Κλεμμένη Ducati Multistrada σε λευκό βανάκι

Το θέμα δεν είναι πως τους έπιασαν…
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/5/2020

Ακριβώς όπως επέστρεψαν τα τροχαία και μάλιστα με αυξημένο ρυθμό, επιστρέφουν και οι κλοπές. Ήταν αναμενόμενο πως θα συνέβαινε αυτό, τόσο για τα τροχαία όσο και για τις κλοπές και το λέγαμε πριν την λήξη της καραντίνας.

Το ΕΘΝΟΣ πρώτο μετέδωσε και περιγράφει σκηνικό καταδίωξης στην Μεσογείων με βανάκι που μετέφερε κλεμμένη Ducati Multistrada από την περιοχή του Νέου Ψυχικού. Το λευκό βανάκι εντοπίστηκε αργά την νύκτα από περιπολικό που το έκρινε ύποπτο και του έκανε σήμα να σταματήσει. Οδηγός και συνοδηγός αρνήθηκαν και ακολούθησε καταδίωξη με το βανάκι προς στιγμή να ξεφεύγει πριν συνδράμουν στην καταδίωξη και άντρες της ΔΙΑΣ.

Το αποτέλεσμα είναι να ξεφύγει ο συνοδηγός που επιβιβάστηκε σε άλλο αυτοκίνητο, ενώ ο οδηγός συνελήφθη ενώ προσπάθησε να ξεφύγει πεζός.

Μέσα στο βανάκι που αποδείχτηκε κλεμμένο βρέθηκε μία Ducati Multistrada που επίσης είχε μόλις κλαπεί. Οι έρευνες τώρα επικεντρώνονται στον συνοδηγό που διέφυγε και τον συνεργό τους που οδηγούσε το αυτοκίνητο διαφυγής.

Στο ρεπορτάζ του ΕΘΝΟΣ υπάρχουν και οι αναφορές σε επίπεδο δρόμων που συνέβησαν όλα τα παραπάνω. Το θέμα μας όμως είναι πως οι εξιχνιάσεις κλοπών και οι συλλήψεις των κλεφτών πρακτικά ακυρώνονται από το υπόλοιπο έργο της αστυνομίας και της δικαιοσύνης. Κάποιος που πιστοποιημένα έχει αφαιρέσει διψήφιο αριθμό μοτοσυκλετών είναι κάποιος που το κάνει κατά επάγγελμα, δεν βρέθηκε σε μία στιγμή αδυναμίας και έκλεψε μία μοτοσυκλέτα που δεν μπορούσε να αγοράσει. Όταν λοιπόν δεν πηγαίνει καθόλου στην φυλακή ή καταλήγει σύντομα εκτός φυλακής, τότε η διαδικασία της σύλληψης και όλα τα παραπάνω γίνονται απλά «δυσκολίες της δουλειάς» και παύουν να λειτουργούν αποτρεπτικά, είναι απλά μία δυσκολία που θα ξεπεραστεί, όπως έχουν όλες οι νόμιμες δουλειές. Και το κέρδος είναι μεγαλύτερο από τις νόμιμες δουλειές. Το κράτος είναι ανίκανο να τους κρατήσει μέσα γιατί αυτό κοστίζει. Βέβαια το κόστος για κάποιον που μπαινοβγαίνει στην φυλακή είναι μεγαλύτερο, αλλά όχι στο ίδιο το κράτος! Κάποιος που μπαινοβγαίνει στις φυλακές και έχει κάνει τις κλοπές μοτοσυκλετών επάγγελμα, πληρώνει και δικηγόρους, τροφοδοτεί ένα σύστημα και στο τέλος πραγματικά ζημιωμένος είναι ο πολίτης, είμαστε όλοι εμείς.

Σε οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, αν ένας πολίτης κλέβει μοτοσυκλέτες κατά επάγγελμα, περνά αρκετός καιρός μέχρι να έχει την ευκαιρία να το ξανά κάνει και στο διάστημα αυτό βρίσκεται κλειδωμένος μέσα. Σε περίπτωση μάλιστα που για οποιοδήποτε λόγο δεν πληρώνει φόρους, τότε του χρεώνονται και τα έξοδα του εγκλεισμού του, πριν απελαθεί!

Από τα συνεχή μέσα-έξω, οι αρχές της χώρας ξέρουν ποιοι είναι αυτοί που κλέβουν οχήματα, όχι τόσο όσοι κάθε λίγο συλλαμβάνονται, αλλά οι υπόλοιποι που καταφέρνουν να τα διαχειριστούν μετά και να τα προωθήσουν έξω ή και εντός της χώρας. Ποτέ δεν καθαρίζεις για πάντα ένα χωράφι από τα αγριόχορτα όμως, μονάχα περιοδικά μένει ολότελα καθαρό και με πάρα πολύ δουλειά. Εκτός κι αν έχεις βρει τον τρόπο με λίγη δουλειά να διατηρείς ένα ανεκτό ποσοστό αγριόχορτων και το χωράφι να συντηρείται μόνο του. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε επιλέξει το δεύτερο και μάλιστα έχει μετρηθεί η ανεκτικότητά μας και έχει υπολογιστεί και το ποσοστό…

Το θέμα λοιπόν δεν είναι πως έπιασαν το βανάκι, αλλά να μάθουμε σε ποιον ακριβώς πήγαινε η κλεμμένη Ducati Multistrada και τι ακριβώς θα την έκανε εκείνος. Αυτό στην χώρα μας δεν έχει γίνει ποτέ σε σωστό βάθος. Σταματάμε πάντα στο πρώτο, το πολύ δεύτερο επίπεδο…

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”