Κινητήρας Desmo και από την Borile!

Από τον

Μπάμπη Μέντη

7/2/2024

Έχουμε γράψει σχεδόν τα πάντα για το δεσμοδρομικό σύστημα κίνησης των βαλβίδων, που ξεπερνά τα 100 χρόνια χρήσης και πρωτοεμφανίστηκε στους αγωνιστικούς κινητήρες αυτοκινήτων της Peugeot και της Mercedes-Benz στις αρχές του αιώνα. Τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του συγκεκριμένου συστήματος κίνησης των βαλβίδων που στις μέρες μας χρησιμοποιεί μόνο η Ducati μπορείτε να (ξανά) διαβάσετε ΕΔΩ. Και καλό είναι να φρεσκάρετε την μνήμη και τις τεχνικές σας γνώσεις, διότι θα τις χρειαστείτε για να καταλάβετε τους πραγματικούς λόγους που η Borile παρουσίασε μια νέα κυλινδροκεφαλή για μονοκύλινδρο κινητήρα, η οποία έχει δεσμοδρομικό σύστημα κίνησης των βαλβίδων, το οποίο όμως δεν μοιάζει σε τίποτα με της Ducati, ούτε όμως με εκείνο των Peugeot και Mercedes.

Πρώτα απ’ όλα να πούμε ποια είναι η Borile. Πρόκειται για μια boutique-βιοτεχνία στη Ιταλία που κατασκευάζει μια neo-retro μονοκύλινδρη 500 κυβικών με αερόψυκτη κεφαλή από τους κινητήρες των μοτοσυκλετών Speedway!

Όπως μπορείτε να αντιληφθείτε από την περιγραφή, μιλάμε για μια εταιρεία που ασχολείται με την… τέχνη της μεταλλουργίας και όχι τόσο με την τεχνολογία.

Ακριβώς τον ίδιο σκοπό έρχεται να εξυπηρετήσει και το δεσμοδρομικό σύστημα που σχεδίασε. Ολόκληρη η κεφαλή είναι κατασκευασμένη από ένα κομμάτι αλουμινίου που έχει σκαλίσει η εργαλειομηχανή CNC και εξωτερικά της υπάρχουν από δύο μεταλλικοί ράβδοι σε κάθε πλευρά που διασταυρώνονται μεταξύ τους, σχηματίζοντας δύο “Π” όπου το ένα έχει τις βαλβίδες εισαγωγής και το άλλο τις εξαγωγής.

Το κάθε ένα από αυτά τα “Π” καταλήγει στα κάρτερ του κινητήρα, όπου μια συστοιχία από γρανάζια και λοβούς, φροντίζουν να τα ανεβάζουν την κατάλληλη στιγμή για να κλείσουν οι βαλβίδες και να τα κατεβάζουν την κατάλληλη στιγμή για να ανοίξουν.

Όλο αυτό το σύστημα είναι σε κοινή θέα και μπορείς να το βλέπεις να ανεβαίνει και να κατεβαίνει όταν λειτουργεί ο κινητήρας!

Σαφώς πιο εντυπωσιακό στο μάτι από το Desmo της Ducati που είναι κρυμμένο μέσα στο καπάκι της κεφαλής.

Κι εδώ τελειώνουν τα πλεονεκτήματά του, καθώς είναι βέβαιο πως αυτές οι μεγάλου μήκους ράβδοι θα έχουν τα ίδια συμπτώματα με τα ωστήρια όταν ζεσταίνονται – δηλαδή θα αυξάνεται υπερβολικά το μήκος τους και η ρύθμιση των βαλβίδων θα πηγαίνει περίπατο… Άρα το βασικό πλεονέκτημα του Desmo της Ducati που είναι η ακρίβεια στην κίνηση των βαλβίδων στις υψηλές στροφές πάει περίπατο και αυτό.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”