MOTO GP San Marino: Δράμα, κλάμα και θυμός!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/9/2015

Έγιναν όλα μέσα σε 28 γύρους, η πρώτη θέση άλλαζε χέρια συνέχεια, χωρίς απαραίτητα να γίνονται προσπεράσεις, οι αναβάτες άλλαζαν μοτοσυκλέτες, το βάθρο στο τέλος φιλοξένησε ονόματα που δεν θα στοιχημάτιζες ποτέ, και για πρώτη φορά μετά από χρόνια την πρώτη θέση την πήρε η Honda. Μία και μόνο αιτία για όλα αυτά: Ο καιρός! Καταρχήν στην εκκίνηση είχαμε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις «wild cart» αντίστοιχη μόνο του Spies. Ο Pirro (θα) ξεκινούσε από την 5η θέση, αλλά πριν το γύρο προθέρμανσης, ένα πρόβλημα στα ηλεκτρονικά της Ducati τον οδήγησε στα pit. Φαίνεται ότι τον μάτιασαν, και αν δούμε όσα έγιναν παρακάτω, μάλλον το «μάτι» έδινε και έπαιρνε στο Misano!

Τα σύννεφα που υπήρχαν αρχικά, άρχισαν λίγο πριν τον αγώνα να διαλύονται και να δίνουν μια βεβαιότητα ότι ο αγώνας θα γίνει στεγνός. Η εκκίνηση δόθηκε, ο Lorenzo κράτησε τη θέση του, καθώς είχε ξεκινήσει από την pole position, ο Marquez δεύτερος και σε λίγο τρίτος τους ακολούθησε και ο Rossi. Εκεί όμως ο καιρός άλλαξε, βγήκαν οι άσπρες σημαίες και οι αναβάτες πολύ γρήγορα έριξαν ρυθμό, όσο η βροχή δυνάμωνε. Στις πίσω θέσεις, η εικόνα έφτασε να θυμίζει track day, με προσπεράσεις να γίνονται τόσο από δεξιά, όσο και από αριστερά. Οπότε δεν άργησαν να μπαίνουν για αλλαγές ελαστικών. Οι τρεις πρώτοι κράτησαν όμως. Ο Marquez πέρασε μπροστά, έκανε σύντομα το λάθος, βγαίνοντας εκτός, και έδωσε τη θέση πίσω στον Lorenzo. Την ώρα που ο Rossi άρχισε να κλείνει τη διαφορά που δημιουργήθηκε όταν πρώτος έκοψε ρυθμό, μόλις άρχισε να βρέχει. Βγαίνουν και οι τρεις ταυτόχρονα για αλλαγή ελαστικών, και ξανά μπαίνουν στην πίστα με την ίδια σειρά, εκτός από τον Rossi που έχασε προσωρινά μια θέση. Ο Marquez δέχτηκε και παρατήρηση από τον Lorenzo, όταν μέσα στο pit lane μπήκε ένα τροχό στο πλάι της Yamaha και βγαίνοντας όλοι μαζί, ανοίγουν κάνοντας μια διαφορά περισσότερο από 2,5 δευτερολέπτων από τον Rossi που ανέβηκε αμέσως σχεδόν στη θέση του. Όμως ο Lorenzo δεν είχε τον ρυθμό που έπρεπε και ο Rossi πλησίαζε συνεχώς, αλλάζοντας γρήγορα πίσω στη θέση του. Μόλις ξανά έγιναν ένα τρένο τριών βαγονιών, ο Marquez προσπάθησε να πάρει την πρώτη θέση, και γλιστρώντας ελάχιστα, έχασε και την δική του, από τον Rossi που καραδοκούσε. Έμειναν μπροστά οι δύο Yamaha με την Honda να ακολουθεί, μακριά από τους υπόλοιπους που κατά ομάδες χάριζαν απίστευτο θέαμα, καθώς πάλευαν μεταξύ τους.

Και μετά ο καιρός το ξανά έκανε! Σταμάτησε να βρέχει!

