Μ. Βρετανία: "ΟΧΙ" στις λεωφορειολωρίδες για τις μοτοσυκλέτες

Στηρίζει έμμεσα την πώληση αυτοκινήτων η βρετανική κυβέρνηση
Λεωφορειολωρίδες Μ.Βρετανία όχι στις μοτοσυκλέτες 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

27/11/2024

Το βρετανικό Υπουργείο Μεταφορών δεν έδωσε τελικά την έγκρισή του για να μπορούν οι μοτοσυκλετιστές να χρησιμοποιούν τις λωρίδες των λεωφορείων για τις μετακινήσεις του.

Μια απόφαση που εξέπληξε την συντριπτική πλειοψηφία των εμπλεκόμενων μερών και του κοινού είναι αυτή που πήρε το Υπουργείο Μεταφορών της Μ.Βρετανίας αναφορικά με τη χρήση των λεωφορειολωρίδων από τα μηχανοκίνητα δίκυκλα.

Με λίγα λόγια το βρετανικό ΥΜΕ είπε "όχι" στο να θεωρείται δεδομένη η χρήση των λεωφορειολωρίδων από τις μοτοσυκλέτες σε εθνικό επίπεδο και πέταξε ξανά το γάντι στις τοπικές αρχές, οι οποίες μπορούν να ορίζουν αυτόβουλα και σύμφωνα με τις ανάγκες των περιοχών που διοικούν αν αυτό θα επιτρέπεται ή όχι.

Η πρόταση για πανεθνική χρήση των λεωφορειολωρίδων από τις μοτοσυκλέτες χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις βγήκε σε δημόσια διαβούλευση στα μέσα του περασμένου Μαρτίου έως και τα μέσα του περασμένου Ιουλίου και την άποψή τους για το μέτρο κατέθεσαν τοπικές αρχές, οργανισμοί, λέσχες αλλά και το κοινό, ενώ συμπληρώθηκε και ένα σχετικό ερωτηματολόγιο.

Λεωφορειολωρίδες Μ.Βρετανία όχι στις μοτοσυκλέτες 2025

Και ενώ όλα τα δεδομένα έδειχναν μια σαφή υποστήριξη στην εφαρμογή του μέτρου τελικά το υπουργείο αποφάσισε να παραμείνει στον ισχύοντα νόμο για τα μηχανοκίνητα δίκυκλα και τις λεωφορειολωρίδες, με τις αρμόδιες τοπικές αρχές να έχουν εκείνες την ευθύνη και την δύναμη να απαγορεύουν ή να επιτρέπουν τη χρήση τους από τους μοτοσυκλετιστές.

Η απόφαση ήρθε παρά το γεγονός ότι η βρετανική κυβέρνηση αναγνωρίζει τη συμβολή των μοτοσυκλετών στη μείωση της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος, στη μείωση του μποτιλιαρίσματος και του κυκλοφοριακού φόρτου γενικότερα, αλλά και στη μείωση του χρόνου που χρειάζεται για να φτάσει κανείς από το ένα σημείο στο άλλο, ειδικά σε αστικό περιβάλλον.

Έτσι ο νόμος δεν θα αλλάξει με το υπουργείο να επικαλείται έλλειψη δεδομένων αναφορικά με τα... οφέλη στην οδική ασφάλεια που θα μπορούσε να έχει η εφαρμογή αυτού του μέτρου, αλλά και το κόστος που θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό για να αλλαχθούν όλες οι σχετικές πινακίδες.

Τουλάχιστον στη σχετική ανακοίνωση αναφέρεται ξεκάθαρα ο πραγματικός λόγος αφού το βρετανικό ΥΜΕ υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή πρόθεση από την κυβέρνηση να ενθαρρύνει περισσότερο τη χρήση των μοτοσυκλετών από το κοινό, κάτι που ήταν στην ατζέντα της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ αυτό φαίνεται να εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της εγχώριας αυτοκινητοβιομηχανίας της χώρας, που αυτή τη στιγμή πνέει τα λοίσθια.

Η Μ. Βρετανία έχει βάλει φιλόδοξους κλιματικούς στόχους και στους κατασκευαστές αυτοκινήτου με στόχο να προωθήσει όσο περισσότερο γίνεται την αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου. Παράδειγμα, για φέτος τα ηλεκτρικά θα πρέπει να αποτελούν τουλάχιστον το 22% των πωλήσεων της κάθε εταιρείας στη χώρα και το υπόλοιπο 78% να αποτελείται από συμβατικά. Κάτω από το 22% σημαίνει και πρόστιμο άνω των 15.000 ευρώ για κάθε αυτοκίνητο λιγότερο (!), με τον στόχο για το 2025 να ανεβαίνει στο 28% για να φτάσει στο 80% το 2030 και στο 100% το 2035.

Τα σχέδια της κυβέρνησης φρενάρει το ίδιο το κοινό της χώρας, όπως γίνεται και στην υπόλοιπη Ευρώπη με τις πωλήσεις των ηλεκτρικών να ανεβαίνουν με σημαντικά χαμηλότερο ρυθμό από τον επιθυμητό ή κινούνται πτωτικά στις χώρες που έχουν κόψει τις επιδοτήσεις. Οι υψηλότερες τιμές τους δεν αντιστοιχούν στα πορτοφόλια των οδηγών, ενώ οι κατασκευαστές πιέζονται να κάνουν μεγάλες εκπτώσεις για να κάνουν τα μοντέλα τους πιο ελκυστικά. 

