Νέο "σπίτι" για τo BMW Group Classic

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

30/5/2014

Η BMW ολοκλήρωσε πριν από λίγες μέρες την αγορά γης στο Μόναχο, την έδρα της εταιρείας. Πρόκειται για μια έκταση 13 στρεμμάτων, η οποία περιλαμβάνει το πρώτο εργοστάσιο της Βαυαρικής φίρμας. Αυτές οι εγκαταστάσεις, που μέχρι σήμερα ήταν στην ιδιοκτησία της εταιρείας κατασκευής φρένων Knorr-Bremse AG, θα αποτελέσουν την νέα έδρα του BMW Group Classic, του τμήματος που ασχολείται και με την κατασκευή εξαρτημάτων για τα κλασσικά οχήματα της BMW.
Η BMW, που γιόρτασε πέρσι τα 90 της χρόνια ως κατασκευαστής μοτοσυκλετών, ξεκίνησε την παραγωγή της το 1932 με το δημοφιλές R32, ενώ το 1929 ξεκίνησε την παραγωγή αυτοκινήτων όταν αγόρασε την Fahrzeugfabrik Eisenach, η οποία μέχρι τότε έφτιαχνε τα Austin Seven με την άδεια της Βρετανικής εταιρείας, με την ονομασία Dixi.
Η αρχική της όμως δραστηριότητα ξεκίνησε το 1916 στο Μόναχο, ως κατασκευαστής κινητήρων για αεροσκάφη, και το κτίριο που αγόρασε πρόσφατα η BMW είναι το πρώτο της εργοστάσιο στο οποίο φτιάχνονταν αυτοί οι κινητήρες από το 1918 ως το 1920, οπότε και το πούλησε στην Knorr-Bremse για να μετακομίσει στην Lerchenauerstrasse που βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Η κοντινή απόσταση του παλιού εργοστασίου με το αρχηγείο των "τεσσάρων κυλίνδρων" της BMW, το μουσείο της και το εργοστάσιό της, το χαρακτηρίζει ως μια ιδανική τοποθεσία για να στεγαστεί το project των κλασσικών οχημάτων της εταιρείας, καθώς η BMW πέρα από το μέλλον εστιάζει και στο παρελθόν της, με το BMW Group Classic να είναι υπεύθυνο για όλες τις δραστηριότητες που αφορούν τα ιστορικά μοντέλα της: Το μουσείο με τα πάνω από 1.000 εκθέματα, το αρχείο της, τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις της BMW Mobile Tradition και την παροχή ανταλλακτικών σε ιδιοκτήτες ιστορικών μοντέλων που θέλουν να κάνουν ανακατασκευή στις μοτοσυκλέτες τους. Οι δυνατότητες που υπάρχουν μέσα από το site της BMW Group Classic (www.shop.bmw-classic.com), ακόμη και για ιδιώτες, είναι τεράστιες, καθώς υπάρχουν αναλυτικά τα εξαρτήματα για πάρα πολλά μοντέλα από τη δεκαετία του '50 κι έπειτα, με τα parts list, αναλυτικότατα και μεταφρασμένα στα ελληνικά! Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι εκεί μπορεί κάποιος να βρει το λαστιχάκι που πατάει το κοντέρ του R25/2 του 1956, με κόστος 1,62 ευρώ, ή ένα πλήρες πίσω σελάκι για R51, το οποίο κοστίζει 274,41 ευρώ.
Η εταιρεία, λοιπόν, θέλει να συγκεντρώσει όλες αυτές τις δραστηριότητες κάτω από μία στέγη, και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επιλογή –για ιστορικούς λόγους- από τον τόπο του πρώτου της εργοστασίου.

https://bit.ly/MOTO_665

Από το

motomag

30/4/2025

Αυτό το ακραίο δίχρονο project που βασίζεται σε ένα Simson επονομαζόμενο και ως “Holy Bastard” του Tony Mοckel ζυγίζει λιγότερο από 100 κιλά και έχει στόχο να παράγει 50 ίππους!

