Moto Guzzi V7 III Stone: Μια ρετρό με σύγχρονες πινελιές

Πιστή στην παράδοση

Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

27/6/2019

Την ώρα που οι περισσότεροι κατασκευαστές δημιουργούν νεορετρό μοτοσυκλέτες, ο όμιλος Piaggio, στον οποίο ανήκει η Moto Guzzi, προσφέρει με την V7, μια συνταγή τόσο κλασσική όσο το παγωτό βανίλια. Η πρώτη V7 δημιουργήθηκε το 1967 (ένα μίνι ιστορικό σχετικά με την ιστορία της μπορείτε να βρείτε εδώ) και έκτοτε διατηρεί αναλλοίωτο τόσο το χαρακτήρα της όσο και την μοναδική οδηγική εμπειρία που προσφέρει. Με την πάροδο των χρόνων δέχεται μόνο τις απαραίτητες βελτιώσεις ώστε να μην επηρεάζεται η αυθεντικότητά της. Στο δελτίο τύπου που ακολουθεί μπορείτε να βρείτε τις επιμέρους αλλαγές για φέτος.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ Η ΝΕΑ MOTO GUZZI V7 III STONE “NIGHT PACK”

ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΣΤΥΛ ΤΗΣ ΜΥΘΙΚΗΣ V7 ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΜΕ ΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ LED

ΝΕΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ V7 III SPECIAL, ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ "SETTEMMEZZO" ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΕΛΟ

Η Moto Guzzi πάντα αναπτύσσει τα μοντέλα της οικογένειας V7 III διατηρώντας αναλλοίωτο τον χαρακτήρα και την αυθεντικότητά τους. Αυτό ισχύει και για την τελευταία προσθήκη, τη νέα έκδοση Night Pack της V7 III Stone, που χαρακτηρίζεται από νέα φωτιστικά σώματα full led και άλλες στυλιστικές παρεμβάσεις.

Η έκδοση Night Pack ενώνει το ουσιαστικό στυλ της V7 III Stone με τη σύγχρονη ψυχή υψηλής τεχνολογίας των φώτων led, που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα για τον προβολέα, τα φλας και το πίσω φανάρι. Η χαμηλότερη τοποθέτηση του προβολέα και του πίνακα οργάνων, καθώς και το νέο πιο κοντό και λεπτό πίσω φτερό, με ενσωματωμένο το φως φρένων και τη βάση πινακίδας, προσδίδουν στη V7 III Stone Night Pack ένα πιο εκλεπτυσμένο προφίλ. Η ειδική σέλα διαθέτει θερμοκολλημένες ραφές και γκρι λογότυπο Moto Guzzi κεντημένο στο πίσω μέρος.

Η V7 III Stone Night Pack είναι διαθέσιμη στο κλασσικό μαύρο "Nero Ruvido", αλλά και σε μπρονζέ "Bronzo Levigato" και μπλε "Blu Pungente", με ενδεικτική τιμή λιανικής 9.480 €.

Νέα χρώματα για τη V7 III Special

Η Moto Guzzi V7 III Special είναι η πιο κλασική και κομψή ερμηνεία της "settemmezzo" από το Μαντέλο, ενώ πρόκειται για την έκδοση που παραμένει πιο κοντά στο πνεύμα του πρωτότυπου μοντέλου. Διακρίνεται από τις πολυάριθμες επιχρωμιωμένες λεπτομέρειες και τα γυαλιστερά γραφικά, που τώρα συνδυάζονται με δύο νέες χρωματικές επιλογές, μαύρο “Nero Onice” και γκρι “Grigio Cristallo”.

Όπως η διάσημη V750 S3 του 1975, η V7 III Special φέρει τις χαρακτηριστικές λωρίδες στα πλαϊνά καπάκια κάτω από τη σέλα, που ταιριάζουν με τις ίδιου χρώματος οριζόντιες λωρίδες του ρεζερβουάρ.

Οι ακτινωτοί τροχοί φέρουν στιλβωμένα κανάλια και μαύρα μουαγιέ. Ο πίνακας οργάνων αποτελείται από δύο κυκλικά καντράν, ενώ η επιχρωμιωμένη ατσάλινη χειρολαβή για τον συνεπιβάτη περιλαμβάνεται στον βασικό εξοπλισμό. Η καφέ σέλα με "old school" ραφή, χαρίζει μία ακόμα vintage πινελιά.

Επισκεφτείτε ένα σημείο πώλησης Moto Guzzi για να δείτε από κοντά τα μοντέλα της οικογένειας V7 III και να ανακαλύψετε τα μοναδικά προνόμια Moto Guzzi:

Δωρεάν διετής επέκταση εργοστασιακής εγγύησης
Δωρεάν 4 χρόνια οδική βοήθεια
Ευέλικτα χρηματοδοτικά προγράμματα: προκαταβολή από 0%, έως 72 μήνες εξόφληση

https://bit.ly/MOTO_669

Επικαιρότητα

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”