Η εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία διανύει κρίση και ήδη ο όμιλος Stellantis (Peugeot, Citroen, Opel, Fiat, Alfa Romeo, Jeep, Lancia, Maserati, RAM, Chrysler, Dodge, DS Aytomobiles) ανακοίνωσε ότι θα κλείσει το εργοστάσιό της θυγατρικής Vauxhall στο Luton, ένα εργοστάσιο που λειτουργεί εδώ και 110 χρόνια. 

Παράλληλα, η Ford ετοιμάζεται να μειώσει το προσωπικό της στη χώρα κατά 800 άτομα και η κυβέρνηση βρίσκεται αυτή τη στιγμή με την πλάτη στον τοίχο και ήδη σκέφτεται να βάλει νερό στο κρασί της σχετικά με τους στόχους στις πωλήσεις. Προς το παρόν, για τη στήριξη της εγχώριας αγοράς αυτοκινήτου στη Βρετανία την πληρώνει έμμεσα και η μοτοσυκλέτα και σε ένα βαθμό και το κοινό στο οποίο δεν δίνεται ένας ακόμη λόγος για να αγοράσει μία.

Honda RC30: Εξαψήφιο ποσό για τη νικηφόρα VFR750R του Joey Dunlop

Η 1η VFR750R που κέρδισε στο Isle of Man TT - Βγήκε 1η φορά σε δημοπρασία από τον Bonhams
Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

14/10/2025

Ένα πραγματικά πολύτιμο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας βγήκε στο σφυρί στη δημοπρασία Autumn Stafford Sale του οίκου Bonhams με τη Honda RC30 που οδήγησε ο Joey Dunlop σε διπλή νίκη στο IOMTT να αλλάζει χέρια για εξαψήφιο ποσό.

Σχεδιασμένη και κατασκευασμένη τη 10ετία του '80 από την HRC χωρίς συμβιβασμούς στο κόστος (καινούργια κόστιζε όσο δύο GSX-R750) και με στόχο να κερδίσει το νεοσύστατο τότε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Superbike, η εξωτική για την εποχή της RC30 είναι μια μοτοσυκλέτα σταθμός στην ιστορία της Honda από τεχνολογική σκοπιά -έφερε τεχνολογίες από το MotoGP στον δρόμο- αλλά και για την επιρροή που άσκησε στην εξέλιξη των superbikes από την εμφάνισή της και έπειτα.

Honda RC30 Joey Dunlop δημοπρασία 2025

Η VFR750R RC30 ήταν η μοτοσυκλέτα με την οποία η Honda κέρδισε τα δύο πρώτα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Superbike με τον Fred Merkel στη σέλα της, ενώ δύο ακόμη Παγκόσμια Πρωταθλήματα TT Formula 1 κέρδισε με αυτή ο Carl Fogarty. Με την RC30 η Honda συμμετείχε με επιτυχία και σε αγώνες αντοχής κερδίζοντας σε Le Mans, Spa και Suzuka αποδεικνύοντας ότι η μοτοσυκλέτα της ήταν πολυτάλαντη αλλά και αξιόπιστη. 

Στη φήμη της RC30 τη δική του συνεισφορά είχε ο θρύλος Joey Dunlop. Ο Βορειοιρλανδός με 26 νίκες στο ΤΤ βρίσκεται στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας πίσω μόνο από τον ανιψιό του Michael Dunlop που έχει 33 και είχε δηλώσει ότι η RC30 άλλαξε τα πάντα για αυτόν στο Isle of Man καθώς του έδινε την ακρίβεια και την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν για να πιέσει στο όριο και να οδηγήσει στον γνωστό καταιγιστικό του ρυθμό που έκανε τον "Yer Maun" τόσο αγαπητό στο κοινό.

Τον Ιούνιο του 1988 ο Dunlop οδήγησε την RC30 σε νίκη στη Formula 1 TT με μέση ωριαία τα 187,09 χλμ./ώρα και έπειτα κέρδισε με την ίδια μοτοσυκλέτα και στην Senior TT κάνοντας ρεκόρ ταχύτερου γύρου με μέση ωριαία 190,77 χλμ./ώρα. Με αυτή τη μοτοσυκλέτα ο Dunlop έτρεξε και σε κάποιους αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Superbike την ίδια χρονιά καταφέρνοντας μάλιστα να ανέβει στο βάθρο στον γύρο του Donington.

Η νικηφόρα RC30 παρέμεινε στην οικογένεια Dunlop και μετά τον τραγικό χαμό του Dunlop. Είναι μάλιστα η μοτοσυκλέτα που βρισκόταν μέχρι πρότινος σε περίοπτη θέση στην παμπ της οικογένειας Dunlop, "Joey's Bar", στο Ballymoney της Β.Ιρλανδίας και αυτή ήταν η πρώτη φορά που βγήκε σε δημοπρασία.

Με πλαίσιο σταμπαρισμένο από την HRC και φουλ αγωνιστικό κιτ, αλλά και καρμπυρατέρ μαγνησίου που εξέλιξαν οι Ιάπωνες αποκλειστικά για τις κορυφαίες τους αγωνιστικές, η μοτοσυκλέτα απέσπασε το ποσό των 151.830 ευρώ στη δημοπρασία του Bonhams.