Οδοιπορικό στον Εύξεινο Πόντο: Από τη Ρωσία με… αγάπη

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/7/2016

Με την άφιξή μου στο Batumi, το κομμάτι του παρευξείνιου οδοιπορικού στην Τουρκία λάμβανε τέλος και ταυτόχρονα ξεκινούσε αυτό της Γεωργίας, που αποδείχθηκε τελικά αρκετά πιο σύντομο απ’ ότι είχα σχεδιάσει. Αιτία στάθηκε η διακοπή της οδικής σύνδεσης Γεωργίας-Ρωσίας στον ορεινό άξονα του Καυκάσου λόγω κατολισθήσεων, πράγμα που με υποχρέωσε να πάρω ένα μικρό ferry που εκτελούσε το δρομολόγιο Batumi-Sochi.
Έτσι, πλέοντας για 14 ώρες τα ακυμάτιστα νερά του Εύξεινου Πόντου μ’ ένα μικρό σαπιοκάραβο, αποβιβάστηκα στο Sochi της Νότιας Ρωσίας. Αφού ολοκληρώθηκαν οι τελωνιακές διαδικασίες και το μαύρο Supra έβαλε επίσημα ρόδα στην χώρα του Πούτιν, η ηλεκτρονική πυξίδα ξεκίνησε να δείχνει επίμονα τον ρωσικά βορρά, και συγκεκριμένα την πρωτεύουσα Μόσχα. Περίπου 1.300 χιλιόμετρα με χώριζαν από την μητρόπολη της Ρωσίας, ενώ οι πόλεις Krasnodar, Rostov-na-Don και Voronez θα αποτελούσαν τις ενδιάμεσες στάσεις στην πορεία μου για την Μόσχα.

Ένα βαρετό επίπεδο τοπίο "έστρωσε" την διαδρομή ως την Μόσχα. Αδιάφορες οι πόλεις που συνάντησε το μαύρο παπί στην πορεία του, ταπεινά και φτωχικά τα χωριά που αντίκρισε η ματιά μου, αρκετά καλές οι εξυπηρετήσεις του δρόμου, ικανοποιητική η κατάσταση της ασφάλτου για τις αναρτήσεις του Supra. Και τελικά, με πολύ επιμονή και υπομονή στο τιμόνι, αλλά και αρκετή προσοχή με τους επιθετικούς Ρώσους οδηγούς που με λαχτάρισαν ουκ ολίγες φορές, έφτασα στο βορειότερο γεωγραφικό σημείο του παρευξείνιου οδοιπορικού. Τρέμε Πούτιν, σου έρχομαι…

Ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν την ρωσική πρωτεύουσα και δικαιολογημένα έτρεχα σας τρελός να δω όσα μπορούσα περισσότερα μέσα στις τρεις μέρες που έμεινα στην αγκαλιά της πόλης: το Κρεμλίνο, την Κόκκινη Πλατεία με τα αρχιτεκτονήματά της, τα -σοβιετικής αρχιτεκτονικής- κτίσματα του Πανεπιστημίου και του Υπουργείου Εξωτερικών, το θέατρο Μπολσόι, τον Καθεδρικό ναό και φυσικά δεν παρέλειψα μια ρομαντική βαρκάδα στα νερά του Μόσχοβα…

Και μετά τα αξιοθέατα, σειρά είχε ο Σύλλογος των Ελλήνων της Μόσχας. Οι ομογενείς της ρωσικής πρωτεύουσας με υποδέχτηκαν θερμά και με ενημέρωσαν για την πολύχρονη παρουσία και ιστορία τους. Με ποντιακή καταγωγή οι περισσότεροι (άλλοι είχαν έρθει στην Μόσχα από την περιοχή της Κριμαία και άλλοι από την Γεωργία), αντιπροσωπεύουν σήμερα μια αξιόλογη ελληνική κοινότητα 5.000 ατόμων, που αποτελεί σημείο αναφοράς για τις σημαντικές πολιτιστικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες που διοργανώνει.
Παίρνοντας λοιπόν στις "αποσκευές" της ψυχής μου τα συγκινητικά ακούσματα των Ελλήνων της Μόσχας, τις εικόνες των επιβλητικών μνημείων της ρωσικής μεγαλούπολης και λίγη από την κοσμοπολίτικη αύρα της, άρχισα να κατηφορίζω νότια, για να αντικρίσω και πάλι τον Εύξεινο Πόντο από τις ακτές της Ουκρανίας.

