Από το

Μαύρο Σκύλο

8/4/2013

Νικητής ο Lorenzo αλλά την παράσταση έκλεψε ο Rossi

Ο πρώτος αγώνας της φετινής σεζόν έδειξε ότι θα ξεκινήσει κάπως υποτονικά, με τον Lorenzo να κρατά το προβάδισμα από την εκκίνηση και τον Pedrosa να καταφέρνει να φτάσει στην δεύτερη θέση μέχρι την πρώτη στροφή, όπου όμως η εργοστασιακή Yamaha είχε ήδη ξεχωρίσει, χτίζοντας μια διαφορά ασφαλείας γύρο με τον γύρο. Πίσω ο Rossi προσπαθούσε να ανέβει θέσεις κάνοντας όμως ένα λάθος που του στοίχησε αρκετά σε χρόνο και έτσι η μόνη ενδιαφέρουσα αναμέτρηση έμεινε να είναι ανάμεσα σε Pedrosa και Márquez που κρατούσαν την δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Τους ακολουθούσε ο Crutchlow, και αρκετά πιο πίσω ο Rossi που έδειχνε να κλείνει την ψαλίδα σε κάθε γύρο κερδίζοντας δύο δέκατα. Μπροστά, την κούρσα οδηγούσε σταθερά ο Lorenzo που κατάφερε στο τέλος να χτίσει μια διαφορά που έφτασε τα 5.9 δευτερόλεπτα, καθώς η έντονη μάχη στις τρεις πίσω θέσεις δεν άφηνε κανένα περιθώριο στους υπόλοιπους να τον κυνηγήσουν. Από τον 11ο γύρο ο Márquez κυνηγούσε τον Pedrosa, έχοντας τον Crutchlow στο κατόπι του χωρίς όμως εκείνος να μπορεί να βρει τρόπο να κάνει κάποια κίνηση για να τον περάσει.

Και τότε είναι που ο αγώνας άρχισε να έχει πραγματικό ενδιαφέρον, φτάνοντας σε μια δραματική κορύφωση. Στον 17ο γύρο ο Márquez περνά τον Pedrosa κάνοντας αμέσως μια μικρή διαφορά, ενώ ο Rossi έχει αρχίσει κιόλας να κλείνει την ψαλίδα που τον χώριζε από τον Crutchlow, έπειτα και από την πτώση του Stefan Bradl. Από εκεί και μετά οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές! Ο Valentino Rossi έκανε μια γενναία έφοδο στον Crutchlow πατώντας εκτός γραμμής στην σκονισμένη πίστα του Qatar, εκεί που δεν τον περίμενε κανείς! Αυτό έκανε τον Crutchlow να χάσει τελείως την αυτοσυγκέντρωσή του αφήνοντας τα φρένα και βγαίνοντας για λίγο εκτός πίστας, μένοντας από εκείνο το σημείο στην πέμπτη θέση του αγώνα. Ο Rossi άμεσα και χωρίς καθόλου κόπο περνά τον Pedrosa και αρχίζει να κυνηγά τον Márquez με μια σειρά αλληλοπερασμάτων που κράτησαν μέχρι το τέλος! Ο Márquez οδήγησε εκπληκτικά και έγινε ένας από τους πρώτους οδηγούς που ανεβαίνουν στο βάθρο από τον πρώτο τους αγώνα! Στην αναμέτρηση με τον Rossi έδειξε ότι μπορεί να τα βάλει με τους γίγαντες δημιουργώντας μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον. Η Yamaha τελικώς έκανε το 1-2 με τον Rossi να δείχνει πλήρως ανανεωμένος επιστρέφοντας στην παλιά του ομάδα, δίνοντας μάλιστα τροφή για σχόλια και υπονοούμενα μετά την λήξη του αγώνα. Αφήνοντας την M1 στα χαλίκια με το ρεζερβουάρ άδειο, ο Ιταλός που ξέρει πάντα να προκαλεί, ανέβηκε δικάβαλο σε Ducati... Η εικόνα ήταν εκπληκτική και προκλητική ταυτόχρονα, όπως μόνο ο Rossi ξέρει να κάνει!

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway.

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”