Ο σκηνοθέτης Alex Vivian έφτιαξε εννέα μήνες πριν, ένα video μικρού μήκους για το πώς πρέπει να κάθονται δικάβαλο οι άντρες. Η επιτυχία εκείνου του video, τον οδήγησε και σε αυτή την νέα, γυναικεία εκδοχή, ενώ για να αντιληφθεί κανείς το πραγματικό αστείο, θα πρέπει να γνωρίζει τις μοτοσυκλετιστικές συνήθειες που ισχύουν στην Β. Αμερική.
Εκεί λοιπόν θεωρείται υποτιμητικό για κάποιον άντρα να κάθεται στην πίσω σέλα. Σε ορισμένες οργανώσεις/συμμορίες είναι υποτιμητικό και για τις γυναίκες ακόμα, που προτιμούν να οδηγούν την δική τους μοτοσυκλέτα. Είναι τόσο διαδεδομένη αυτή η αντίληψη, που ακόμα κι αν χαλάσει η μοτοσυκλέτα υπάρχουν πάντα εκείνοι που προτιμούν να συνεχίσουν με την οδική, παρά να ανέβουν στη μοτοσυκλέτα κάποιου φίλου τους. Αν όμως, τελικά, βρεθείς στην πίσω σέλα, τότε ο χαρακτηρισμός που σου αρμόζει είναι “Riding Bitch” αφού εκεί κάθονται οι.. “bitches”!
Εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια θέματα, γιατί ο μοτοσυκλετισμός μας πηγάζει από διαφορετική κουλτούρα και δεν θεωρείται μειονεκτικό για κάποιον να κάθεται στην πίσω σέλα, ωστόσο το video είναι απολαυστικό, ιδιαίτερα η νέα του εκδοχή…
Wayne Gardner: Φροντίζει ο ίδιος πλέον τα τρόπαια και το αρχείο του
Πριν το έκανε η μητέρα του 1ου Αυστραλού Παγκόσμιου Πρωταθλητή στη μεγάλη κατηγορία
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
1/9/2025
Με περισσότερα από 1.000 φωτογραφικά στιγμιότυπα και πάνω από 1.000 τρόπαια, πλακέτες, ασημένια σκεύη, κρυστάλλινα αντικείμενα και μοντέλα, η συλλογή του Wayne Gardner αποτελεί ένα ζωντανό αγωνιστικό μουσείο που ξεκινά από τα πρώτα του βήματα στους αγώνες junior, στην Canberra της Αυστραλίας.
Ο Gardner ανακοίνωσε ότι δεν θα παραστεί στο φετινό Αυστραλιανό Grand Prix στο Phillip Island, όπως είχε συμβεί και πέρσι, καθώς πάλι δεν έλαβε πρόσκληση από την διοργάνωση του αγώνα! Με πικρία όσο και νοσταλγία, αναφέρει ότι ο ίδιος μαζί με τον Bob Barnard, τον μηχανικό που σχεδίασε την πίστα, είχαν στηρίξει την πρώτη διεξαγωγή του αγώνα μετά την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1987.
“Δυστυχώς, το Αυστραλιανό GP πεθαίνει αργά υπό τη σημερινή διοίκηση, με περικοπές κάθε χρόνο. Ίσως ήρθε η ώρα για άλλη διαχείριση ή/και χώρο να αναλάβουν”, σχολιάζει ο Gardner.
Η συλλογή που μαρτυρά μια ζωή στους αγώνες
Στην συνέχεια της δημοσίευσης του, o Gardner ενημέρωσε ότι κατά την παραμονή του στο Wollongong τον Αύγουστο, αφιέρωσε χρόνο του στον καθαρισμό και τη φωτογράφιση των προσωπικών του τροπαίων και φωτογραφικού υλικού που έχει μαζέψει από τους αγώνες. "Θησαυροί" μίας 50ετούς καριέρας, που κρατούν ζωντανές τις αναμνήσεις και την την ιστορία του Αυστραλού.
Μέρος της συλλογής βρίσκεται ακόμα σε κιβώτια, καθώς ο Gardner συνεχίζει να εντοπίζει ξεχασμένους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει η μητέρα του, Shirley.
Η Shirley Gardner, που έφυγε από τη ζωή πριν από 8 χρόνια, ήταν υπεύθυνη για κάθε τρόπαιο, πλακέτα και αντικείμενο που ο γιός της κέρδισε με την ίδια να τα συλλέγει, να τα αποθηκεύει και να τα αρχειοθετεί. Τώρα ο Gardner έχει αναλάβει να διαφυλάξει ο ίδιος την ιστορία του και να καταγράψει τη συλλογή καθώς μόνο αυτός τη γνωρίζει τόσο καλά.
Σπάνια στιγμιότυπα και ιστορίες από τη δεκαετία του ’70 και του ’80
Το μέλλον της κληρονομιάς Gardner
Η συλλογή, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αυστραλό, θα μεταφερθεί σε Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας στο μέλλον και ο Gardner ήδη εργάζεται πάνω σε αυτό.
“Κάθε τρόπαιο, κάθε φωτογραφία, κάθε αντικείμενο κρύβει μια ιστορία. Είναι μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις, φιλίες και αγώνες που θέλω να διαφυλάξω”, αναφέρει ο Gardner.
Η συλλογή Gardner δεν είναι απλώς ένας θησαυρός τροπαίων, αλλά ένα ζωντανό χρονικό της παγκόσμιας μοτοσυκλετιστικής ιστορίας. Από τους αγώνες junior στο Canberra, μέχρι την κατάκτηση του παγκόσμιο τίτλου το 1987 στην κορυφαία κατηγορία και την μακρά πορεία 50 ετών, ο Gardner καταγράφει κάθε στιγμή με σεβασμό στην κληρονομιά του και την αγάπη του για το άθλημα.
