Ψυχόμενη και θερμαινόμενη σέλα από την Indian

Αλλάζει τα δεδομένα στην άνεση
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/6/2020

Οι καυτές σέλες είναι καλές για τις ταινίες western με Ινδιάνους και Καουμπόηδες. Όχι για να οδηγάς το καλοκαίρι ή να καβαλάς τη μοτοσυκλέτα σου όταν την έχεις αφήσει πολύ ώρα παρκαρισμένη κάτω από τoν καυτό ήλιο, ακόμα κι αν είναι μια Indian. Έως τώρα, οι εταιρείες μοτοσυκλετών έχουν αντιμετωπίσει με σχετική επιτυχία το κρύο, τοποθετώντας ηλεκτρικές αντιστάσεις μέσα στα γκριπ και κάτω από το κάλυμμα της σέλας, δημιουργώντας τα γνωστά μας θερμαινόμενα γκριπ και τις θερμαινόμενες σέλες. Σε κάποιες από αυτές, μπορείς να ρυθμίσεις την ένταση της θερμότητας σε δύο ή και περισσότερες θέσεις ώστε να επιτύχεις την ιδανική θερμότητα για τις συνθήκες που οδηγείς. Όμως όλα αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα της υπερβολικής ζέστης που συσσωρεύεται στο κάλυμμα της σέλα το καλοκαίρι. Στα αυτοκίνητα έχουν βρει μια λύση, τοποθετώντας διάτρητα καλύμματα και ανεμιστήρες μέσα στα καθίσματα, που εξατμίζουν τον ιδρώτα του σώματος, δημιουργώντας έτσι μια ευχάριστη αίσθηση δροσιάς στην πλάτη και τον ποπό σου.

Αυτή η λύση όμως δεν ταιριάζει στις μοτοσυκλέτες, διότι τα τρύπια καλύμματα θα αφήναν την βροχή να περάσει στο αφρώδες και οι ανεμιστήρες θα έστελναν τον καυτό αέρα του κινητήρα που θα ήταν κάτω από αυτούς. Επίσης το κάλυμμα της σέλας θα ήταν καυτό για πολύ ώρα, ακόμα κι αν οι ανεμιστήρες έστελναν από κάτω του αέρα σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Η KTM έχει στα αξεσουάρ της κάποιες σέλες που το κάλυμμά τους έχει “μπιμπίκια” για να περνάει φρέσκος αέρας όταν κάθεσαι πάνω τους και το υλικό τους δεν συσσωρεύει  μεγάλες ποσότητες θερμότητας, όμως η νέες Clima-Command σέλες της India υπόσχονται να λύσουν για πάντα όλα τα προβλήματα με την χρήση της υψηλής τεχνολογίας. Συγκεκριμένα, η αμερικάνικη εταιρεία ανέπτυξε ένα νέο υλικό από γραφένιο, προσαρμοσμένο κατευθείαν κάτω από το κάλυμμα βινυλίου της σέλας, όπου με τον κατάλληλο “ερεθισμό” ηλεκτρικού ρεύματος αποβάλει ή συσσωρεύει θερμότητα στη μία πλευρά του.

Μια ηλεκτρονική μονάδα διαχείρισης φροντίζει να προκαλεί τον κατάλληλο ηλεκτρικό ερεθισμό, ώστε η θερμοκρασία του καλύμματος της σέλα να είναι ακριβώς αυτή που θέλει ο αναβάτης και ο συνεπιβάτης ξεχωριστά, σε τρία επίπεδα.  Καθώς η ηλεκτρονική μονάδα και το εσωτερικό κάλυμμα της σέλας αναπτύσσουν θερμότητα όταν έχεις επιλέξεις να παγώσει το εξωτερικό κάλυμμα της σέλας, η India έχει πατεντάρει και ένα σύστημα αεραγωγών που φροντίζει για την αποφυγή φαινομένων υπερθέρμανσης του συστήματος.

Σε κάθε περίπτωση, η χρήση νέων τεχνολογιών που αφορούν τον τομέα της άνεσης μας χαροποιεί ιδιαίτερα, διότι είναι ένας τομέα που οι περισσότεροι κατασκευαστές έχουν παραμελήσει εντελώς τα τελευταία χρόνια και ασχολούνται μόνο με τα φαντεζί συστήματα multimedia και τα app.        

