MotoGP Αυστραλίας: To Phillip Island μόλις καθιερώθηκε ως το καλύτερο πεδίο μάχης!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/10/2015

Εκπληκτικός αγώνας! Ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις την Κυριακή σου, που απόλυτα δικαίωσε όσους ξύπνησαν για να τον παρακολουθήσουν… Παραδοσιακά στο Phillip Island γίνεται ωραίος αγώνας, αλλά σήμερα ξεπέρασε κάθε προσδοκία! Όπως λέγαμε και χθες, θα γινόταν μάχη στην εκκίνηση, όμως παρόλο που λίγο αργότερα ο Lorenzo κατάφερε να βρεθεί μπροστά, δεν γινόταν να ακολουθήσει την συνηθισμένη πρακτική του, να εξαφανιστεί δηλαδή, και έτσι οι μάχες κράτησαν μέχρι το τέλος, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή! Καταλύτης ο Marquez για τον ρυθμό των υπόλοιπων, καταλύτης η επιτάχυνση της Ducati του Iannone, καταλύτης για λίγο κι ένας γλάρος, που θυσιάστηκε για να κόψει ο Iannone… Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.

 

η στιγμή που η Ducati συγκρούεται με τον γλάρο...

 

Η Ducati έκανε μία εκπληκτική εκκίνηση, όπως ήταν το αναμενόμενο και βρέθηκε να οδηγεί την κούρσα. Ο Lorenzo ακολουθεί και σε μια από τις καλύτερες στιγμές του στον αγώνα, ο Pedrosa πραγματοποιεί ένα μαχητικό προσπέρασμα στον Marquez, που αμέσως ανταποδίδει, χαρίζοντάς μας μία μικρή μάχη ανάμεσα στις Honda. Crutchlow, Rossi και οι δύο Suzuki ακολουθούν κατά πόδας, και όλοι οι αναβάτες σχηματίζουν ένα τρενάκι χωρίς κανείς να ξεχωρίζει. Ο Lorenzo κάνει συνεχείς επιθέσεις στον Iannone, και σε ένα σημείο σχεδόν ακουμπά τον πίσω τροχό, φλερτάροντας με το χειρότερο, αλλά είναι ένας γλάρος που θυσιάζεται για να τον βοηθήσει… έστω και για λίγο. Το πτηνό στα τελευταία λεπτά της ζωής του είχε διαλέξει την πίστα για να ξεκουραστεί, όταν είδε την Ducati του Iannone να ισιώνει από την αριστερή στροφή πριν τα φρένα για την επόμενη. Πριν προλάβει να φύγει από την μέση, η Ducati το χτυπά στην απογείωση, χάνοντας ένα κομμάτι από το φαίρινγκ, και το κράνος του Iannone ολοκληρώνει την πορεία του εκτός της πίστας... Ο Lorenzo βρίσκει την ευκαιρία, από την ατυχία αυτή, και περνά μπροστά αν και για λίγο, καθώς η Ducati μόλις βρίσκει ευθεία, σβήνει κάθε διαφορά με τεράστια ευκολία. Είναι τόσο καλύτερη η επιτάχυνση της Ducati, που αργότερα θα περάσει τον Rossi αλλά και τον Marquez που βρισκόταν αρκετά πιο μπροστά, απλά βγαίνοντας στην ευθεία!

Ο Lorenzo αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα ότι ο μόνος τρόπος να κρατήσει πίσω τον Iannone, είναι να μαζέψει διαφορά σε όλη την πίστα, για να αντέξει την επίθεση στην ευθεία. Κι αυτό κάνει. Οδηγεί στον μέγιστο ρυθμό, και συγκεντρώνει μία μικρή διαφορά, όμως πίσω του γίνεται ένας χαμός κυριολεκτικά. Οι ταμπέλες που του βγάζουν έχουν συνεχώς διαφορετικό όνομα, καθώς Marquez, Rossi και Iannone, παλεύουν συνέχεια. Το ίδιο συμβαίνει και πιο πίσω, στις υπόλοιπες θέσεις, όμως είναι τόσο δυνατό το θέαμα μπροστά που δεν γίνεται να επικεντρωθείς στους υπόλοιπους…