Όσο οι ομάδες προσπαθούσαν να δουν, πότε θα βάλουν μέσα τους αναβάτες, ένας αρκετά γενναίος, ο Bradley Smith, ήταν που έμεινε έξω με τα slic χωρίς να αλλάξει! Από εκείνη τη στιγμή, ο σχεδιασμός και η στρατηγική, καθόρισαν τον αγώνα απόλυτα. Ίσως και το μάτι… Ο Marquez έκανε τη σωστή κίνηση, που θα μπορούσε να την κάνει και νωρίτερα, αλλά ήταν και πάλι σωστή στο χρόνο που την έκανε: Βγήκε πριν τους άλλους. Έπειτα βγήκε ο Lorenzo και ο Rossi έκανε το λάθος, να μείνει τελευταίος γυρνώντας δέκα δευτερόλεπτα πιο αργά, εξαιτίας των βρόχινων ελαστικών που ήταν πλέον στο όριο τους, μόλις ανέβηκε η τριβή… ίσως να πίστευε ότι με οκτώ γύρους πριν το τέλος, θα κατάφερνε να τελειώσει τον αγώνα χωρίς αλλαγή, όμως ακόμα κι έτσι ο Marquez με τα slic μείωνε συνέχεια τη διαφορά.

Από τη στιγμή που βγήκαν όλοι έξω, για δεύτερη φορά με τα slic, τα πράγματα έδειχναν πολύ δύσκολα για τον Rossi. Και τότε φαίνεται ότι το πολυπληθές κοινό του στις κερκίδες, κατάφερε με κάποιο μεταφυσικό τρόπο, να επηρεάσει τον Lorenzo που γυρνούσε μπροστά! Έπεσε, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα ακόμα ο λόγος, και φανερά εκνευρισμένος και απογοητευμένος, βγήκε περπατώντας από την πίστα, για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο για εξετάσεις…

Το ότι καταλάβαμε ότι ήταν ο Lorenzo που έπεσε, από τις ζητωκραυγές των θεατών, θα μπορούσες να το πεις κακό παράδειγμα οπαδισμού, αλλά μιλάμε για το Misano και την πιο καθοριστική στιγμή του πρωταθλήματος, οπότε το προσπερνάμε.

Ο Rossi τελικά δεν κατάφερε να φτάσει τον Loris Baz στην δεύτερη θέση, κι έτσι πίσω από τον Marquez τερμάτισε, με τεράστια συγχαρητήρια, ο Bradley Smith και πίσω ο πιο ειλικρινής, ανάμεσα στους νέους οδηγούς, ο Scott Redding. Που δήλωσε ότι δεν γίνεται να πει τίποτα για τον επόμενο αγώνα, ότι βρέθηκε εκεί εξαιτίας της κατάστασης, αλλά δεν αφήνει ποτέ το βάθρο όταν του δίνουν, και θα συνεχίσει όπως πάντα για την καλύτερη δυνατή εμφάνιση…

Με την πτώση του Lorenzo και την 5η θέση του Rossi, η διαφορά τους στο πρωτάθλημα διαμορφώθηκε στους 23 πόντους: 247 ο Rossi, 224 o Loreno και πλησίασε ο Marquez, με 184.

Η στρατηγική και ο καιρός καθόρισαν τον αγώνα, και μάλλον και το ίδιο το πρωτάθλημα. Ας ελπίσουμε ότι το Lorenzo δεν έχει το παραμικρό, και αξίζει να δούμε αναλυτικότερα τον αγώνα σε επανάληψη, ως μάθημα διαχείρισης…    

Ετικέτες

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 9ο - Στον δρόμο της επιστροφής [Gallery]

Κωνσταντίνος Μητσάκης και SYM ADXTG 400 κατευθύνονται προς Montreal
SYM Arctic Route 2025 - Κωνσταντίνος Μητσάκης - SYM ADXTG 400
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.


Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…    
 
Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”