New Zealand Tour 2015. Στην γη των Μαορί

2/9/2015

Περίπου 340 χιλιόμετρα χώριζαν την πόλη Christchurch από το λιμάνι της μικρής κωμόπολης Picton, όπου θα έπαιρνα το καράβι της επιστροφής για το βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Είχα μόλις τέσσερις μέρες στην διάθεσή μου να φτάσω στην Auckland για να παραδώσω την ασημένια Harley-Davidson στην τοπική αντιπροσωπεία και να ετοιμαστώ κατόπιν για το αεροπορικό ταξίδι πίσω στην Ελλάδα.

Έτσι, με συνταξιδιώτη τον Mike και ενδιάμεσο σταθμό την παραλιακή κωμόπολη Kaikoura (όπου πραγματοποίησα μια μικρή θαλάσσια βόλτα με ταχύπλοο για να παρατηρήσω φάλαινες και φώκιες), εγκατέλειψα τελικά τον νεοζηλανδικό νότο και αποβιβάστηκα στην αγκαλιά της πρωτεύουσας Wellington.
Το Εθνικό Κοινοβούλιο, η πλατεία Civil Square, ο καθεδρικός ναός, η Εθνική Βιβλιοθήκη και το μουσείο "Museum Te Papa Tongarewa" μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μου στην Wellington, την οποία αποχαιρέτησα με βροχή και τσουχτερό κρύο. Προορισμός μου η πόλη Rotorua (450 χλμ. βόρεια), κοιτίδα πολιτισμού των ιθαγενών Μαορί.

Εκτός από τα πάμπολλα μνημεία πολιτισμού των αυτοχθόνων Μαορί (“Maori Meeting House Ohinemutu” και “Rotorua Museum”), η ευρύτερη περιοχή της Rotorua ήταν επίσης γεμάτη με αναρίθμητες θειούχες θερμές πηγές, φαντασμαγορικούς θερμοπίδακες (geysers) και μικρές λίμνες με πολύχρωμα νερά. Η γκέιζερ “Lady Knox Geyser” και οι θειούχες πηγές “Champagne Pool” και “Mud Pool”, που βρίσκονταν στο γεωθερμικό πάρκο “Way-O-Tape – Thermal Wonderland”, ήταν τα πιο θεαματικά αξιοθέατα που είχε να επιδείξει η ηφαιστειακή γη της Rotorua.

Την τελευταία στάση πριν φτάσω στην Auckland, την πραγματοποίησα κοντά στην κωμόπολη Matamata (160 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Auckland), προκειμένου να επισκεφθώ την τοποθεσία "Hobbiton Movie Set", εκεί όπου έγιναν τα γυρίσματα των επικών κινηματογραφικών ταινιών "Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών" και "Hobbit". Η δίωρη οργανωμένη ξενάγηση στον χώρο και τις εγκαταστάσεις των γυρισμάτων μού κόστισε το τσουχτερό αντίτιμο των $75.

Καθώς η ασημένια Ultra Glide διέσχιζε τους κεντρικούς δρόμους της Auckland με προορισμό την τοπική αντιπροσωπεία της Harley-Davidson, είχα συνειδητοποιήσει ότι το "New Zealand Tour 2015" έφτανε στο τέλος του. Η "Χώρα του Λευκού Σύννεφου" (Aotearoa), όπως αποκαλούν την πανέμορφη Νέα Ζηλανδία οι ιθαγενείς Μαορί, μου είχε χαρίσει ένα πραγματικά ξεχωριστό ταξίδι στην άλλη άκρη της Γης, πάνω στην σέλα μιας αστραφτερής Harley-Davidson.
Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Παύλο Καρατζά

10/7/2025

O Κωνσταντίνος Μητσάκης έφτασε στην Αλάσκα πάνω στην σέλα του SYM ADXTG 400. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Έλληνα αναβάτη, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

“Κάθε φορά που αναφέρομαι στην Αλάσκα, στο νου μου έρχονται ασυναίσθητα εικόνες με Εσκιμώους μέσα σε ιγκλού, πολικές αρκούδες να τρώνε ψάρια και σκυλιά Huskies να τραβούν έλκηθρα στις παγωμένες εκτάσεις της χώρας. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, η Αλάσκα είναι ταυτισμένη επίσης με τη γη άπληστων χρυσοθηρών, έναν τόπο απελπιστικά μακρινό, όπου ο ήλιος δεν κοιμάται το καλοκαίρι και οι καταθλιπτικές νύχτες του χειμώνα διαρκούν έξι μήνες…

Η αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 στην Αλάσκα είχε πάντως έναν μόνο σκοπό και προορισμό: να φτάσω με το SYM ADXTG 400 στη βορειότερη οδική εσχατιά της Αλάσκας (αλλά και της αμερικανικής ηπείρου γενικότερα), προσεγγίζοντας την παραθαλάσσια περιοχή Deadhorse / Prudhoe Bay. Εκεί αντλούνται τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν κάτω από την αρκτική τούνδρα της Αλάσκας πριν από 50 χρόνια και καλύπτουν σήμερα το 25% της ετήσιας παραγωγής των Η.Π.Α…

Με ορμητήριο την πόλη Fairbanks και οδηγό τον καλοσυντηρημένο χωματόδρομο Dalton Highway (800 χλμ.), ξεκίνησα λοιπόν την προσέγγιση του Αρκτικού Ωκεανού, κάτω από ιδανικές καιρικές συνθήκες. Υπολόγιζα να φτάσω εκεί σε 2 ημέρες (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση-κατασκήνωση) στον οικισμό Coldfoot (415 χλμ. βόρεια της Fairbanks) – παρεμπιπτόντως, ένα δωμάτιο στο μοναδικό μοτέλ κόστιζε $250!! Μόλις δυο σημεία ανεφοδιασμού καυσίμων υπήρχαν καθοδόν, ενώ το ατίθασο SYM ADXTG 400 βρέθηκε στο στοιχείο του αφού “κατάπινε” με ευκολία τις μικρές -και μεγάλες- δυσκολίες του χωματόδρομου…

Ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα ειρηνικά σιωπηλό τοπίο δασοσκέπαστων εκτάσεων, γύρω μου επικρατούσε μια τέλεια ηρεμία, ένα φιλικό αίσθημα μοναξιάς που -παραδόξως- δεν με φόβιζε. Παράλληλα, μόνιμη συντροφιά μου αποτελούσε ο πετρελαιαγωγός της Αλάσκας, ο οποίος μεταφέρει το μαύρο χρυσό του Αρκτικού Ωκεανού στο λιμάνι Valdez της Νότιας Αλάσκας. Και φυσικά, σημείο αναφοράς της πρώτης ημέρας στον Dalton Highway ήταν η άφιξη στο γεωγραφικό σημείο όπου διέρχεται ο Αρκτικός Κύκλος. Ο πρώτος αρκτικός στόχος της Αλάσκας είχε αισίως επιτευχθεί…”