Panigale που κάνουν φτερά

Δεν αφήνεις στους δρόμους του Λονδίνο μία Panigale
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/12/2016

Τυχερός, μέσα στην ατυχία του, ο Ron William που είχε παρκάρει την “full extra” Ducati Panigale έξω από τον χώρο εργασίας του, στο Σόχο του Λονδίνο. Κλειδωμένη με λουκέτο σε δρόμο με αρκετή κίνηση και στο φως της ημέρας, ο Ron θεώρησε ότι η Panigale είναι αρκετά προστατευμένη. Οι ληστές ωστόσο αποφάσισαν το αντίθετο. Ποντάροντας στον εκφοβισμό των περαστικών, ξεκίνησαν απροκάλυπτα να κόβουν το λουκέτο ώστε να σπρώξουν την Panigale λίγο πιο κάτω και να ολοκληρώσουν το έγκλημα. Μόλις έβαλαν όμως το δισκοπρίονο χειρός στην άκρη, οι περαστικοί τους επιτέθηκαν και η Panigale σώθηκε, αν και με αρκετές γρατζουνιές. Οι ίδιοι φαίνεται ότι μέσα στις επόμενες δύο μέρες συνέχισαν την δράση τους με superbike μοτοσυκλέτες, και πλέον στα αγγλικά social media συντονίζονται διάφορες ομάδες για να τους βρουν τώρα που υπάρχει ευκρινής εικόνα τους… 

 

Λίγους μήνες νωρίτερα, μία άλλη Panigale στο Λονδίνο δεν είχε την ίδια τύχη:

 

Τα λουκέτα προσφέρουν μονάχα μερικά δευτερόλεπτα καθυστέρησης απέναντι στα δισκοπρίονα χειρός, ενώ συγκεκριμένα για εμάς εδώ στην Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι μονάχα η ελλιπής αστυνόμευση. Τόσο το νομικό πλαίσιο, όσο και ο έλεγχος σε τελωνεία και συνεργεία είναι αντίστοιχος μιας τριτοκοσμικής χώρας, διευκολύνοντας την εγκληματική δράση των ληστών, καθιστώντας σύνθετο το πρόβλημα της ληστείας μοτοσυκλετών…

 

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”