Κων/νος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_670

Επικαιρότητα

Pan America Beyond the Map, Μέρος 4ο - Ψάχνοντας τη Nessie στη Loch Ness [Γκάλερι]

Πέρασμα από τη Σκωτία στην Ιρλανδία για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη

Κωνσταντίνος Μητσάκης Pan America 1250 SP Σκωτία

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/9/2025

Στη συνέχεια του ταξιδιού του με τη Harley-Davidson Pan America 1250 SP ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ανακαλύπτει περισσότερες ομορφιές των Highlands και περνά και στην Ιρλανδία.

Ας δούμε τι μας λέει ο Κωνσταντίνος Μητσάκης στην τέταρτη κατά σειρά ανταπόκρισή του:

"Μπορεί με την άφιξή μας στη βόρεια εσχατιά της Σκωτίας (John o’ Groats) να αγγίξαμε την γεωγραφική κορύφωση του “Pan America Beyond the Map”, η Σκωτία ωστόσο διέθετε πολλά ακόμα τουριστικά “θέλγητρα”.

Έτσι, μετά από μια αυστηρή επιλογή αξιοθέατων, η οποία βασίστηκε στον υπολειπόμενο χρόνο μας (έχοντας καταγράψει 3.200 χλμ., βρισκόμασταν ημερολογιακά περίπου στη μέση του ταξιδιού), αποφασίσαμε να κινηθούμε νότια και να στρατοπεδεύσουμε πλησίον της λίμνης Loch Ness (στην κωμόπολη Drumnadrochit), απ’ όπου και θα εκδράμαμε στα πέριξ.

Μέσα στις δυο επόμενες ημέρες, η κοντινή ατμοσφαιρική πόλη Inverness, το παραλίμνιο μεσαιωνικό κάστρο Urquhart Castle και οι καταπράσινες δυτικές όχθες της Loch Ness μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας, προσφέροντάς μας έναν μεγάλο αριθμό εντυπωσιακών εικόνων και αναμνήσεων από τα κεντρικά Highlands. Ούτε κι εμείς πάντως καταφέραμε να εντοπίσουμε στα ασάλευτα νερά της λίμνης Loch Ness το θρυλικό τέρας της, την περιβόητη Nessie!

Κάπου εδώ, ο Γιώργος πρότεινε να περικόψουμε κάποιες μέρες από το υπόλοιπο πρόγραμμα της Σκωτίας και να πάμε στην Ιρλανδία – η πρότασή του με βρήκε σύμφωνο. Αλλαγή ρότας λοιπόν και πορεία κατευθείαν για το λιμάνι Cairnryan (375 χλμ. νοτιοδυτικά της Drumnadrochit), απ’ όπου θα περνούσαμε ακτοπλοϊκώς στην Βόρεια Ιρλανδία. Σημείο αναφοράς της τελευταίας σκωτσέζικης διαδρομής αποτέλεσε η διάσχιση της πανέμορφης προστατευόμενης περιοχής Glencoe, ενώ καθοδόν για το λιμάνι Cairnryan η γκρι Harley-Davidson Pan America 1250 SP δεν έκανε τελικά στάση στη πόλη Γλασκόβη, αλλά την παράκαμψε περιφερειακά…

Μετά από ένα δίωρο ακτοπλοϊκό ταξίδι (κόστος περίπου 100 ευρώ) αποβιβαστήκαμε στο νησί της Ιρλανδίας και συγκεκριμένα στην πόλη Belfast, την πρωτεύουσα της βρετανικής Βόρειας Ιρλανδίας. Για τουλάχιστον 3 δεκαετίες, το Belfast (εξαιτίας της έκρυθμης πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στην Βόρεια Ιρλανδία) μονοπωλούσε στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου, λόγω των επεισοδίων βίας και θανάτου μεταξύ Καθολικών Ιρλανδών και Άγγλων Προτεσταντών, τα οποία κόστισαν την ζωή σε χιλιάδες πολίτες.

Έχοντας μια ολοκληρωμένη κατανόηση του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος και του σημερινού καθεστώτος του Belfast, επισκεφθήκαμε το συμβολικό “Τείχος της Ειρήνης” (Peace Wall), φωτογραφηθήκαμε στο κέντρο της πόλης μπροστά στον πύργο-ρολόι Albert Memorial Clock, απαθανατίσαμε πάμπολλα πολύχρωμα γκράφιτι στην περιοχή του Καθεδρικού ναού και σβήσαμε την δίψα μας σε μια από τις δεκάδες παραδοσιακές pubs του Belfast, απολαμβάνοντας μια δροσερή μπύρα Guiness!"