Moto Morini VS Κινέζων

Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/1/2018

Σας είχαμε πει την περασμένη εβδομάδα ότι η κινέζικη εταιρεία Shineray παρουσίασε τον πρώτο V2 κινητήρα τους, ο οποίος θα παραχθεί σε εκδόσεις 350, 550, 850 και 1200 κυβικών. Επίσης σας είχαμε πει ότι η Shineray έχει υπό την ιδιοκτησία της, την ιταλική εταιρεία SWM, αλλά και ότι πουλάει κινητήρες σε οποιονδήποτε της το ζητήσει και μάλιστα σε οποιαδήποτε ποσότητα. Όμως ο κινητήρας αυτός μοιάζει εξωτερικά τουλάχιστον, ολόιδιος με τον κινητήρα της Moto Morini που τον ονομάζει Bialbero 1200 CorsaCorta και έχει σχεδιαστεί από τον Franco Lambertini, και μάλιστα δεν πέρασε απαρατήρητο από κάποιους αναγνώστες.

Όπως ήταν φυσικό με την κατάσταση που επικρατεί στο internet, αυτή η ομοιότητα ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι από άρθρα στον ιταλικό και διεθνή τύπο που ήθελαν τους Ιταλούς να έχουν συνεργασία ή να έχουν εξαγοραστεί από του Κινέζους με αντάλλαγμα το δικαίωμα κατασκευής του κινητήρα τους ή τέλος πάντων της τεχνογνωσία τους γύρο από τους μεγάλου κυβισμού V2 κινητήρες (… κι όχι μόνο, αφού ο Franco Lambertini είχε σχεδιάσει έως και V8 κινητήρα για την Ferrari). Αυτό είναι το ένα σημείο της υπόθεσής αυτής, πως βρέθηκαν site που από τις φωτογραφίες και μόνι, χωρίς άλλη ενημέρωση, έχτισαν ολόκληρη ιστορία για εξαγορές και συνεργασίες.

Απλά για άλλη μια φορά οι Κινέζοι απλώς “έκλεψαν” ή “αντέγραψαν” τον ιταλικό κινητήρα χωρίς να πάρουν την άδεια κανενός. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Moto Morini να στείλει επιστολή σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν έχει κανενός είδους σχέση με την Shineray και την SWM, αλλά και ότι έχει αναθέσει σε δικηγόρο να κινηθεί νομικά εναντίον των Κινέζων.

Εδώ επίσης να προσθέσουμε ότι η εμπειρία μας έχει δείξει, πως τα περισσότερα κινέζικα αντίγραφα ιαπωνικών κινητήρων, για παράδειγμα, απλώς μοιάζουν με τα γνήσια, αλλά στην πραγματικότητα δεν ταιριάζει ούτε μία βίδα! Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ταιριάζουν ούτε και τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά ή οι αριθμοί απόδοσης, και καθίσταται πραγματικά δύσκολο για τα ιαπωνικά εργοστάσια να δικαιωθούν στα δικαστήρια και να αποδείξουν ότι έπεσαν θύματα απάτης.

Ο σχεδιασμός και η κατασκευή ενός κινητήρα είναι το ακριβότερο κομμάτι της διαδικασίας παραγωγής μιας νέας μοτοσυκλέτας. Αν ξεκινήσεις από ένα λευκό χαρτί, μπορείς εύκολα να ξεπεράσεις τα 20-30 εκατομμύρια ευρώ μέχρι να φτάσεις στο σημείο να βάλεις σε παραγωγή έναν κινητήρα που να καλύπτει όλες τις προδιαγραφές του πλανήτη.

Οπότε ακόμα κι αν αποδειχτεί ότι οι Κινέζοι έχουν αντιγράψει πλήρως τον κινητήρα κι αναγκαστούν να πληρώσουν πρόστιμο στους Ιταλούς, στην πράξη η διαδικασία αυτή θα τους έχει κοστίσει σημαντικά λιγότερο, ενώ θα έχουν γλιτώσει και τα δύο ή τρία χρόνια που απαιτείται για τον σχεδιασμό και την κατασκευή ενός νέου κινητήρα…

Ακολουθεί η επίσημη ανακοίνωση της Moto Morini:

NO AGREEMENT BETWEEN MOTO MORINI AND SHINERAY / SWM

Trivolzio, 5 January 2018 - Moto Morini officially and strongly denies any kind of news published in the press concerning an agreement with Chinese Shineray or SWM for the supply of our Bialbero 1200 CorsaCorta engine. Neither is there a joint development of the two-cylinder, cited by some newspapers, nor any collaboration for the supply of the same. The exclusive ownership of the Bialbero 1200 CorsaCorta engine is Moto Morini who designed and updated it over the years, up to the latest evolution to the Euro 4 standard.

