Κέντρο Αθήνας: Χάθηκε κυριολεκτικά ο δρόμος

Είχαν καλύψει τρύπα με νοβοπάν
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/5/2019

Χάθηκε ξαφνικά ο δρόμος στην 3η Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνα, για τον άτυχο αναβάτη του NC750X! Προφανώς και δεν μπορούσε να φανταστεί πως το ριγμένο κάτω νοβοπάν δεν ήταν άλλο ένα σκουπίδι στους δρόμους, αλλά έκρυβε ανοικτό φρεάτιο. Κατέληξε τραυματισμένος στο νοσοκομείο με την μοτοσυκλέτα φυτεμένη -κυριολεκτικά- στο κέντρο της Αθήνας.

Το συγκεκριμένο περιστατικό αναδεικνύει περισσότερα από ένα προβλήματα. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα μία τρύπα στους δρόμους είναι κάτι που ξεσηκώνει κινητοποίηση ακριβώς για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι μονάχα ανθρωπιστικός ο λόγος. Οι εξελιγμένες κοινωνίες ξέρουν πολύ καλά πως το «έλα μωρέ δεν σκοτώθηκε κιόλας», ούτε δικαιολογία είναι, ούτε και λύση. Οι κοινωνίες ξέρουν πως ένας άνθρωπος που αποτελεί ενεργό μέρος της παραγωγικής διαδικασίας και εργάζεται, ο τραυματισμός του έχει αντίκτυπο σε όλους. Ακόμη χειρότερα για το χειρότερο… Οι εξελιγμένες κοινωνίες ξέρουν πως είναι πολύ πιο σωστό να διατηρείς σε ετοιμότητα έναν ολόκληρο μηχανισμό που θα φροντίζει οι παραμένουν οι δρόμοι σε εξαιρετικά καλή κατάσταση, από το να αφήνεις να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Προφανώς και δεν είμαστε μία τέτοια κοινωνία, προφανέστατα και είναι υποχρέωση όλων μας να γίνουμε. Διότι η τρύπα αυτή μπορεί να καλύφτηκε από κάποιον περαστικό ή κάτοικο της περιοχής και αναδεικνύει τα άλλα δύο βασικά προβλήματα σε αυτή την περίπτωση. Δεν κουκουλώνεις μία τέτοια τρύπα αλλά επικοινωνείς με την υπηρεσία του Δήμου, κι επειδή ξέρεις πως η υπηρεσία θα κάνει μέρες να ανταποκριθεί, φροντίζεις για μια καλύτερη προφύλαξη από το κουκούλωμα.

Το άλλο ζήτημα είναι πως έχουμε αποδεχτεί την κατάσταση με τα άπειρα σκουπίδια στους δρόμους. Βλέπεις νέα παιδιά να πετούν σκουπίδια μέσα από αυτοκίνητα κι αυτό είναι το χειρότερο. Αυτό σημαίνει πως και το μέλλον δεν προβλέπεται ιδιαίτερα καλό! Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε δρόμους με σκουπίδια, διαφορετικά ένα πάνελ καταμεσής του δρόμου θα τους παραξένευε όλους.

Για την διήθηση είναι το μόνο για το οποίο δεν θέλουμε να ακούσουμε κάτι. Καλά κάνουμε και περνάμε ανάμεσα από τα αυτοκίνητα, ή στο πλάι τους στην προκειμένη περίπτωση. Μακάρι και να γίνει πιο σωστά, και να προστατευθεί και από τον νομοθέτη, κάτι που τώρα δεν ισχύει.

Μέχρι τότε είμαστε στο έλεος της δικής μας μοίρας, εκείνης που έχουμε στρώσει ως κοινωνία. Προσοχή εκεί έξω, ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας, και όχι μόνο στην κίνηση που είναι το αυτονόητο, ούτε και στην έλλειψη πρόσφυσης που επίσης έχουμε συνηθίσει, αλλά και στις κρυμμένες παγίδες!

Yamaha XT500: Η μοτοσυκλέτα του Thierry Sabine που ξεκίνησε το Rally Dakar! 10 χρόνια χαμένη στην έρημο!

Χάθηκε στην έρημο και βρέθηκε 10 χρόνια μετά - Στη σέλα της ξεκίνησε η ιδέα του θρυλικού αγώνα!
Yamaha XT500 Thierry Sabine
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/12/2025

Το Yamaha XT500 είναι από μόνο του εμβληματικό, όμως αυτό εδώ παίρνει διαστάσεις θρύλου γιατί έβαλε και αυτό τους… τροχούς του για εμπνευστεί ο μεγάλος Thierry Sabine την ιδέα του Rally Dakar. Το θυμόμαστε με αφορμή την έναρξη του θρυλικού αγώνα που ξεκινά στις 3 Ιανουαρίου.

Το 1976 o Thierry Sabine χάθηκε στην έρημο Tenere κατά τη διάρκεια του ράλι Abidjan-Nice πάνω στη σέλα του Yamaha XT500. Ο Γάλλος έμεινε για τρεις ημέρες χωρίς νερό και τροφή πριν διασωθεί με μοναδική απώλεια το XT500 το οποίο παρέμεινε στην έρημο. Ήταν αυτές οι ημέρες που έδωσαν στον Sabine την έμπνευση για τη δημιουργία του θρυλικού πλέον rally raid αγώνα, για όσους ήθελαν πραγματικά να κυνηγήσουν την περιπέτεια και την τύχη τους.

la moto verte
La Moto Verte, ήτοι "Η Πράσινη Μοτοσυκλέτα" γράφει το αυτοκόλλητο πάνω στο σπασμένο πλαστικό ρεζερβουάρ του XT500


Το XT500 τελικά διασώθηκε δέκα χρόνια αργότερα από τον ηγέτη των Tuareg, Mano Dayak, ο οποίος είχε αναπτύξει φιλία με τον Sabine κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Παρίσι. Αποτελούσε συνεργάτη του Γάλλου στα πρώτα χρόνια του Dakar, λόγω της γνώσης που είχε για την έρημο, η οποία και βοηθούσε με τη χάραξη των πρώτων διαδρομών.
Μετά τον χαμό του Sabine με την πτώση του ελικοπτέρου το 1986, ο Dayak ανέκτησε το XT500 και το επέστρεψε στη χήρα του Γάλλου ως τεκμήριο της αρχικής διαδρομής του ιδρυτή.

Ο Mano Dayak έχασε επίσης τη ζωή του σε αεροπορικό δυστύχημα το 1995, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έντονης πολιτικής μεσολάβησης στον Νίγηρα. Μένει όμως, ως συνδετικός κρίκος το XT500, το οποίο αποτέλεσε φέτος μέρος της έκθεσης “Desert Queens” που φιλοξενήθηκε στη φετινή EICMA, μαζί με άλλες 30 θρυλικές μοτοσυκλέτες που έχουν λάβει μέρος στον δυσκολότερο αγώνα του κόσμου.