Ο Tony Mοckel μας εντυπωσίασε το 2024 με το “Orange Monster” του που βασίστηκε σε ένα 40 ετών Simson S 51. Ο δίχρονος αερόψυκτος κινητήρας του απέδιδε 32 ίππους και οι λάτρεις των δίχρονων κινητήρων δήλωναν ενθουσιασμένοι. Το 2025, ο Tony ξεκίνησε το δεύτερο project του, αυτή τη φορά σε ματ κίτρινο χρώμα και σχεδόν δύο φορές πιο δυνατό.

Η βάση για το Holy Bastard του Mοckel είναι επίσης ένα Simson S 51, βέβαια ελάχιστα μέρη του δεν έχουν πειραχτεί. Με το λογότυπο Hoonigan και number plate το 43, αυτό το project είναι αφιερωμένο στον θρυλικό οδηγό αγώνων και stuntman Ken Block.

Το Holy Bastard φέρει έναν δίχρονο κινητήρα 125 κυβικών, το αλουμίνιο περίβλημα του κινητήρα είναι σκαλισμένο σε CNC και ο κύλινδρος είναι τύπου Rotax dd2. Ο κινητήρας ψύχεται από δύο διαφορετικά ψυγεία και η ηλεκτρική αντλία νερού προέρχεται από ένα VW T6 ενώ την τροφοδοσία αναλαμβάνει ένα καρμπυρατέρ Smartcarb 38 χλστ. Το σύστημα εξαγωγής είναι της SA-Tuning.

Η μοτοσυκλέτα φέρει ένα κιβώτιο ταχυτήτων 5 σχέσεων με υδραυλικά υποβοηθούμενο συμπλέκτη. Όμως η τελική μετάδοση δεν γίνεται με τη συνηθισμένη αλυσίδα αλλά με έναν οδοντωτό ιμάντα τύπου Gates με ειδικά σχεδιασμένες τροχαλίες.

Ο ιδιοκτήτης του Holy Bastard αναφέρει πως η τελική του ταχύτητα υπολογίζεται σε 150 πραγματικά χλμ./ώρα ή και λίγο παραπάνω. Όπως είναι αντιληπτό για να επιτευχθεί η συγκεκριμένη τελική με ασφάλεια, το πλαίσιο, οι αναρτήσεις και τα φρένα έχουν τροποποιηθεί καταλλήλως. Το πλαίσιο είναι Simson GP με πρόσθετα ενισχυτικά. Τα φρένα αναλαμβάνουν τρεις δίσκοι της Brembo – δύο μπροστά και ένας πίσω - διαμέτρου 320 χιλιοστών ο καθένας. Όσον αφορά τις αναρτήσεις, μπροστά, το ανάποδο τηλεσκοπικό πιρούνι της WP είναι από KTM 1290 Super Duke R και πίσω συναντάμε δύο ρυθμιζόμενα αμορτισέρ από την YSS.

Οι τροχοί της μοτοσυκλέτας έχουν διαστάσεις 90/90-17 εμπρός και 110/70-17 πίσω και τα ελαστικά που καλούνται να διαχειριστούν την αυξημένη ιπποδύναμη είναι τα Continental Race Attack 2 Street. Οι στενοί τροχοί βοηθούν στο να κρατηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα καθώς σύμφωνα με τον Tony Möckel, η μοτοσυκλέτα χωρίς καύσιμα ζυγίζει ακριβώς 92 κιλά.

Το ντεπόζιτο είναι ειδική παραγγελία και προέρχεται από ένα Simson S 50. Ιδιαίτερη είναι επίσης και η σέλα του Holy Bastard που προέρχεται από το κάθισμα Recaro Podium, με πλάκα βάσης από άνθρακα. Η μάσκα προβολέων του Holy Bastard περιέχει δύο LED σώματα για μεσαία και μεγάλη σκάλα που είναι τοποθετημένα το ένα πάνω από το άλλο.