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο - Στον αρκτικό κύκλο του Καναδά [Gallery]

Ασταμάτητη βροχή, λάσπη, 4° βαθμοί Κελσίου και πυκνή ομίχλη στον Dempster Highway
SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

24/7/2025

Στον καναδικό βορρά συνεχίζει το SYM Arctic Route με τον Κωνσταντίνο Μητσάκη και το SYM ADXTG 400 να προσεγγίζουν τον Αρκτικό Κύκλο του Καναδά μέσω της απαιτητικής Dempster Highway. 

Παρά τη συνεχή βροχή, την ομίχλη και τις δυσκολίες του χωμάτινου τερέν, το adventure scooter της SYM κατάφερε να φτάσει σε ακόμα ένα ορόσημο του ταξιδιού, χωρίς να παρουσιάσει κάποιο τεχνικό πρόβλημα.

SYM Arctic Route 2025, Μέρος 8ο

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κωνσταντίνου Μητσάκη:

"Η επόμενη αποστολή του SYM ARCTIC ROUTE 2025 ήταν η προσέγγιση του Αρκτικού κύκλου του Καναδά. Για να επιτευχθεί ο στόχος θα έπρεπε – με αφετηρία την Dawson City – να οδηγήσω περίπου 410 χλμ. πάνω στον χωμάτινο οδικό άξονα Dempster Highway, προκειμένου το απροβλημάτιστο SYM ADXTG 400 να πατήσει τη νοερή γραμμή του καναδέζικου Αρκτικού κύκλου. Πάμε ξανά βορρά…
 Δυστυχώς, οι καιρικές συνθήκες καθοδόν κάθε άλλο παρά ευνοϊκές ήταν! Ασταμάτητη βροχή, τσουχτερό κρύο (4°C) και πυκνή ομίχλη επικρατούσαν σε όλη τη διαδρομή προς τον αρκτικό προορισμό, γεγονός που με υποχρέωσε να διακόψω προσωρινά την πορεία μου (μετά από 8 ώρες οδήγησης και μόλις 280 χλμ.) και να κατασκηνώσω στην άκρη του δρόμου. Όμως, το δυσκολότερο πρόβλημα ήταν ξεκάθαρα η κατάσταση του δρόμου, ο οποίος είχε μετατραπεί σ’ ένα εργοτάξιο λάσπης, δυσχεραίνοντας αφάνταστα την οδήγηση…
Την επόμενη μέρα, επιστρατεύοντας πολύ κουράγιο και επιμονή, κατάφερα να προσεγγίσω εντέλει τον Αρκτικό κύκλο μετά από 130 βασανιστικά χιλιόμετρα και να πανηγυρίσω (κάτω από εκνευριστικό ψιλόβροχο) την ολοκλήρωση άλλου ενός αρκτικού άθλου. Κι όταν σίγησαν οι μοναχικοί πανηγυρισμοί, έκανα αμέσως μεταβολή και κατευθύνθηκα στον κοντινό οικισμό Eagle Plains, όπου και διανυκτέρευσα ξανά στη σκηνή μου. Πάντα με το σπρέι πιπεριού στο προσκέφαλο, υπό τον φόβο των αρκούδων…
Στην Dawson City όπου επέστρεψα με λιακάδα, ξεκουράστηκα και ανασυγκροτήθηκα για την επικείμενη επιστροφή στο μακρινό Montreal – μόλις 6.500 χλμ. με χώριζαν πλέον από το φινάλε του βορειοαμερικανικού οδοιπορικού μου! Ωστόσο, η πιο δυνατή ανάμνηση που μου χάρισε η πόλη των χρυσοθήρων ήταν αναμφίβολα η συνάντησή μου με τον καλοσυνάτο Αντώνη Ντόβα, τον ιδιοκτήτη του ελληνικού εστιατορίου “The Drunken Goat”. Εγκαταστημένος στην Dawson City τα τελευταία 25 χρόνια, ο Αντώνης με καλωσόρισε με περίσσια χαρά και προχώρησε σε μια αυθόρμητη κατάθεση ψυχής για την ζωή του εδώ στον παγωμένο βορρά του Καναδά, η οποία με συγκίνησε αφάνταστα. Φίλε Αντώνη, σε ευχαριστώ πολύ…”