Ο Riccardo Pierobon ήταν ο άνθρωπος που έφτιαχνε στο χέρι τα πλαίσια των εργοστασιακών superbike της Ducati, με τις οποίες η ιταλική εταιρεία κατέκτησε τα περισσότερα παγκόσμια πρωταθλήματά. Γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1934 και από το 1952 ασχολήθηκε επαγγελματικά με την τέχνη της δημιουργίας πλαισίων χωροδικτυώματος, όπου η Ιταλία έχει μακροχρόνια παράδοση, καθώς αναπτύχθηκε από τις αγωνιστικές ομάδες της Formula 1 των Ferrari, Maserati, Alfa Romeo, Lancia (η Lancia δεν έτρεξε στην F1, όμως το πρώτο αγωνιστικό αυτοκίνητο F1 της Ferrari ήταν εκείνο που σκόπευε να τρέξει η Lancia…) και χρησιμοποιήθηκε ευρέως απ’ όλους τους κατασκευαστές σπορ αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών.

Η δημιουργία πλαισίων με ατσάλινους σωλήνες δεν ενδείκνυται για τη βιομηχανική παραγωγή πολλών αντίτυπων, καθώς είναι χρονοβόρα και απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις από τους τεχνίτες για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επίσης ο σχεδιασμός ενός τέτοιου πλαισίου εξαρτάται από το είδος του ατσαλιού και την επιλογή του πάχους και της διατομής κάθε σωλήνα. Όποιος ξέρει να εκμεταλλευτεί σωστά όλες αυτές τις ιδιότητες, μπορεί να φτιάξει ένα πλαίσιο σαν της Ducati 916 που ήταν πάνω από ένα κιλό ελαφρύτερο από το αντίστοιχο αλουμινένιο του Honda Fiblade 900 RR.

Όμως το μυστικό που ήξεραν οι Ιταλοί τεχνίτες πλαισίων σαν τον Riccardo Pierobon ήταν οι “ελεγχόμενες” ελαστικότητες. Μπορούσαν δηλαδή να κάνουν το πλαίσιο να δουλεύει ως ανάρτηση της μοτοσυκλέτας όταν η μοτοσυκλέτα είναι οριακά πλαγιασμένη! Πρώτοι απ’ όλους κατάλαβαν αυτό το πλεονέκτημα οι αναβάτες των εργοστασιακών Honda RC-45 όταν έβλεπαν μπροστά τους τα Ducati 916 (998cc) να “κυματίζουν” μέσα στη στροφή και να επιταχύνουν πιο νωρίς στην έξοδο.

Το πλεονέκτημα των Ducati από το κράτημα που πρόσφεραν τα χειροποίητα ατσάλινα πλαίσια του Riccardo Pierobon, έκανε τη Honda να αναθεωρήσει τον σχεδιασμό των δικών της αλουμινένιων πλαισίων που ήταν υπερβολικά άκαμπτα και να υιοθετήσει τη φιλοσοφία των Ιταλών, παρουσιάζοντας μάλιστα και στις μοτοσυκλέτες παραγωγής πλαίσια με ελεγχόμενη ακαμψία. Το πόσο σημαντική είναι αυτή η φιλοσοφία στο κορυφαίο επίπεδο αγώνων φάνηκε για άλλη μια φορά πέρσι στα MotoGP, όπου ο Rossi ζητούσε επίμονα το ψαλίδι carbon, όπου χάρη στις ελεγχόμενες ελαστικότητές του βοηθάει την πρόσφυση του πίσω ελαστικού που είχαν πρόβλημα τα Yamaha.

Ο Piccardo Pierobon έχοντας τη βιοτεχνία του στο Bongo Panigale στη Μπολώνια, φρόντισε να μάθει τα μυστικά της τέχνης του στο γιο του Massimo, ο οποίος με τη σειρά του φρόντισε να συνδυάσει την παραδοσιακή ιταλική τέχνη με τις νέες τεχνολογίες. Έτσι η βιοτεχνία της οικογένειας Pierobon εξειδικεύεται στη δημιουργία πλαισίων και εξαρτημάτων για αγωνιστική χρήση, ενώ ταυτόχρονα φτιάχνει σε περιορισμένο αριθμό εξωτικά track-day “όπλα” με βάση τις V2 και V4 Panigale.

Φυσικά παραμένει βασικός συνεργάτης των εργοστασιακών και δορυφορικών ομάδων της Ducati στα παγκόσμια πρωταθλήματα WSBK και MotoGP. Από τις 5 Απριλίου ο Riccardo Pierobon δεν είναι πια μαζί μας, όμως η οικογένειά του κρατάει ζωντανή την τέχνη των ατσάλινων πλαισίων από χρωμομολυβδένιο.