Although Moto Morini is attentive to the market and to possible collaborations, it has already instructed its lawyers to protect the intellectual property of the company, assess any damage that may arise from these statements without any basis and take any and all necessary action against those who disseminated them in complete decisional autonomy.

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2025

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται στην επιστροφή του SYM Arctic Route 2025, αυτή τη φορά με κατεύθυνση ανατολικά στον δρόμο προς το Montreal.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη από την όγδοη του ανταπόκριση:

“Αποχαιρετώντας την Dawson City, το αξιόπιστο SYM ADXTG 400 ξεκινούσε τη μεγάλη επιστροφή για Montreal. Για να φτάσω όμως στην ανατολική πλευρά της τεράστιας βορειοαμερικανικής χώρας είχα να διανύσω περί τα 6.200 χλμ., με την κόκκινη διαδρομή του χάρτη να ακολουθεί – σε αντίθετη όμως κατεύθυνση – την ίδια ακριβώς πορεία που είχα υιοθετήσει για να φτάσω ως εδώ. Πάμε τώρα ανατολικά…

Μέσα στις επόμενες ημέρες, ταξιδεύοντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες κατά μήκος της διαδρομής Dawson City – Whitehorse – Edmonton – Regina – Winnipeg – Thunder Bay – Toronto, βρέθηκα σχετικά ξεκούραστα στον προθάλαμο του Ανατολικού Καναδά. Καθοδόν, τα εξαίσια ορεινά τοπία των Rocky Mountains ομόρφυναν τη ματιά μου, αλλά οι βασανιστικές ευθείες των απέραντων πεδιάδων δοκίμασαν τις αντοχές μου…

Στην πόλη Regina, η αξιολάτρευτη οικογένεια του Γιώργου και της Λίτσας Ντούλια μού ξανάνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά της, ενώ στη διάρκεια της διήμερης παραμονής μου δεν έπληξα διόλου: απόλαυσα έναν εξαιρετικό φραπέ στο κατάστημα MIKEL COFFEE (το δεύτερο της αλυσίδας MIKEL COFFEE που λειτουργεί στην Regina), θαύμασα στο μουσείο Royal Saskatchewan Museum τον Τυραννόσαυρο Scotty (τον μεγαλύτερο και γηραιότερο Τυραννόσαυρο του κόσμου), επισκέφθηκα την ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Παύλου, συνευρέθηκα με αρκετούς Έλληνες της τοπικής ομογένειας και άλλαξα (μετά από 14.300 χλμ.) το πίσω ελαστικό του SYM ADXTG 400. Παρεμπιπτόντως, το ελαστικό μού στάλθηκε από το Montreal και ήταν δώρο του επιστήθιου φίλου Νίκο Μανούσο! Nik σε ευχαριστώ πολύ, είσαι αρχηγός…

Η ξαδέλφη μου Αθανασία Ντάνου εκτέλεσε (και πάλι) χρέη οικοδεσπότη στην πόλη Winnipeg. Έχοντας για συνδαιτυμόνες αγαπημένους συγγενείς και φίλους, γιορτάσαμε την επιστροφή μου από την Αλάσκα με ένα κλασικό ελληνικότατο τραπέζωμα. Και μετά τη Winnipeg, ο χρόνος και ο δρόμος “μ’ έσπρωξαν” στο Τορόντο, που απλώνει τις πολυπολιτισμικές γειτονιές του στη βορινή ακτή της λίμνης Οντάριο.

Το SYM ARCTIC ROUTE 2025 είχε μπει πλέον στην τελική φάση του, η οποία προβλεπόταν άκρως συναρπαστική…”