Σταδιακά η μάχη περιορίζεται στην δεύτερη θέση, ανάμεσα σε Rossi και Marquez με τον Lorenzo να γυρνά λίγο πιο μπροστά, και τον Iannone λίγο πιο πίσω. Από τα αλληλοπροσπεράσματα που γίνονται, φαίνεται ότι ο Rossi  –εκείνη τη στιγμή- θα μπορούσε να γυρίσει ταχύτερα, φτάνοντας σιγά-σιγά τον Lorenzo, αλλά όχι τόσο γρηγορότερα που να μπορεί να προσπεράσει και τον Marquez. Η μεταξύ τους μάχη είναι ο καταλύτης για να πλησιάσει και πάλι ο Iannone, που εκμεταλλευόμενος την σημαντικά καλύτερη επιτάχυνση, μπαίνει ξανά στο παιχνίδι. Η έκβαση της μάχης τον αφήνει να παλεύει με τον Rossi, ενώ ο Marquez ανεβάζει ρυθμό και αρχίζει να κλείνει την διαφορά με τον Lorenzo. Έχουμε περάσει μισό αγώνα με μάχες από τους πρώτους τέσσερις, και τώρα θα ερχόταν το αποκορύφωμα… Ο Marquez μαζεύει την διαφορά με τον Lorenzo και μεταφέρει το επίκεντρο της μάχης στην πρώτη θέση. Αυτό ευνοεί τον Rossi και τον Iannone που πλησιάζουν κι αυτοί, και ξανά δημιουργείται ένα τρενάκι ανάμεσα στους τέσσερις. Ο Lorenzo καταφέρνει τελικά να ξανά βρεθεί μπροστά, την στιγμή που ο Rossi έχει μια δύσκολη δουλειά, καθώς παλεύει να κρατηθεί μπροστά από τον Iannone και ταυτόχρονα να επιτεθεί και στον Marquez. Σε κάθε κίνησή τους, η Ducati παραμονεύει και με την σημαντικά καλύτερη επιτάχυνση μπορεί να περάσει και τους δύο... Σ' ένα σημείο ο Iannone φτάνει μπροστά και επιτίθεται και στον Lorenzo, και είναι σίγουρο πως αυτό ήταν σαν μαστίγιο για τον Ισπανό. Γιατί αμέσως μετά, όπως είπε και ο ίδιος, οδήγησε στο μέγιστο ρυθμό, δημιουργώντας και μια πολύ μικρή διαφορά. Μόνο που ο Marquez δεν έχει πει την τελευταία λέξη, φτάνουμε στον τελευταίο γύρο και όλα έχουν οδηγήσει σε δύο μέτωπα. Ο Lorenzo είναι μπροστά, αλλά ο Marquez τον ακολουθεί κατά πόδας, και ο Iannone προσπαθεί να κερδίσει το βάθρο από τον Rossi, ο οποίος δεν το χρειάζεται για το γόητρο, αλλά για το προβάδισμά του στο πρωτάθλημα. Φτάνουμε στο τέλος του γύρου και ο Marquez κάνει την επίθεση στα φρένα, αφήνοντας τον Lorenzo αργότερα να παραδέχεται ότι δεν κατάλαβε που βρήκε το σθένος, να κάνει μια τέτοια επίθεση στο τέλος… Ο Marquez περνά μπροστά κερδίζοντας τον αγώνα, και τελικά ο Iannone κερδίζει το βάθρο από τον Rossi, σ’ έναν εκπληκτικό αγώνα που αξίζει να τον δει κανείς, ξανά και ξανά! Πολύ καλή παρουσία του Maverick Viñales με την Suzuki, που δείχνει ότι του χρόνου θα είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός, καθώς θα έχει και το seamless κιβώτιο. Κατάφερε να κρατηθεί μπροστά από τον εξαιρετικό Crutchlow, παλεύοντας μέχρι τέλους με τον Pedrosa.

Στο τέλος του αγώνα, ο Lorenzo συνεχάρη και τον Iannone, έχοντας πλήρως ξεχάσει την χθεσινή τους διαφωνία, τώρα που κατάφερε να κρατήσει τον Rossi πίσω… 

Πλέον ο αγώνας στη Μαλαισία έχει πρόσθετο ενδιαφέρον, αφού η διαφορά Rossi και Lorenzo έπεσε στους 11 πόντους, και όλα δείχνουν ότι θα αξίζει άλλο ένα πρωινό ξύπνημα, στον προτελευταίο αγώνα της χρονιάς, στις 25 Οκτωβρίου! 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”