας με V4 diesel κινητήρα, εμπνευσμένο από τα σοβιετικά ZAZ και την αχαλίνωτη φαντασία των Ρώσων δημιουργών του. Θα καταφέρουν άραγε να το ολοκληρώσουν; Και ποιος θα είναι εκείνος που θα το οδηγήσει;